Danza

Concepto e movemento: Elvi Balboa

Intérpretes: Marina Capel, Berta Pascual, Ioar Labat, Joan Ferré, Joan Aguilà e Lucía Bocanegra.

ANÖA é unha viaxe efímera e acumulativa onde involucrar o corpo para producir unha experiencia emocional e sensorial. Un acto de insistencia e resistencia, unha acumulación de enerxía para chegar a unha liberación catártica e emocional.

Esta viaxe contémplase como un ritual que ten a vontade de mostrar a máscara, a vulnerabilidade...5 corpos en movemento que anhelan chegar ao climax. 

A compañía Kirenia Danza presenta Afectos, a terceira entrega da súa triloxía coreográfica Os vulnerables. Esta tríade de producións enfócase no impacto da pandemia da Covid-19 nas persoas migrantes e na súa rede de afectos. A compañía demostrou o seu compromiso con este tema ao longo de dúas producións previas: E-migrantas en 2020 e Primeiro a vida! no 2021, que abordaron a necesidade dun cambio no modelo actual de xestión das crises sociais.

Intépretes: Jon López e Martxel Rodriguez.

Cando o tempo deixa de ser pasado e deixa de ser futuro. Cando o presente cáesenos encima. E vivimos o presente coa intensidade dunha chama que nos arde dentro, como dous seres que se aman e que arden no aquelarre da noite.

Dous seres que bailan para sobrevivir a este tempo convulso e cambiante. Unha chama que arde baixo os nosos pés, nun chan que se abre e péchase, como un gran animal que respira fondo, un animal que desexa ladrar, que desexa gritar, que desexa correr.

Donas é unha poesía corporeizada, unha alegoría aos aspectos femininos da existencia encarnados no corpo da muller, un camiño en feminino que recolle as voces ancestrais e as ilumina no presente. Fala de facernos capitanas das nosas vidas, da ciclicidade, da vida e da morte, de sexualidade, de fondas feridas interxeracionais, de manifestos, de loita, de sororidade e de amor, sobre todo de amor.

É unha creación sostida pola trascendencia, que navega polo simbólico dando voz aos ecos do subconsciente feminino.

A nosa historia comeza cando dúas nenas que viven en diferentes planetas atopan o libro de Persépolis. A súa lectura xeraralles preguntas sobre a situación das mulleres na historia. A partir de aquí ambas comezarán unha viaxe pola historia, o espazo e o tempo que as levará a atoparse nun punto en común. Con "O conto de Persépolis" rendemos homenaxe ás escritoras de ciencia ficción que coas súas obras literarias han cuestionado desde as marxes o status das mulleres e as súas constantes perdas de dereitos.

O punto impropio [A/S/V] elabora movemento, son e imaxe en tempo real: unha sorte de rexistro e composición auditiva (A), somática (S) e visual (V) que, en exercicio resoante, activa e resignifica a coreografía.

Berro representa o baleiro que supón ser persoas soas e illadas nunha sociedade sen memoria que debe procurar o movemento que lle lembre o seu pasado. Nunha viaxe que conecta os estados emocionais, amosa a importancia de recuperar esa esencia ancestral –a tradición, a terra, a raíz, a familia e a casa– a través da experiencia colectiva, sentindo a transformación na expresión do corpo. 

Estrea en Galicia
Sonoma é unha palabra que non existe no dicionario da lingua española. Con todo, contén as partículas do grego soma (corpo) ou do latín sonum (son): corpo de son e son do corpo.
Sonoma é a certeza de que o virtual e o dixital xa só poden ser superados por unha volta á orixe. 

Flamenco Futuro é unha obra na que o intérprete traballa cun software biomecánico que representa o movemento na pantalla. A obra explora a relación entre o corpo humano, o baile, a súa aprendizaxe e a tecnoloxía. Como esta tecnoloxía pode transformar algúns elementos na aprendizaxe do flamenco?
O único certo é o movemento. A través del, preténdese xerar un espazo para a exploración e a creatividade, analizando o Decálogo Flamenco proposto por unha das figuras máis innovadoras do baile flamenco, Vicente Escudero.

Este solo de danza interpretado pola bailarina Alejandra Balboa fai unha viaxe metafórica ao redor da fraxilidade da existencia humana. A peza busca a esencia común a esta fraxilidade, máis aló das aparencias. É unha proposta radical sempre que busca a raíz espida do acontecer. Afastándose dos adornos anecdóticos dos acontecementos.