Danza

É Difícil Fotografar o Baleiro é un espectáculo de danza urbana con creación contemporánea para 6 intérpretes. É a primeira produción para Teatros e Auditorios do Colectivo D'Elas, un grupo de artistas novas galegas con formación en danzas urbanas baixo a dirección de Julia Laport. Este espectáculo xira entorno a idea do baleiro. 

Enfrentámonos ao baleiro dende a concepción de que é este o que permite a mobilidade. O baleiro como espazo necesario para o movemento. Un corpo cheo é un corpo pesado, un corpo inmóbil. O baleiro permite a lixereza do movemento.

BAILADOR é un espectáculo de danza galega contemporanea baseado nas músicas de Berrogüetto. Trátase de unha obra coreográfica que, dende o movemento, rinde unha profunda homenaxe a unha música que non naceu para ser bailada, onde a danza de raiz galega mistúrase con outras linguaxes do movemento para darlle un sentido corporal á música dun grupo que transformou o xeito de entender a música da nosa terra.

Concepto e movemento: Elvi Balboa

Intérpretes: Marina Capel, Berta Pascual, Ioar Labat, Joan Ferré, Joan Aguilà e Lucía Bocanegra.

ANÖA é unha viaxe efímera e acumulativa onde involucrar o corpo para producir unha experiencia emocional e sensorial. Un acto de insistencia e resistencia, unha acumulación de enerxía para chegar a unha liberación catártica e emocional.

Esta viaxe contémplase como un ritual que ten a vontade de mostrar a máscara, a vulnerabilidade...5 corpos en movemento que anhelan chegar ao climax. 

A compañía Kirenia Danza presenta Afectos, a terceira entrega da súa triloxía coreográfica Os vulnerables. Esta tríade de producións enfócase no impacto da pandemia da Covid-19 nas persoas migrantes e na súa rede de afectos. A compañía demostrou o seu compromiso con este tema ao longo de dúas producións previas: E-migrantas en 2020 e Primeiro a vida! no 2021, que abordaron a necesidade dun cambio no modelo actual de xestión das crises sociais.

Intépretes: Jon López e Martxel Rodriguez.

Cando o tempo deixa de ser pasado e deixa de ser futuro. Cando o presente cáesenos encima. E vivimos o presente coa intensidade dunha chama que nos arde dentro, como dous seres que se aman e que arden no aquelarre da noite.

Dous seres que bailan para sobrevivir a este tempo convulso e cambiante. Unha chama que arde baixo os nosos pés, nun chan que se abre e péchase, como un gran animal que respira fondo, un animal que desexa ladrar, que desexa gritar, que desexa correr.

Donas é unha poesía corporeizada, unha alegoría aos aspectos femininos da existencia encarnados no corpo da muller, un camiño en feminino que recolle as voces ancestrais e as ilumina no presente. Fala de facernos capitanas das nosas vidas, da ciclicidade, da vida e da morte, de sexualidade, de fondas feridas interxeracionais, de manifestos, de loita, de sororidade e de amor, sobre todo de amor.

É unha creación sostida pola trascendencia, que navega polo simbólico dando voz aos ecos do subconsciente feminino.

A nosa historia comeza cando dúas nenas que viven en diferentes planetas atopan o libro de Persépolis. A súa lectura xeraralles preguntas sobre a situación das mulleres na historia. A partir de aquí ambas comezarán unha viaxe pola historia, o espazo e o tempo que as levará a atoparse nun punto en común. Con "O conto de Persépolis" rendemos homenaxe ás escritoras de ciencia ficción que coas súas obras literarias han cuestionado desde as marxes o status das mulleres e as súas constantes perdas de dereitos.

O punto impropio [A/S/V] elabora movemento, son e imaxe en tempo real: unha sorte de rexistro e composición auditiva (A), somática (S) e visual (V) que, en exercicio resoante, activa e resignifica a coreografía.

Berro representa o baleiro que supón ser persoas soas e illadas nunha sociedade sen memoria que debe procurar o movemento que lle lembre o seu pasado. Nunha viaxe que conecta os estados emocionais, amosa a importancia de recuperar esa esencia ancestral –a tradición, a terra, a raíz, a familia e a casa– a través da experiencia colectiva, sentindo a transformación na expresión do corpo. 

Estrea en Galicia
Sonoma é unha palabra que non existe no dicionario da lingua española. Con todo, contén as partículas do grego soma (corpo) ou do latín sonum (son): corpo de son e son do corpo.
Sonoma é a certeza de que o virtual e o dixital xa só poden ser superados por unha volta á orixe.