Cuentas corrientes é un dúo de danza que explora, cunha mestura de humor e visceralidade, os límites emocionais e físicos aos que nos pode levar o contorno laboral, e que reflicte a obsesión polo éxito, o sacrificio persoal e a perda de identidade nun sistema que converte a vida en transaccións e roles efémeros.
Autoría: Jessica Castellón, Boris Orihuela
Dirección: Jessica Castellón, Boris Orihuela
Elenco: Jessica Castellón, Boris Orihuela
Cicatriz é unha peza de danza contemporánea que lle pon corpo ao poema homónimo do icónico Antón Reixa, baixo a coreografía e dirección de Kirenia M. Acosta. Trescentos versos que comezan pola palabra "quero" que expresan o desexo e, se cadra tamén, o desexo do desexo como motor dinámico da vida. En escena, dous corpos suturados: o do referencial artista galego, que se inicia na danza aos 67 anos tras un accidente que o deixou en coma, e o dunha coreógrafa de orixe cubana cunha traxectoria atravesada por lesións e resistencia.
Nesta emotiva narrativa, o protagonista mergúllase na animación dun obxecto, desencadeando un desafío interno que explora a beleza intrínseca do ser humano. A través desta viaxe, enfronta os terreos do xogo e o rexeitamento, revelando unha mirada fráxil e honesta. A relación entre o protagonista e o obxecto convértese nun espello de aceptación propia, explorando as complexidades da humanidade.
A historia é unha oda á autenticidade e ao descubrimento do lado máis fermoso de cada individuo.
Dirección e coreografía: Kiko López
Anfibia é un só de danza que unifica voz, espazo sonoro e movemento nun acto militante do ser e o estar, de permanecer no aquí e o agora, ao encontro dunha natureza propia e distintiva, co corpo como testemuño. Anfibia inspírase no cambio, na capacidade humana de saberse adaptar ao territorio, poñendo en valor a vontade, a forza feminina, a fraxilidade e a beleza. Para adaptarse hai que ter valor, crear unha pel distinta, unha pel que respire, que che axude a fluír, a transitar.
Trïade ten como punto de partida esa necesidade de xuntarse, vincularse e bailar, desde o coidado e a escoita, nun espazo feminino que procure unha xenealoxía feminina, unha orde simbólica persoal e independente, inspirado pola tríade lunar e a súa idea do eterno retorno: vida, morte e renacemento. Peza de curto formato para espazo non convencional con marcado carácter ritualesco e de culto ás devanceiras e ás raíces.
O obxectivo desta actividade é enriquecer o coñecemento sobre a historia da danza, visibilizar as sinerxías entre diferentes estilos, crear espazos de diálogo e debate que fomenten o pensamento crítico, colaborar coa comunidade abrindo as artes do movemento á cidadanía, reunir axentes do sector e contribuír a sensibilizar o público cara á danza contemporánea.
Neste laboratorio, Janet Novás comparte a práctica desenvolvida ao longo dos anos como bailarina e performer, baseada en creacións propias e colaboracións con disciplinas como a música, a moda ou o cinema.
Cicatriz parte do poema homónimo de Reixa, unha obra de trescentos versos que comezan coa palabra "quero", nos que o autor explora o desexo e a súa influencia na vida das persoas como panca para accionar a reflexión e o empoderamento ante os prexuízos e discriminacións por razón de idade.
A milonga é un espazo onde as persoas amantes do tango e da milonga se reúnen para bailar e socializar, para compartir experiencias nun lugar onde se respira o ambiente do tango e se comparte a paixón polo baile.
Actividade enmarcada na Primavera Cultural da USC.
PERDER A LINGUA é unha peza de danza, voz, videocreación e escenografía traballan en simbiose para crear unha posta en escena conceptual que pon en valor as nosas raíces, territorio e singularidades culturais.
