Danza

Un pasarrúas de danza e cabaret inspirado nos areais de principios de século XX, a ritmo de swing e manouche e con un vestiario e atrezzo que nos leva directamente á Biarritz, á Marsella, á Donostia dos anos 20. 

Festival de fin de curso da escola Sondanza solidario a favor de Asotrame.

Aurora Boreal, unha peza de danza contemporánea que convida á contemplación e á reflexión sobre a fugacidade da vida e a súa conxelación fronte a unha sociedade de consumo fugaz. Partindo dunha estética nórdica e unha forte inspiración nas luminosidades fugaces das xeografías do norte, Aurora Borealexplora tamén a velocidade e a serenidade do efémero. Aurora Boreal non só é unha obra de danza contemporánea, senón un convite a experimentar a beleza do tránsito da vida e da natureza. Un espazo para a reflexión, a paciencia e a admiración.

Traseúnte é un espectáculo de catro bailaríns e dous músicos en directo, onde brilla o diálogo entre música, canto e baile tradicional coa danza contemporánea. Unha visión nova e fresca da simbiose entre tradición e contemporaneidade.

Transeúnte pon o foco na dualidade entre o permanente e o transitorio nos corpos da nosa xeración, atravesados polo folclore e a tradición, integrando influencias do noso contexto actual.

Cuentas corrientes é un dúo de danza que explora, cunha mestura de humor e visceralidade, os límites emocionais e físicos aos que nos pode levar o contorno laboral, e que reflicte a obsesión polo éxito, o sacrificio persoal e a perda de identidade nun sistema que converte a vida en transaccións e roles efémeros.

Autoría: Jessica Castellón, Boris Orihuela

Dirección: Jessica Castellón, Boris Orihuela

Elenco: Jessica Castellón, Boris Orihuela

Cicatriz é unha peza de danza contemporánea que lle pon corpo ao poema homónimo do icónico Antón Reixa, baixo a coreografía e dirección de Kirenia M. Acosta. Trescentos versos que comezan pola palabra "quero" que expresan o desexo e, se cadra tamén, o desexo do desexo como motor dinámico da vida. En escena, dous corpos suturados: o do referencial artista galego, que se inicia na danza aos 67 anos tras un accidente que o deixou en coma, e o dunha coreógrafa de orixe cubana cunha traxectoria atravesada por lesións e resistencia.

Nesta emotiva narrativa, o protagonista mergúllase na animación dun obxecto, desencadeando un desafío interno que explora a beleza intrínseca do ser humano. A través desta viaxe, enfronta os terreos do xogo e o rexeitamento, revelando unha mirada fráxil e honesta. A relación entre o protagonista e o obxecto convértese nun espello de aceptación propia, explorando as complexidades da humanidade.

A historia é unha oda á autenticidade e ao descubrimento do lado máis fermoso de cada individuo.

Dirección e coreografía: Kiko López

Anfibia é un só de danza que unifica voz, espazo sonoro e movemento nun acto militante do ser e o estar, de permanecer no aquí e o agora, ao encontro dunha natureza propia e distintiva, co corpo como testemuño. Anfibia inspírase no cambio, na capacidade humana de saberse adaptar ao territorio, poñendo en valor a vontade, a forza feminina, a fraxilidade e a beleza. Para adaptarse hai que ter valor, crear unha pel distinta, unha pel que respire, que che axude a fluír, a transitar.

Trïade ten como punto de partida esa necesidade de xuntarse, vincularse e bailar, desde o coidado e a escoita, nun espazo feminino que procure unha xenealoxía feminina, unha orde simbólica persoal e independente, inspirado pola tríade lunar e a súa idea do eterno retorno: vida, morte e renacemento. Peza de curto formato para espazo non convencional con marcado carácter ritualesco e de culto ás devanceiras e ás raíces.

O obxectivo desta actividade é enriquecer o coñecemento sobre a historia da danza, visibilizar as sinerxías entre diferentes estilos, crear espazos de diálogo e debate que fomenten o pensamento crítico, colaborar coa comunidade abrindo as artes do movemento á cidadanía, reunir axentes do sector e contribuír a sensibilizar o público cara á danza contemporánea.