Foi no noso proceso creativo o acontecemento que permitiu facer vibrar a fráxil fisonomía dun encontro sobre outras teatralidades do corpo.
Desde si mesmo e na súa propia calidade, querer e poder abrazarnos fixo posible un estado entre a necesidade e a dificultade en opoñernos ao desmaio, a través do xesto expresivo e o movemento que busca unha totalidade armoniosa. Entre outras fontes baseámonos nas imaxes do pintor estadounidense Edward Hooper.
A figura da bailarina foi o paradigma de todo o que pode facer o corpo en pleno uso das súas facultades, mesmo do que imaxinamos que o corpo nunca podería facer. Pensemos por un momento, cal sería o modelo que podería ofrecer o corpo dunha bailarina vella. Sería paradigmático un corpo vulnerable, estéril e nada sexi? Sería exemplar un corpo cuxa capacidade de dominio é cada vez máis limitada? Para achegarnos a estas preguntas decidimos imaxinar unha criatura ficticia e paradoxal: A bailarina vella.
Constantes do porvir busca atravesar os desexos e intuicións da nosa sociedade en relación co tempo futuro, busca estructurar un ensaio sobre o que descoñecemos aínda pero que empezamos a albiscar, busca cimentar pontes temporais co noso mañá, busca en definitiva, abrir unha xanela ós nosos anhelos e inquedanzas en relación con ese tempo no que nos proxectamos como sociedade, como unha viaxe de aproximación ós nosos desexos distantes e probables.
Steps é unha Compañía de Danza fundada en 1994 na Coruña especializada en danza jazz e que, desde 2017 está dedicada á representación de tributos aos máis coñecidos musicais da historia do cinema para gozar do público de todas as idades.
Corpo & Movemento ofrece cinema, música, circo, teatro e danza.
Coreografía do efémero baseada nos rigores da improvisación a nivel de movemento, implementando nas ruínas do Convento de San Francisco nos Xardíns da Real Maestranza da Coruña, o traballo corporal e sonoro sintetizado previamente nunha cámara anecoica: bailaranse as texturas sonoras e de movemento elaboradas e descubrimentos no laboratorio. Un só de danza con música en directo xerada con sintetizador modular, que se atopa adscrito ao proxecto de creación «teorema».
Galicia conta con multitude de creadoras en continuo crecemento tanto persoal como profesional. Estas seis coreógrafas e bailarinas son un boa mostra. Todas traballan o discurso dos seus proxectos a través do movemento usando o seu corpo como o lugar da creación.
Desde o concepto do feminino os seus traballos destilan feminismo como materia conceptual e a súa estratexia non é outra que a procura constante do que a danza lles suxire para levala ao lugar que lle corresponde nas artes escénicas
Unha liña horizontal proxectada na pantalla treme. De súpeto, a liña multiplícase drasticamente coma se descargase a súa enerxía inmanente. Do mesmo xeito, cando Umeda treme no escenario, a enerxía oculta retida no seu corpo transmítese desde a pelvis á columna vertebral, aos brazos, e finalmente á pantalla, na que a enerxía se visualiza mediante liñas curvas que lembran unha coroa solar.
A partir da danza tradicional vasca, a compañía Kukai Dantza vén presentando, dende fai case vinte anos e en paralelo ás creacións propias, distintas colaboracións con coreógrafos convidados. Este é o caso de Erritu no que se acompañan do coreógrafo israelí afincado en Madrid, Sharon Fridman.
Erritu é unha viaxe vital que atravesa mediante ritos de paso individuais e colectivos os distintos estados da vida en relación coa natureza e coa comunidade. Estados que van desde o nacemento ao caos, pasando polo deserto da soidade, ata chegar ao encontro, o amor e, finalmente, a morte.
O Fondo de proxectos culturais Xacobeo 2021 ofrece esta peza dirixida e interpretada por Marta Alonso Tejada. É unha sorte de imperativo cara a un posicionamento no presente social e persoal a través da danza. Un impulso por situarnos no tempo actual, no afecto e na emoción do que estamos a compartir aquí e agora bailando.
Abordamos un proxecto en que a muller é protagonista. Juana é un nome que se repite na historia en mulleres que deixaron un legado histórico, especialmente no que se refire ás súas formas de vivir máis aló do que se lles tiña predestinado polo seu xénero e época. Unha pegada indeleble sobre a que as sucesivas xeracións de mulleres e homes camiñamos deixando, da mesma maneira, novos vestixios dos nosos pasos en cada lugar, en cada época.
