Un espectáculo de danza e animación de vídeo para os máis pequenos, que nace do universo de Joan Miró. A obra enmárcase nunha selección da súa obra gráfica. As súas vivas cores, as formas xeométricas e a aparente totipotencia das figuras e personaxes estimulan a fantasía, deixando entrever que todo é posible. De forma máxica as pinturas adquiren vida e transpórtannos a un universo imaxinario. A aventura dunha viaxe ao cosmos enche de descubrimentos e sorpresas.
Pálido·domingo é unha compañía emerxente que ten como obxectivo afondar na linguaxe do corpo a partir da investigación e profundamento nas técnicas interpretativas e de adestramento físico ligadas ao Aikido como método, e sempre en comunicación coa Danza Contemporánea e o Teatro Físico.
A peza constrúese mediante un proceso de investigación e residencias artísticas. Espazo inhóspito, onde sentimos sós e observados. Quen está máis aló, non estamos sós, acompaña aos intérpretes constantemente. Un raio de luz que esperta neles a dúbida. "A adrenalina ante o descoñecido esperta os impulsos de alerta máis primitivos en nós".
O espectáculo «In between» de Mikel Aristegui é ese espazo entre os canons do home e da muller, entre o masculino e o feminino, a definición do xénero non binario, a necesidade de entrar nunha dinámica de xénero fluído que protexa á persoa como tal, máis aló do sexo que poida representar.
Peza documental e só de danza contemporánea ao redor da figura de Emilia Pardo Bazán e a súa obra.
O proxecto Amparo ao outro lado ofrece unha experiencia multisensorial ao redor da figura da autora Emilia Pardo Bazán.
O evento conta cunha peza de danza contemporánea, un documental e un encontro coa artista. Este formato permítelle ao público coñecer desde as voces das mulleres que acompañan a figura de Emilia ata o presente, a historia e a pegada da autora no movemento feminista galego.
Programa:
SinTempo, segundo traballo de Sara Cano, é un só de danza no que a coreógrafa busca crear un espazo escénico propio no que poder desenvolver unha danza anacrónica, feita de pasados, presentes e futuros, unha danza sen tempo... simplemente persoal. SinTempo busca poder falar do paso do tempo, do pasado, o presente, o atemporal, o rápido, o lento, o estático, o que permanece e o que se vai e, en definitiva, das sensacións e reaccións que todo isto produce na creadora neste momento presente que vive o seu corpo e a súa conciencia.
Xotas, cassettes, ibiza- trips, electro- cantigas, cantos. En Sa Mateixa, dous bailaríns e tres músicos atoparon unha linguaxe común que le o pasado para levalo cara ao presente. A través dunha fotografía familiar dispárase un percorrido cara á tradición desde a contemporaneidade. Con sensibilidade, poesía e humor debúxanse as cantigas e a electrónica, a polca, a xota, o campo e a cidade, o xogo e o ritual, a espontaneidade da vida e a presenza eterna dos devanceiros.
A peza EM·NA baséase na idea de vibración como elemento manipulador. É unha investigación sobre a acústica subcutánea a través da vibración e do silencio resultante no corpo do outro.
A relación entre os intérpretes pasa por diferentes estados: comprimindo, estirando, cambiando o ritmo da súa propia vibración, e todo isto partindo da súa fisicalidad individual.
A composición escénica dos corpos mostra os diferentes estados e espazos dunha mesma vibración a través dunha fisicalidad contemporánea, espida, crúa e cotiá.
Debut é un só onde a intérprete ou performer atravesa un acto de iniciación fronte ao público co obxectivo de ser aceptada, de ser amada a final de contas.
A pel é o órgano máis grande do corpo humano, posuímos unha superficie
aproximada de dous metros cadrados e pesa ao redor de 5 kg, case toda a nosa información está aí. Un día a miña pel dixo: es unha señora. Todo empezou a cambiar, a transformarse. Tanto tempo amando e sendo amada, tanto tempo amando e sendo amada, tanto tempo amando e sendo amada, tanto amor, tanto amor. Amores, desamores, pactos, rupturas, dramas, maxia universal, o cosmos, mercurio retrógrado.
