Baila un vestido verde é un espectaculo de danza interactivo que xoga e convida a xogar ao espectador. O corpo, a danza e o xesto son os codigos que se manexan para establecer un dialogo constante co publico. O vestido verde é o punto de encontro inicial que marca a interaccion entre os presentes. Baila un vestido verde é un espectaculo de danza simpatica para público familiar.
O resistente e delicado fío musical é unha partitura coreográfica, con elementos teatrais, corais, performativos e poeticos.
Cinco intérpretes en escena sosteñen a acción, que está baseada na continuidade, no fluxo, e nas transformacións que diso derívanse, tal e como ocorre no funcionamento da natureza.
Paper Body on paper é un proxecto multidisciplinar que consta de tres partes, un libro de fotografía, un só escénico / performance e unha instalación para espazos expositivos. As tres partes están conectadas entre se pero tamén actúan de maneira independente e foron creadas cronoloxicamente en consecuencia unha da outra.
Bailar é perigoso, ameaza o sistema, complica a situación.
A danza incomoda, afecta, descoloca e complexiza os modos de estar hexemónicos. A danza, contaxiosa e invasiva, desestabiliza as lóxicas da palabra, ameaza a linguaxe normativa. Bailar pode ser unha epidemia.
Esta bailarina non ten trucos de maxia preparados. O seu material coreográfico é basto e ás veces incomprensible, fracasa nos xiros coa perna esquerda. Esta bailarina nunca quixo ser Giselle. Con todxs nós: un corpo en rebelión.
De que se trata? Esta peza quere ser unha reflexión do tempo que pasa sobre o tempo que "se nos pasa", os efectos do tempo no noso corpo, na nosa maneira de pensar, de movernos, das nosas conviccións e das nosas dúbidas Trátase de pensar no tempo que pasa
Un ano máis a nosa cita con Residencias Paraíso danos a oportunidade de achegarnos á unha nova investigación artística construída no marco do programa de residencias artísticas de Colectivo RPM, que conta coa colaboración dende 2017 do Teatro Rosalía de Castro.
Bailar é perigoso, ameaza o sistema, complica a situación. A danza incomoda, afecta, descoloca e complejiza os modos de estar hexemónicos. A danza, contaxiosa e invasiva, desestabiliza as lóxicas da palabra, ameaza a linguaxe normativa. Bailar pode ser unha epidemia. Esta bailarina non ten trucos de maxia preparados. O seu material coreográfico é basto e ás veces incomprensible, fracasa nos xiros coa perna esquerda. Esta bailarina nunca quixo ser Giselle.
Galicia conta con multitude de creadoras en continuo crecemento tanto persoal como profesional. Estas seis coreógrafas e bailarinas son un boa mostra. Todas traballan o discurso dos seus proxectos a través do movemento usando o seu corpo como o lugar da creación. Desde o concepto do feminino os seus traballos destilan feminismo como materia conceptual e a súa estratexia non é outra que a procura constante do que a danza lles suxire para levala ao lugar que lle corresponde nas artes escénicas.
Kirenia Danza é unha compañía galega de danza, fundada en 2019 por Kirenia Martínez Acosta, coreógrafa, bailarina e actriz.
A súa proposta coreográfica, Instante Gradual, foi seleccionada na primeira convocatoria de Movilidad Europea I- Portunus, para unha residencia artística en Matera, Capital Europea da Cultura 2019 e outras tres cidades na Rexión da Lucania.
Bobbi Jene é unha bailarina americana de renome que creceu profesionalmente na Compañía de Danza Batsheva en Israel. Pero despois de 10 anos de éxito e fama, a prestixiosa bailarina toma a difícil decisión de volver aos Estados Unidos e traballar de forma independente.
Con 30 anos e locamente namorada dun mozo bailarín israelí, deberá afrontar o dilema de abandonar a zona de confort e aceptar as inevitables consecuencias que conleva a ambición. Todo iso, co obxectivo de loitar pola súa arte en solitario, que se converterá en máis persoal e rompedor que nunca.
