Quen lava as miles de sabas e toallas dos hoteis? No último soto do Italino Grand Hotel está a lavandería. Alí, un personaxe solitario lava, ferro e perfuma a roupa. Vive só, soña entre as sabas e agacha a soedade conversando coas máquinas e xogando ata coa súa propia sombra. Pero un día namórase.
Teatro de actor / clown.nDuración: 55 minutos. Recomendado a partir de 4 anos
Elucubración teatral sobre a figura de Eduardo Pondal e a súa obsesión coa obra que ocupou toda a súa vida como escritor: Vos Eoas.
Dacabalo entre a realidade ficcionada e a fabulación dramática, o bardo bergantiñán, xa octoxenario e consumido pola neurose dos seus últimos anos, compara as súas dúbidas, medos e insatisfaccións creativas, tendo por interlocutores un personaxe nado da súa perturbación e a criada nova da pensión na que está albergado.
BAILAR AGORA é unha sorte de imperativo cara un posicionamento no presente social e persoal a través da danza.
Un impulso por situarnos no tempo actual, no afecto e na emoción que estamos a compartir aquí e agora bailando.
Pomba é un deses seres que cando camiñan parecen non tocar o chan. Coma se levase unhas ás invisibles adheridas ás súas costas que, ademais de alixeirar o seu peso, dotásena dun halo digamos que "diferente?"
É a través da empatía, a coraxe, a perseveranza e sobre todo do seu particular sentido do humor como Pomba logra reconciliarse co seu pasado, gozar do presente e propoñerse un futuro esperanzador.
Ela, como ninguén, é capaz de mostrar que nunca é tarde para un novo comezo. Rara Avis fai honra a todas as criaturas excepcionais que buscan o seu lugar no mundo.
O XOGO: O Premio é unha comedia aceda que fala da situación das persoas dentro dun futuro próximo no que o progreso tecnolóxico e a loita cara ao éxito económico, sentimental e social fose tal, que se viron obrigadas a caer en ?O Premio? como única fórmula de conseguir a felicidade. O Premio é un reallity en directo onde o público vota a quen merece levar o premio da súa vida: morrer logrando a fama. Todo por un soño.
O PREMIO: 24 horas cumprindo o teu soño, 5 millóns de euros e morrer sendo un heroe ou unha heroína.
A pregunta é precisa. Catro personaxes tentan respondela: Un cardiólogo que non sabe nada dos asuntos do corazón, unha muller namorada de quen lle rompeu o corazón e algúns ósos, un home todo ollos envolto nunha coraza e unha muller crisálida converténdose en algo descoñecido para ela.
Medea, nas Metamorfoses de Ovidio, definiu ben o namoramento cando viu por primeira vez a Jasón; Sentín coma se unha frecha cravásese no meu peito ata as plumas. Dor, amor. Gozo, amor.
Un grupo de nómades primitivos chegan ao fin da terra coñecida, un lugar verde onde non para de chover, e por algunha misteriosa razón, deciden deixar de ser nómades e quedar a vivir alí.
E desde aquel día ata hoxe, NÓS repasa a historia de Galicia relatando cronoloxicamente todas as etapas polas que fomos pasando.
Orfeo é un grego novo, cuxa música é quen de aplacar tormentas, mover as pedras e amansar ás bestas salvaxes. Eurídice e unha ninfa nova protectora dos bosques e a natureza. Un día namoran. Pero a súa felicidade non dura moito tempo. Unha mordedura de serpe mata a Eurídice. Desolado, Orfeo decide baixar aos infernos na procura da súa amada.
Soga e Cinza, tríptico renacentista para 11 bruxas en 92 minutos, aborda a caza de bruxas en Europa nos séculos XV, XVI e XVII, co obxecto de visualizar o xenocidio que supuxo e a súa perversa conexión co desenvolvemento do sistema capitalista. Horror, humor, reflexión, plasticidad e emoción son as apócemas principais deste esconxuro teatral. Unha sucesión de paisaxes espectrais e inesperadas irrompen en escena para que os corpos expresen a súa danza esquecida, nunha peregrinaxe de sombras espectrais que procura as luces da xustiza e do recoñecemento.
Cun fondo claramente antibelicista e de defensa da beleza, a realización escénica xira ao redor dunha idea: a necesidade de que existan seres que coiden deste maltreito mundo. A peza recrea as figuras: anxo, pallaso e soldado. A primeira delas dende unha perspectiva alegórica da bondade, a segunda como xogo retórico e esperpéntico do propio teatro e a terceira como vítima da violencia exercida -mesmo cando non hai vontade real-.A obra ten un formato próximo ao circense na súa estrutura fragmentaria e na visibilidade do presente absoluto.
