Unha reflexión cómica, en dous tempos, as dúas voces, sobre a incomunicación na era da comunicación, nunha posta en escena que mestura neve polar, móbiles de última xeración, pingüíns no horizonte, mamá non se decata, cordas enredadas, un mapa, un compás, un GPS, ...
Mestre ma non troppo é unha comedia triste, un sorriso acedo que nos acompaña de volta á casa convidándonos a pensar sobre a nosa propia actuación e sobre as nosas metas. Na sociedade dos “talent show”, que estimula a competitividade desde idades temperás coma “modus operandi” está mal visto ser un perdedor. Ninguén nos educa para asumir a derrota o que xera en nós un mecanismo de defensa que nos impide recoñecer os nosos erros e limitacións. Un mestre da guitarra. A presión por ser o mellor. Expectativas non cumpridas. Este é un espectáculo centrado na poética do fracaso.
Sheyla acaba de ser abandonada pola súa parella. Laura e Fer quérena animar para que aproveite a oportunidade e faga realidade os desexos que aparcara: escribir. Traerán a cear a Guillerme. El é o poeta capaz de namorar a calquera cuns breves versos. Pero a Guillerme non lle van satisfacer as conversas banais nin os frívolos momentos de distensión. Guillerme desexa algo máis. Sheyla, Laura e Fer son máis fráxiles do que cren, as súas vidas penden dun fío, afóganse na dúbida, algo que Guillerme non vai desaproveitar.
O bo fillo, escrita por Pilar G. Almansa e dirixida por Cecilio Geijo, é unha obra que trata un tema tan candente como o dilema de se se pode reinsertar un violador.
Esta peza exponse as seguintes cuestións: De cantas formas pódese negar o mesmo? Cantas xustificacións pódense atopar ao mesmo feito? Cantas versións dunha historia pode construír a mesma persoa?
Unha proposta dramática que en clave de realismo crítico, especúlase coa figura do violador e o poder da contorna nunha paisaxe social marcada pola lei patriarcal.
Blancanieves vese empuxada a fuxir do palacio perseguida pola furia envexosa da madrastra. Na súa fuxida deberá atravesar un bosque inhóspito. Os animais salvaxes que se cruzan no seu camiño non lle fan dano e protéxena de todo mal. Máis tarde é acollida por uns enanitos que lle ofrecen protección a cambio de que realice as tarefas do fogar. Obrigada polas circunstancias acepta de mala gana ese acordo. Pero no seu corazón segue latexando o recordo do bosque, onde a natureza crece libre e salvaxe. Enganada por unha bruxa proba unha mazá envelenada e cae nun soño mortal.
Xardín secreto é un espectáculo de danza que estimula os sentidos a través dos sons, o movemento e as texturas.
Unha peza cunha gran carga poética a través da cal reflexionar sobre a natureza, o universo e o poder transformador dos pequenos cambios, todo desenvolvido nunha contorna de calma e observación tranquila.
No noso xardín flúe o infinito ciclo da vida, estimulando os sentidos dos máis pequenos ante os que se desprega un universo visual e sonoro que se transforma de forma constante. Deixaremos a nosa pegada nese universo, deixaremos a nosa pegada no noso Xardín.
Illas desertas é unha obra que nos convida a unha experiencia inútil, unha viaxe á nada, un canto ao fracaso, unha conquista do inútil, unha viaxe interior.
A obra nace como resposta á competitividade e produtividade dun mundo que só sabe camiñar nunha única dirección: a de facernos produtivos. Propón unha travesía cara á nada, ancorada nas narrativas transmedia e na poesía audiovisual onde o público é parte activa da peza.
Sinopse:
O Centro Dramático Galego (CDG) está a dinamizar a creación e a innovación no teatro co seu novo programa 'Residencias cruzadas', que se vai desenvolver ao longo de febreiro e marzo con nove propostas creativas combinadas en cinco proxectos que inclúen accións dirixidas tanto aos profesionais do sector como á cidadanía.
Lacura presenta a Bibi, un personaxe do enfermo S. XXI, hilarantemente posuída polos espíritos que a habitan, decide contarnos como tola a súa propia mirada ao mundo.
Familia, amantes, temores e paisaxes psicolóxicos serán o fío condutor da historia, levándonos cara a unha viaxe interior sen retorno a través da dor e a risa, dándolle a volta á tortilla e descubrindo que non hai ovos.
Máis de sete personaxes encarnará a protagonista utilizando distintos estilos teatrais: pantomima, teatro coreográfico, proxeccións, parodia, realismo máxico, musical ou caseta up comedy.
O alumnado de 3º e 4º da ESO e de Bacharelato de Galicia poderá gozar dunha versión especial de ‘O charco de Ulises’ online.
Será o venres 26 de marzo, na xornada anterior ao Día Internacional do Teatro, para motivar os máis novos a asistir ás funcións da xira prevista para finais deste ano.
‘O charco de Ulises’ é a última produción do Centro Dramático Galego (CDG) e primeira desta tempada. Dirixida por Marián Bañobre e Santiago Cortegoso, foi estreada pola compañía pública o pasado xaneiro no Salón Teatro, sede do CDG en Santiago de Compostela.
