A nena e o grilo camiño das cores é unha montaxe teatral de Magín Blanco e Teatro Ghazafelhos xunto á Banda dos Abrazos en directo.
É a última e cuarta entrega da nena e o grilo, o musical infantil máis aclamado do panorama galego que conta con tres espectáculos previos: O País dos Abrazos, A Nena e o Grilo nun Barquiño e A Nena e o Grilo máis aló.
O QUE HAI QUE VER, un espectáculo na liña da compañía que nos mostra unha serie de historias nas que o espectador se sente protagonista e participe directo. Todo contado cun humor rebordante que fai que a xente saia do teatro satisfeita, feliz e con ganas de voltar.
A GUERRA É A EXPRESIÓN CRUEL DO FRACASO TOTAL, POR ISO NUNCA É UNHA SOLUCIÓN, SENÓN O MÁIS GRANDE DOS ERROS.
Nun edificio teatral totalmente destruído por un bombardeo nunha guerra desatada no mesmo corazón de Europa, comezan a aparecer os personaxes do Teatro Universal que nel foran representados ao longo do tempo e encarnados en dous actores e catro actrices. As innumerables referencias ás guerras no Teatro Europeu, desde Shakespeare até Lorca enchen a escena de evocadoras secuencias de caos e destrución.
Os Senteito é o novo espectáculo de Caramuxo Teatro, unha comedia con máscaras e sen texto, protagonizada por Laura Sarasola e Juan Rodríguez, que aborda a importancia da convivencia entre diferentes e o dereito á vivenda.
O señor Senteito vive nun pequeno contedor nunha pequena parcela do seu mundo vendo o día a día pasar. Un día chega a señora Senteito e a súa rutina mudará para sempre.
Unha escenografía imposible. Catro actores e actrices que se reinventan en cada escena. Un montón de pezas, que parece que nunca encaixan…
O mercado da vivenda, boom! O futuro, polos aires.
E ti, vivirías nunha casa de cartón?
Autor
Isa Fernández, a partir de traballos colectivos
Dirección
Isa Fernández
Escenografía
Julia Marín
Deseño son
Isa Fernández, Alixa Ladson
Deseño iluminación
Alex Rodríguez
Credo é unha peza de danza itinerante concebida como unha viaxe interior que toma a poética de Celso Emilio Ferreiro como referente artístico e conceptual, e que quere representar o camiño vital do Ser humano a través do movemento, a exploración e o cuestionamiento de sí mesmo e da realidade. O corpo de danza, constituido por catro bailaríns, desenvolve un traballo físico de alta intensidade que indaga nos límites da linguaxe corporal e o seu vínculo co espazo habitado.
As R(h)umorosas trátase dunha proposta teatral cómica onde 3 actrices poñen en valor, as grandes mulleres da historia galega, nun contexto fresco, orixinal, divertido e moi innovador.
Qué dirían María Pita, Rosalía de Castro ou Isabel Zendal se fosen cómicas hoxe en día?
Isto é o que Ledicia Sola, Marta Doviro e Carmen Méndez se preguntaron como premisa para empezar a construír este espectáculo.
Sabemos algunhas cousas que se din delas nos libros, pero que contarían elas de sí mesmas se poideran falar?
Noite de lúa chea. Encrucillada de camiños. Entra en escena un home enxoito e melancólico. É o personaxe do Xestal.
Á luz dun candil, vestido de “gaiteiro”, sáelle ao paso un mozo aposto e garrido. É a morte.
O personaxe do Xestal négase a recoñecer a parca en tan atípica guisa. Cando finalmente a recoñece resístese a seguila, establecéndose entre eles un dinámico e ameno reto dialéctico no que se entreverán os episodios máis significativos da sufrida vida do Xestal con algúns dos seus máis divertidos contos.
Autor: Cándido Pazó
Unha das principais razóns que atopo para sumarme a un proxecto é saber, ou intuír, que será a oportunidade de coñecer e compartir experiencias con persoas que me conmovan para sempre. Fun moi afortunado na miña vida en contar co agarimo e a complicidade de artistas inmensos. Fontes de inspiración.
Namoreime de Lola Herrera encontro tras encontro. Fascinado co seu carisma. Conmovido pola súa lucidez, alucinado pola súa curiosidade e o seu desexo.
Dous matrimonios, adultos e civilizados, atópanse para resolver un incidente protagonizado polos seus fillos pequenos: un deles partiulle dous dentes ao outro nunha pelexa no parque. Nada que uns pais civilizados non poidan resolver.
Con este sinxelo argumento, Yasmina Reza compón unha sátira da sociedade contemporánea e disecciona, con moito sentido do humor, as relacións de parella, a educación, a competitividade,... pero, sobre todo, o exceso de corrección política.
