A burra, a mesa e o pau
ando o lobo comía verzas e as vacas miañaban había casas nas que soñaban as crianzas con mesas que, só con mandarllo, se cubrían de manxares; ou burras que levantaban o rabo e cagaban ouro a moreas se sabías o que había que dicirlles nas orellotas: Briclebrit!
Éticapeleticapeluda!
Mentres tanto na mesma mesa da cociña, e a uns céntimos a peza, as súas nais cosían petos e botóns, bordaban moedeiros para fóra ou ensamblaban xoguetes. E contaban por milésima vez aquilo de cando as ras tiñan pelo e as galiñas barbas houbo un xastre con tres fillos e unha única cabra...