Cando pensamos que o sabemos todo, igual é o momento de pensar que non temos nin idea. Ou igual a nosa versión dos feitos non é a única boa. É máis, igual é a peor versión de todas. Que quero dicir con isto? Non o sei. Pero estame gustando escribilo.
O hábitat natural de calquera pallaso é a escena, co seu público. Pero que pasa cando queda só? É no camerino onde se mestura a persoa e o personaxe. Onde se desdebuxa a liña que os separa. Un limbo que non é o escenario nin a vida real. É nesa fronteira onde ten lugar este espectáculo… Pasen e vexan a trastenda deste artista, as súas ideas e tolemias. Vexan como se defende da soidade e a rutina con imaxinación e humor. Pasen e vexan o que ninguén ve. Unha persoa ante si mesma. Un actor sen público, un pallaso cando ninguén o observa.
Cunha sinceridade crúa e o seu clásico humor irónico, Carrodeguas aborda neste texto de auto[NON]ficción a relación co seu corpo, marcada pola gordofobia que se respira en calquera recuncho desta apaixonante sociedade da fermosura. Porque por moito que te escondas, a gordofobia sempre está ao teu carón. Sobre todo porque está en ti.
“Bichitos” é un espectáculo de humor xestual para toda a familia no que, en formato documental teatral, coñeceremos mellor e aprenderemos a respectar e valorar aos nosos pequenos veciños invertebrados. Unha obra de teatro que sorprende polo seu colorido e polo seu ritmo e que, ademais, ensina os nenos e nenas a importancia de coidar o medio ambiente.
Nun mundo inanimado desenvólvese a historia das protagonistas, dous maniquís, que viven limitadas ós desexos dos seus creadores. Non teñen nome nin identidade, simplemente foron creadas para ser expostas, vestindo as súas mellores galas, ante os ollos dos viandantes. Teñen claro cal é a súa misión na vida e, ante todo, cal é o seu destino; o cubo do lixo.
Tres trogloditas convídannos a entrar no primeiro teatro da prehistoria. A cova, onde imos asistir a un cómico espectáculo cheo de humor e tolería. Da man dos Monicreques e das súas primitivas habilidades imos coñecer a singular forma de vida dos nosos antepasados máis divertidos. Unha sorprendente ambientación, a orixinal linguaxe e unha prehistórica escenografía farán que o espectador perda durante a representación o sentido do tempo e do aburrimento.
Tres trogloditas convídannos a entrar no primeiro teatro da prehistoria. A cova, onde imos asistir a un cómico espectáculo cheo de humor e tolería. Da man dos Monicreques e das súas primitivas habilidades imos coñecer a singular forma de vida dos nosos antepasados máis divertidos. Unha sorprendente ambientación, a orixinal linguaxe e unha prehistórica escenografía farán que o espectador perda durante a representación o sentido do tempo e do aburrimento.
A nena que vivía nunha caixa de mistos é a terceira parte da triloxía sobre os contos populares, que comezou con "As fabas máxicas" , continuou con "Feo" (Premio María Casares a mellor espectáculo infantil) e rematará con este espectáculo.
A nova proposta de Caramuxo teatro está inspirada no conto "A vendedora de mistos" de Hans Chistian Ándersen.
Un espectáculo cunha coidada posta en escena e cunha linguaxe contemporánea, utilizando como temática a pobreza infantil.
Nada se sabe é unha coprodución do Centro Dramático Galego e Culturactiva Producións nominada aos Premios María Casares.
Nada se sabe baséase na obra A Taberna de Clitia, de Manuel Lourenzo, que é unha adaptación das obras A cura en Troia de Seamus Heaney e Filoctetes, de Sófocles, na que se recollen os elementos fundamentais desta traxedia grega.
Magdelón e Cathos chegan a París coa esperanza de atopar amor e sofisticación. Non obstante, a súa obsesión pola moda, a apariencia e a linguaxe afectada lévaas a comportarse de maneira ridícula e superficial. Chamándose a si mesmas "as preciosas", cren estar no cumio da elegancia e esixen constante admiración. O seu tío Gorgibus tenta atoparlles maridos axeitados, e os pretendentes La Grange e Du Croisy están dispostos a cortexalas, pero descobren a súa vacuidade. Idean entón un plan: Mascarilla, un dos seus criados, faise pasar por un aristócrata chamado "Marques de Mascarilla".
