Teatro

Os ratos de Lonxedetodo teñen un xardín, turelí. No xardín hai un niño, tureló. No niño hai un ovo, turelí. Esperan que dese ovo enorme que nos amosan naza un paxariño. E fan tódolos preparativos necesarios para recibilo da mellor maneira posible. O conto de Turelí Tureló desenvólvese en nove capítulos ou escenas. O seu texto lembra as cantarelas dos xogos infantís. É un conto poético moi sinxelo e apropiado para nenas e nenos de tres anos.

Salón de actos.

Publico familiar a partir de 4 anos.

Entrada libre ata completar a capacidade da sala.

Nas festas de Lonxedetodo os ratos comen, cantan, bailan e por suposto contan contos; algúns de autores da nosa época e outros de tradición oral, que son aqueles que foron pasando de pais a fillos durantes séculos. Nunca falla un conto do autor homenaxeado no Día das Letras Galegas. 

Salón de actos.

Publico familiar a partir de 3 anos.

Entrada libre ata completar a capacidade da sala.

Esta sesión é un eloxio da imaxinación. Usándoa e aplicando un sinxelo método que a ratiña Carolina nos explicará, podemos chegar a crear contos. A sesión de hoxe dános a coñecer a dous escritores referentes da Literatura Infantil (mais non só) do século XX: Rodari e Ionesco. 

Salón de actos.

Publico familiar a partir de 3 anos.

Entrada libre ata completar a capacidade da sala.

A ratiña Faifá acaba de chegar dunha viaxe por África. Vainos contar e cantar anécdotas, xeitos de vida, contos e cancións dos dous grupos culturais e xeográficos principais deste continente (xeneralizando): a África subsahariana ou negra e a África do norte ou Magreb. Así, explicaranos, con "jaima" e todo, como se toma o té no deserto, como se fai un turbante e recreará o lugar onde, tradicionalmente, se contan os contos nas aldeas da África subsahariana. 

Salón de actos.

Publico familiar a partir de 4 anos.

Entrada libre ata completar a capacidade da sala.

Fuco trae nunha caixa os ratiños máis novos e polo tanto máis pequenos de Lonxedetodo. Tenos que coidar. Amósallos aos nenos e nenas mais cando lles manda que se volvan meter na caixa, os ratos non obedecen e, ademais, mórdeno. Fuco enfádase e consegue que entren na caixa... por pouco tempo. Para calmalos, decide contarlles tres contos de ratos, un para cada un. De ratos, por suposto. Os contos de Arnold Lobel son imprescindibles para a iniciación dos nenos e nenas no mundo da literatura. 

Contos: 

-Contos de ratiños. Lobel, Arnold. Pontevedra : Kalandraka, 2021

"Ya Lloraréis" é o título do novo show de stand up comedy do charlista Iggy Rubín. O espectáculo está verdadeiramente garrapiñado de humoradas, murmuracións picantes e acrobáticas reflexións.
Con cada novo monólogo Iggy supérase en ganas e esforzo para facer rir ao público e forrarse tanto que poida deixar outros empregos como o de locutor de radio (ver Cuerpos Especiales, ver Comedia Perpetua, ver Yu no te pierdas nada) ou o de guionista (ver La Revuelta).

Miguel Lago cumpre 25 anos sobre os escenarios e celebrarao coa súa décimo sexta tempada ininterrompida sobre os teatros. Para iso  volverá abrir as portas da súa COMEDY CLUB.
Más de 50.000 espectadores gozaron a pasada tempada desta revolución do clásico show unipersoal no que Miguel demostra ser máis libre que nunca.
 

«Violento, rudo, carente de miramento e civilidade» esa é a definición de «bruto» que dá a RAE. E así é, dalgunha maneira, o mundo de Nito: o barrio onde vive, a xente que o rodea. Por iso, a súa entrada na escola de cinema para estudar guión, lévao a dar un salto cara a outra vida: artística, sofisticada. 
Esta é a historia dese tránsito e do que Nito deixa atrás polo camiño: o seu mellor amigo, a súa noiva, a súa familia. A escritura é o que provoca a perda e, á vez, o único que quizá poida manter todo aquilo vivo, aínda que sexa na ficción. 

Dentro dunha tormenta de néboa, Poncia, a criada de Bernarda Alba, reza pola morte de Adela. A casa sumiuse nun mar de silencio. Poncia fala soa e tamén con elas, con Bernarda Alba e as súas fillas

Casa Portuguesa conta a historia (ficcional) dun ex soldado da Guerra Colonial que, dialogando coas súas pantasmas, se ve confrontado coa decadencia e a transformación do ideal de casa, de familia, de país e do canon da figura paterna. Un retrato do que foi, do que é e do que poderá ser (ou non ser) a célula familiar patriarcal por excelencia, a casa, tendo como pano de fondo os acontecementos recentes da democracia portuguesa e revisitando a máis dolorosa das feridas abertas da historia do país.