As curtametraxes de ficción e animación finalistas na última edición dos Premios Mestre Mateo forman parte do Ciclo Mestre Mateo de Cinema Galego grazas á colaboración entre a Academia Galega do Audiovisual e a Axencia Galega das Industrias Culturais. Os traballos agrúpanse en dúas sesións, de xeito que nesta Sesión 2 proxéctanse as seguintes curtas de animación:
Avetimología
O estudante Juan Herman é o único desaparecido político da cidade de San Carlos de Bariloche durante a ditadura arxentina de 1976. O filme, realizado en branco e negro, mostra o xornalista barilochense Esteban Buch entrevistando as persoas testemuñas da súa desaparición e detención, así como as persoas que deberon estar involucradas no delito, entre elas os militares e funcionarios que tiñan o poder en Bariloche nese momento.
Iris (Isabelle Huppert), unha viaxeira misteriosa, vagabundea polas aforas de Seúl. Alí convence a unha serie de persoas para ensinarlles francés cun método tan pouco ortodoxo como sedutor, a pesar da súa falta de experiencia. Entre paseos polo parque e botellas de viño de arroz makgeolli, Iris parece de súpeto unha máis da familia. Con chapeu de palla, vestido de flores e chaqueta verde, a súa personalidade desinhibida crea ao seu redor un clima de confianza, diversión e aprendizaxe que provoca momentos hilarantes froito da súa desenvoltura e algún malentendido.
Nelly, a muller burguesa dun publicista, mantén unha historia pasional con Loulou, un pequeno delincuente cuxa vulgaridade e potencia sexual a seducen. Sen romper as relacións co seu home, planea vivir con Loulou, que lle promete traballar polo neno que esperan. Durante unha comida familiar onde se atopa todo o clan de Loulou, Nelly parece tomar conciencia do mundo no que vai entrar. Pialat, aquel home sen concesións demoledor das presuntas virtudes de cineastas máis gabados (de Scorsese a Spielberg) nun dos seus filmes máis duros e coñecidos.
Enrique é un rutineiro empregado de oficina que vive un matrimonio xa sen paixón. Logo de recibir unha mensaxe anónima que lle advirte que a súa muller o engana, empezará a reformularse algunhas cousas.
En 1799 Friedrich Heinrich Alexander Von Humboldt, en compañía do botánico Aimé Bonpland, partiu do porto de Marsella rumbo a Sudamérica, onde permanecería cinco anos. O choque entre as dúas culturas, entre os dous modos de pensamento, era inevitable. A descrición perfecta das plumas do pato fainos perder a súa esencia, a súa alma. Mburucuyá, esa estraña flor latinoamericana que os españois rebautizarán como “pasionaria” polos seus pistilos que lembran os tres cravos do Cristo na cruz, é máis que nada cor e movemento.
Historia duns adolescentes desilusionados que viven nunha rexión mineira do norte de Francia. A proximidade do exame de graduación, os conflitos cos adultos e o incerto futuro fan que afronten o transo con indiferenza. A vida de provincias dun director próximo a Eustache ou Rozier -fillos de Lumière en definitiva- nunha obra de enorme influencia posterior e, por desgraza, escasamente difundida.
A través de tres personaxes que se reintegran á vida cotiá tras rematar o servizo militar obrigatorio, Viñas e Martínez Suárez construíron unha complexa armazón social na que están representadas as tensións universitarias, a decadencia do cinema industrial e a venalidade do deporte profesional, ademais de boa parte da vida cotiá porteña da época. O filme sorprende pola precisión da súa forma e a súa estrutura, pero sorprende aínda máis a súa vixencia, tras corenta anos da súa realización.
A agonia dunha muller de cincuenta anos, Monique, gravemente enferma de cancro e a influencia deste feito na vida da súa contorna inmediata, o marido e os fillos. Como comenta o escritor cinematográfico Gonzalo de Lucas a obsesión de Pialat por respectar a realidade das cousas remíteo a unha pureza insólita, que enlaza coa orixe do cine mesmo, as vistas Lumière como captura en bruto do real. Intensa e chea de violencia soterrada, tenra e abrupta, estamos ante unha película chea de conversas íntimas, reveladoras, de frustracións, traumas e desarranxos.
En 1956, un intento de golpe cívico-militar contra a ditadura autodenominada "Revolución Libertadora" fracasa, e en represalia, nun terreo escampado de José León Suárez (provincia de Bos Aires), son ilegalmente fusilados varios civís sospeitosos de formar parte do alzamento. Sete lograron sobrevivir e contar a historia.
