Ismael, o integrante máis inestable e débil de carácter dun suposto grupo de conspiradores con aspiracións de poder, sofre constantemente as burlas e o menosprezo do líder do mesmo e os seus outros compañeiros. Todo cambia cando unha muller da que Ismael está namorado empeza a internarse nas lóxicas macabras do grupo.
A auga de Los inundados é auga de río, dun río cotián do litoral arxentino que é todo menos paisaxe estética, en cuxas costas viven varias familias de escasos recursos que deben trasladarse logo dunha crecida.
Exemplo de cinema maldito, grazas ao veredicto descualificatorio da Junta Nacional de Cinematografía que inhibiu a película para a súa proxección, Ufa con el sexo talvez sexa a película máis desenfadada de Kuhn, cun sentido do humor sardónico que leva todos os prexuízos por diante.
Primeira longametraxe de Pialat e na que xa amosa a súa persoal perspectiva, un retrato sen disimulos da infancia, observada sen nostalxia nin idealización a través do relato da vida de François, un neno de dez anos que pasa por distintos fogares logo de ser abandonado e confiado aos servizos sociais e que por momentos parece unha copia da nenez demoledora que soportou Jean Genet. Desgarrado e complexo filme que moitos decidiron confrontar a Los cuatrocientos golpes, pese a que o mesmo Truffaut -ao igual que Claude Berri- colaborou na produción desta pertinente ópera prima.
Paráfrase do poema Martín Fierro interpretado en termos histórico-políticos e situado na época contemporánea. Intento de reconstruír desde a historia oral a epopea protagonizada polo pobo arxentino desde a perda da súa soberanía (1955) ata a reconquista da mesma (1973). Historia, mito e realidade fundidas nunha parábola crítica que transcende calquera cronoloxía, para expresar as vicisitudes e os anhelos de liberación do pobo arxentino na maior parte do que vai de século.
É a historia dunha sedución e namoramento entre dúas persoas de aldea, na provincia de Mendoza: Aniceto (Luppi) e Francisca (Elsa Daniel), unha moza "decente" e doce, a "santita" do Aniceto. Pero Aniceto tamén seduce e é seducido por Lucía (María Vaner), apaixonada, sexual, a "putita" de Aniceto. As dúas mulleres enfrontaranse como nunha rifa de galos (Aniceto é “gallero”). Cando o romance con Lucía rompe por decisión dela, Aniceto queda só e comeza a darse conta do que perdeu.
A principios dos anos 2000, en China, Qiaoqiao e Bin viven un amor apaixonado pero fráxil, cantando, bailando e gozando de todo o que a cidade de Datong lles pode ofrecer. Mais un día Bin decide probar sorte noutra provincia máis grande e marcha sen avisar nin deixar rastro. Tempo despois, Qiaoqiao decide emprender unha viaxe para tratar de localizalo.
Unha epopea amorosa que atravesa varias décadas nun país cambiante e en constante ebulición.
O cinema de Maurice Pialat está atravesado por unha evidencia: todo aquilo que se vive, que se di, se inventa ou se desfai na “vida real” ecoa, con estrondo, antes ou despois, nas súas películas. Os realizadores, Anne-Marie Faux e Jean-Pierre Devilliers, partiron desas conexións para trazar unha especie de autorretrato: o dun cineasta que nunca esqueceu o que foi a infancia e que xamais transixiu na súa definición do amor.
As curtametraxes de ficción e animación finalistas na última edición dos Premios Mestre Mateo forman parte do Ciclo Mestre Mateo de Cinema Galego grazas á colaboración entre a Academia Galega do Audiovisual e a Axencia Galega das Industrias Culturais. Os traballos agrúpanse en dúas sesións, de xeito que nesta Sesión 1 proxéctanse as seguintes curtas de ficción:
Nai
As curtametraxes de ficción e animación finalistas na última edición dos Premios Mestre Mateo forman parte do Ciclo Mestre Mateo de Cinema Galego grazas á colaboración entre a Academia Galega do Audiovisual e a Axencia Galega das Industrias Culturais. Os traballos agrúpanse en dúas sesións, de xeito que nesta Sesión 2 proxéctanse as seguintes curtas de animación:
Avetimología
