Cativador e experimental, este documental penetra na rica armazón da historia e da cultura xaponesas a través da ollada da arte clásica.
A película desencarta meticulosamente a historia lendaria de Lady Tokiwa, asasinada por uns bandidos cando se dirixía a visitar o fillo samurai, un popular relato no teatro de marionetas inmortalizado en antigos pergamiños pintados hai catrocentos anos e considerados hoxe patrimonio nacional.
Presentación do libro Escuela de cineastas. Las primeras prácticas de los grandes directores del cine español (Cátedra/Filmoteca Española, 2024), de Asier Aranzubía e José Luis Castro de Paz, acompañada da proxección de tres importantes prácticas da escola: La tarde del domingo (Carlos Saura, 1957), Sor Angelina, Virgen (Francisco Regueiro, 1962), En el río (José Luis Borau, 1960).
Tributo a unha figura fundamental na historia do feminismo en Xapón: a escritora, xornalista e activista política Raichô Hiratsuka (1886-1971).
Este é o primeiro de seis documentais que Haneda dedicou a explorar o envellecemento e as negociacións entre cidadáns, autoridades e empresas sobre a práctica dos coidados e o benestar social. Haneda foi pioneira nos anos oitenta en afrontar os problemas da sociedade envellecida antes de que esta noción se popularizase. Aquí introdúcenos na vida diaria dunha institución para pacientes con demencia que defende un enfoque innovador cara aos coidados e á autonomía. A súa cámara non desatende as situacións incómodas, senón que busca abrir ollos e xerar conversas, por dolorosas que sexan.
A vida de Isabel dá un inesperado xiro o día en que a filla Madalen lle pide que visite regularmente a Ramón, que se atopa enfermo. Tras quince anos afastada do seu exmarido, un home ao que ve como a un descoñecido a pesar de que foron familia durante anos, en Isabel comezan a reavivarse resentimentos que cría superados. Con todo, ao acompañar a Ramón no seu momento máis vulnerable, Isabel conseguirá ver con outros ollos o fracaso que viviron para centrarse no presente da súa propia vida.
Tres curtas da directora francesa Agnès Varda:
Preto da montaña Hayachine, dous grupos de bailaríns e músicos interpretan unha danza preservada xeración tras xeración, o kagura, que combina rituais, lendas mitolóxicas e episodios históricos. O sinuoso retrato da vida nestas comunidades abrangue un ano completo, en que a música (os festivais e as tournées) ou a artesanía (a morfoloxía das máscaras) conflúen coa agricultura (a silvicultura e o cultivo do tabaco) ou a arquitectura (a demolición dos tellados de palla).
Sumiko Haneda retrata a excéntrica bailarina e coreógrafa Akiko Kanda; combina varios temas recorrentes na súa filmografía, como a vida de mulleres con gran determinación, o envellecemento, o mundo do espectáculo, e a paixón e os sacrificios que este require.
Hai unha gran cerdeira chamada «A cerdeira das flores grises» nunha aldea do curso alto do río Neo. Calcúlase que ten máis de 1.300 anos e o goberno declarouno monumento natural. Os habitantes de Neo din que foi plantada polo emperador Keitai (507-531 d.C.). Preséntansenos moitas historias sobre a cerdeira cun apracible acompañamento de guitarra e cunha narración que ás veces soa coma un feitizo que encolle o corazón.
Acompáñase da proxección da curta The Cabbage Butterlfy.
Tres curtas, unha de Susumi Hani e outras dúas de Sumiko Haneda. Esta última foi axudante de direción en Children in the Classroom e despois dirixiría pola súa conta Women's College in the Village e Dedicated Treasures of Horyuji Temple. As dúas primeiras versan sobre sistemas educativos en contextos rurais, mentres que a última está centrada en reliquias que se conservan no Museo Nacional en Toquio.
