O día 1 de marzo conmemórase a chegada da carabela Pinta ao porto de Baiona coa noticia do descubrimento de América.
As rúas do casco antigo e os paseos contiguos acollen unha festa medieval na que se ofrecen os produtos de artesanía que se consumían no século XV. Músicos, xograres, malabaristas e artesáns percorren eses días as rúas revivindo aquel feito.
O Domingo de Entroido, a androlla, embutido típico da comarca de Viana, que se fai en tripa gorda afumada e enchida de costela de porco, é o produto estrela da xornada.
En Viana do Bolo son moitas as persoas que acoden a degustala, en medio do ambiente festivo propio do Entroido, un dos máis orixinais da provincia de Ourense.
Aquí a personaxe típica é o “boteiro” que, coa súa máscara de madeira de cor negra rematada por unha pantalla con armazón de arame recuberta de tiras de papel de seda de cores e os seus saltos, garda reminiscencias de culturas exóticas.
Os Felos son as máscaras emblemáticas do Entroido de Maceda.
Unhas figuras pouco coñecidas fóra da zona, pero tan antigas e fascinantes como os seus parentes máis famosos, os peliqueiros de Laza e os cigarróns de Verín.
É o que moitos consideran o Entroido en estado puro.
O Boteiro é a personaxe estelar, é o dirixente do Fulión. O Fulión son un grupo de persoas tocando bombos e gadañas ao mesmo compás.
En cada aldea do termo municipal existe un fulión, e uns boteiros, con diferentes tipos de caretas segundo a localidade da que proceden. A fuliada é unha obra de teatro sátira e pícara de temas de actualidade: política, relixión ou crítica social do acontecido durante o ano na vila.
É de destacar O domingo Gordo, por coincidir o gran desfile de fulións e a Festa do Cabrito.
Uns dos carnavais máis enxebres de cantos se celebran en Galicia.
Os días de Entroido en Laza discorren entre a praza da Picota, centro neurálxico, e os bares, tomados polos mozos da vila, que crean un ambiente festivo coa súas continuas esmorgas en torno ao bo xantar, o viño, o licor café e as típicas augardentes galegas.
As orixes do Entroido desta parroquia situada na ría de Vigo remóntanse ata o século XVIII.
Madamas e Galáns (mulleres e homes vestidos de branco) e aldeáns representan distintas posicións económicas e roles sociais, tanto mediante as súas vestimentas como pola posición que ocupan nos pases, bailes e exhibicións. Madamas e galáns, moi rechamantes polos seus suntuosos sombreiros e a súa pulcra vestimenta, ocupan a posición social máis elevada, mentres que os aldeáns representan o último elo da cadea e o grupo maioritario. Neste entroido os participantes van a cara descuberta.
Celebración orixinal da comarca do Ulla, que comprende os municipios de Boqueixón,Teo, Touro, Vedra, Santiago de Compostela, A Estrada, Silleda e Vila de Cruces.
A primeira documentación que se ten sobre este entroido data dos anos 70 do século XIX e a orixe, polas características comúns destas mascaradas, hai que buscala nos diferentes enfrontamentos armados que se sucederon na comarca ó longo do século XIX.
O xoves de Compadres é o primeiro día dun Entroido no que os "Cigarróns" son os protagonistas dende o Domingo Corredoiro en que farán a súa aparición para saúdar a todolos veciños a saída da misa.
O Luns de Entroido ten lugar en Verín a batalla de fariña, síntoma de ruptura das barreiras da vida cotiá, e antigamente un xeito que tiñan os mozos de achegárense ás mozas.
Xinzo de Limia ten un entroido único, de referencia entre un dos mellores de España e Portugal. O de Xinzo de Limia ten, ademais, o ciclo máis longo de España, xa que comeza o Domingo Fareleiro (tres antes do Domingo de Entroido) e remata co Domingo de Piñata.
As “pantallas” son as estrelas deste Entroido. Estas personaxes ancestrais percorren a vila golpeando dúas vexigas de animais, secas e inchadas como globos, impoñendo a súa lei.
O Fulión celébrase o martes de Entroido. A festa comeza coa reunión dos Fulións de todas as parroquias do municipio, ao son dos bombos, tambores, cencerros e apeiros de labranza. O fulión acaba sempre cun xantar popular a base de produtos da matanza: chourizos, rabo, lacón...
A figura tradicional do Entroido de Manzaneda é a Mázcara, personaxe espectacular pola elegancia e colorido, que porta sobre a cabeza un característico gorro engarzado con cintas de cores e que bailan danzas arcaicas a un ritmo acompasado e ininterrompido.
