Festa de interese turístico

No arranque das festas patronais, o sábado pola noite ten lugar en Chantada un desfile de carros do país tirados por bois, sobre os que se representan diversas escenas de oficios tradicionais e de labores agrícolas. Amenizada coa actuación de gaiteiros e bandas, esta mostra de etnografía popular ten a súa orixe na Idade Media, nos tempos en que os gremios abandonaban durante un día o seu tradicional illamento e percorrían a localidade conxuntamente. Co seu desfile sobre o seu propio carro, os artesáns daban fe da súa existencia e o seu valor na organización social da época.

O Naufraxio, é unha homenaxe que as xentes do mar de Laxe lle fai á Virxe do Carme pola súa protección durante todo o ano nas diferentes tarefas que realizan no mar, evitando que se produza ningunha traxedia, tan habitual ás veces entre os mariñeiros.
O naufraxio foi instituído no ano 1962 por un mariñeiro de Laxe, Avelino Lema Santos, que sobreviviu a tres naufraxios. Dende entón realizase de forma ininterrompida ata o día de hoxe.

O día máis esperado das festas de Vilagarcía de Arousa é o 16, festividade de San Roque, data na que conflúen dous dos máis soados actos: a procesión do santo, de tradición secular, e a Festa da Auga, nacida nos anos 80 de forma espontánea e xa con recoñecemento institucional. Deste xeito, a programación do día comeza coa misa solemne e a multitudinaria procesión do Santo, que, lonxe do recollemento que adoita caracterizar estes actos, aquí ten unha compoñente moi festiva, pois o percorrido se fai baixo as notas do pasodobre "Triunfo" e ata se fai bailar ao santo.

Con varios séculos de historia, a "Danza de San Roque" celébrase diante do famoso cruceiro do Hío, labrado nunha soa peza. Interveñen unha vintena de homes, divididos en tres fileiras. Unha fileira asume o papel de damas e as outras dúas o de galáns. A particularidade da posta en escena é o vestiario dos bailaríns: mentres os galáns visten de branco, con sombreiro de feltro e garabata negra, as damas portan un curioso uniforme, moi similar á tradicional vestimenta dos que peregrinan a Compostela. De aí que o baile sexa denominado tamén “Danza de Peregrinos".

Aínda que durante todo o mes se suceden concertos, torneos deportivos e outras actividades culturais, os días grandes das festas de Sada a localidade estoura. Moitas son as persoas nativas desta vila mariñeira que regresan nestas datas para gozar da mellor tradición festiva e honrar ao santo patrón na procesión do día 16.

Á sombra das árbores e dos toldos, a bordo de orixinais embarcacións, engalanadas para a ocasión grupos de mozos e mozas amenizan coa súa troula a romaría no Campo dos Caneiros, na parte alta do río Mandeo. A navegación polo tramo que separa o núcleo de Betanzos desta parte alta do río é unha auténtica troula, chea de colorido e de bo humor. O embarque, animado con música de charanga, faise no Paseo da Tolerancia.

Durante unha fin de semana pode degustarse a ameixa criada nos areais do Carril nas máis variadas preparacións, pero especialmente á mariñeira e acompañada de viño albariño.
Os afeccionados á cociña teñen tamén a oportunidade de participar nun concurso no que se premian as mellores receitas coa ameixa como ingrediente principal. Neste concurso entréganse as Ameixas de Ouro, de Prata e os galardóns ao parquista máis novo e ao parquista de honra.

A súa celebración data de 1994 e a súa singularidade vén determinada porque o mexillón e o berberecho son dous produtos que constitúen a base da industria local e parte da súa historia a través das conserveiras, de aí tamén o seu arraigamento popular e a participación dos veciños, que dan a coñecer o seu traballo e a gastronomía local a todos os visitantes.

En plena tempada estival, cando a vila mariñeira de Foz ferve de visitantes, teñen lugar as súas festas patronais, repletas de atraccións para todos os públicos. O día grande, dedicado a San Lourenzo, comeza cunha misa cantada polo Coro de Foz e a solemne procesión do santo, coas autoridades municipais á cabeza, acompañada de banda de música. Pola noite, o espectáculo piromusical e acuático concentra a atención do público.

Un produto rei da cociña atlántica, procedente do mar, ten o seu feudo no Carballiño, a 80 quilómetros da costa. A orixe desta contradición está en que era o pagamento en especie que se facía na Idade Media ás ordes monásticas de Oseira pola explotación das súas posesións portuarias nas Rías Baixas. As xentes do Carballiño, en concreto as das parroquias de San Xoán de Arcos e de Santa María de Arcos, propiedades tamén do mosteiro de Oseira, eran as encargadas do seu transporte, preparación e venda no mercado.