Festa de interese turístico

A abundancia de chuvias, as características do solo e as técnicas tradicionais de cultivo conxúranse na Mariña luguesa para producir unhas fabas de excepcional calidade que foi recoñecida coa Indicación Xeográfica Protexida Faba de Lourenzá.
Na promoción desta leguminosa, que no Val de Lourenzá se cultiva nas súas variedades locais, Faba Galaica e Faba do Marisco, e comercialízanse secas e separadas da súa vaina, enteiras e limpas, xoga un importante papel, desde 1990, a Festa da Faba, un grande encontro de produtores, compradores, tratantes e consumidores.

Unha peculiaridade das festas patronais de San Froilán, que se celebran desde 1754, é o grande atractivo que teñen para todo o resto de Galicia. De feito, nas dúas fines de semana que abrangue, Lugo convértese no epicentro da vida social de Galicia, en torno ás que son consideradas as festas do outono galego por excelencia. No campo da feira, as casetas do polbo son o maior reclamo das festas. As numerosas atraccións para nenos e o mercado completan un cadro festivo que acrecenta o seu interese ano tras ano e rexistra unha afluencia de centos de miles de visitantes.

A parroquia de Santa María de Castelo é o único lugar de Galicia no que perdura a tradición das fachas, un rito que os estudosos explican como un xeito de comunicación entre os antigos poboados castrexos, aínda que podería formar parte tamén de certos rituais máxico-relixiosos. En calquera caso, non é casualidade que a queima das fachas, coa que comezan as festas desta parroquia, se realice na cima dun antigo castro.

En torno á oferta gastronómica de luxo que se pode degustar en toda a localidade e nos expositores aliñados no peirao, O Grove programa unha festa con moitos alicientes, con concertos de recoñecidos intérpretes do panorama estatal e de grupos folk e o xa tradicional Certame de Habaneras, actuacións folclóricas, animación na rúa ou regata de dornas.

Celébrase o 8 de setembro. A súa antigüidade remóntase ao século XVI.
O domingo anterior ao 8 de setembro, a imaxe da Virxe trasládase en peregrinación desde a Igrexa Parroquial de Nosa Señora do Socorro ata o Santuario dos Milagres, acompañada dunha multitude de xente. A partir da tradicional suba da Virxe ata o domingo seguinte (no que volve), os camiños que nos levan ao Outeiro énchense de devotos e peregrinos, sendo o día 8 o que conta cun maior número de visitantes.

Na Limia, que se dicía atravesada polo mítico río do Esquecemento, interior da provincia de Ourense, habita a tradición e certa esencia da Galicia rural agraria. Paraxes montañosas, vixiadas por torres que disputaban mosteiros e os condes de Monterrei e de Moctezuma. Onde tamén se conta que naceu a fermosa, malograda e namorada esposa de Pedro "O Cruel", Inés de Castro, raíña despois de morta.

Se hai unha festa en Galicia que amose con toda claridade a relación sen complexos e a naturalidade coa que o galego convive coa morte esa é a Festa das Mortallas da Pobra do Caramiñal, unha antiquísima e respectada tradición que suscita de xeito irremediable o asombro dos foráneos.
Son os cadaleitos dos ofrecidos, aquí tamén chamados nazarenos. Eles e as súas familias dan grazas deste xeito ao Santísimo pola súa intercesión ante a morte, despois dalgunha grave enfermidade ou accidente.

O santuario da Virxe de Nosa Señora da Barca é un dos lugares de peregrinación máis antigos de Galicia. Conta a lenda que a Virxe chegou aquí para dar ánimos ao Apóstolo Santiago no seu labor evanxelizador, nunha barca de pedra, cuxos restos se atopan entre as grandes moles graníticas que baña o mar xunto ao santuario.

Os montes da Paradanta albergan o Santuario da Virxe da Franqueira, documentado como mosteiro beneditino do século XI e ata aquí chegan centos de persoas de Galicia e o Norte de Portugal para honrar a esta Virxe, “alcaldesa” da Cañiza, a cuxa imaxe se lle deu culto xa no século VII. As dúas multitudinarias citas coa Virxe da Franqueira (o luns de Pentecoste e o día 8 de setembro) son manifestacións de devoción mariana que ocupan un lugar destacado entre as festas relixiosas de Galicia e que, pola súa antigüidade, orixinalidade, son de interese turístico.

En 1854 a peste de cólera que sufriu Galicia apenas tivo incidencia en Rianxo, o que as súas xentes atribuíron á protección da Virxe de Guadalupe, a virxe negra máis popular de Galicia, cuxa imaxe é una réplica feita en cartón pedra en 1773 exacta da de Estremadura.