Rede galega de teatros e auditorios

Concepto e movemento: Elvi Balboa

Intérpretes: Marina Capel, Berta Pascual, Ioar Labat, Joan Ferré, Joan Aguilà e Lucía Bocanegra.

ANÖA é unha viaxe efímera e acumulativa onde involucrar o corpo para producir unha experiencia emocional e sensorial. Un acto de insistencia e resistencia, unha acumulación de enerxía para chegar a unha liberación catártica e emocional.

Esta viaxe contémplase como un ritual que ten a vontade de mostrar a máscara, a vulnerabilidade...5 corpos en movemento que anhelan chegar ao climax. 

A compañía Kirenia Danza presenta Afectos, a terceira entrega da súa triloxía coreográfica Os vulnerables. Esta tríade de producións enfócase no impacto da pandemia da Covid-19 nas persoas migrantes e na súa rede de afectos. A compañía demostrou o seu compromiso con este tema ao longo de dúas producións previas: E-migrantas en 2020 e Primeiro a vida! no 2021, que abordaron a necesidade dun cambio no modelo actual de xestión das crises sociais.

O director dun importante medio de comunicación debe deixar o seu posto en mans dun dos seus dous subdirectores. Un é muller, home o outro. Que influirá nesa decisión?: a capacidade?, o sexo?, a experiencia?, a audacia?, o engano?, a trampa?..

Escrita por Fátima Delgado e dirixida por Jana Pacheco, “Run baby run” está inspirada nos casos dalgunhas atletas que sufriron discriminación de xénero dentro do deporte por ter unhas condicións biolóxicas diferentes para o estándar feminino. Unha reflexión sobre canto se pode chegar a loitar por cumprir o teu soño estando en xogo o traizoar os teus propios principios e renunciar ao teu verdadeiro ser.

DE VACAS ten novo espectáculo.

Visten a escena e sácanlle o po as súas mellores galas para a ocasión.

Flúor, licra e mechas de cores.

Acompañadas dunha iluminación que non ten nada que envexarlle a París, nin a Vigo.

Abren os seus diarios e confesan os seus segredos máis íntimos, rebobinando na historia da infancia cara os momentos máis luminosos. Bailan os éxitos das súas vidas ao ritmo de petaceta co cú sentado nas cadeiras, e potencian a teatralidade, servíndose de novos elementos escenográficos.

David e María, vestidas para ir de vacacións, preséntanos o espectáculo que imos ver.
Non é unha canción, pero é algo parecido.
Algo pasa entre elas, pero non é posible entender o que.
Non é pasalo ben, nin pasalo mal, pero é algo parecido.
Algo raro lle sucede ao espazo, ou está o espazo a facer algo raro con David e María?
Non é un espectáculo, pero é algo parecido.

Grazas de antemán, quedamos dispoñibles para o que poda xurdir.

Músicas e Silencios pretende realizar unha proposta orixinal que acolle varias reivindicacións históricas. Por unha banda, a presentación dun instrumento como o contrabaixo moi pouco utilizado como solista e en música de cámara con piano en concertos e cuxo repertorio se cre moi limitado, e por outro superar a exclusión das mulleres do repertorio de obras para contrabaixo e piano.

No país das fadas, onde todo é fermoso, marabilloso e fabuloso, vive unha pequena fada chamada Mermelhada. Mermelhada é un fada moi bondadosa e voa por alí e por alá buscando a ocasión de facer unha boa acción. Pero cada vez que quere facer o ben lle sae mal... Desencantada coa súa condición de fada, pide a unha anciá bruxa que lle ensine algúns segredos de sabedoría ancestral. Aínda que unha milenaria rivalidade enfronta fadas e bruxas, a anciá acepta. Aos poucos vai creándose un vínculo moi especial entre mestra e alumna.

"Eu, Fraude" é o lugar de encontro entre a poesía, a canción e o escénico que nos impulsa, en forma de viaxe emocional e con visión positiva e esperanzadora, a liberarnos das caretas autoimpostas pola sociedade que nos separan de nós mesmas e das demáis.

É, claramente, unha historia de amor propio.

Cancións, poemas e textos de composición orixinal conforman un espectáculo co que presentarse con frescura e singularidade dentro do sistema teatral galego.

Un equilibrio entre o animal e o humano, unha danza entre o inútil e o belo. Tres personaxes constrúen e destrúen o presente sen máis obxectivo que desafiar ao aburrimento. Coñécense tanto que non necesitan falar. Habitan un mundo no que pasou algo, pero non sabemos o que. Buscan dentro de latas un pouco diso, que ao compartirse multiplícase. Unha invitación para xogar indiferentes a calquera pensamento. Un momento de felicidade compartida, cun pé neste mundo, e outro nunha terra sen tempo.