Rede galega de teatros e auditorios

Intépretes: Jon López e Martxel Rodriguez.

Cando o tempo deixa de ser pasado e deixa de ser futuro. Cando o presente cáesenos encima. E vivimos o presente coa intensidade dunha chama que nos arde dentro, como dous seres que se aman e que arden no aquelarre da noite.

Dous seres que bailan para sobrevivir a este tempo convulso e cambiante. Unha chama que arde baixo os nosos pés, nun chan que se abre e péchase, como un gran animal que respira fondo, un animal que desexa ladrar, que desexa gritar, que desexa correr.

Donas é unha poesía corporeizada, unha alegoría aos aspectos femininos da existencia encarnados no corpo da muller, un camiño en feminino que recolle as voces ancestrais e as ilumina no presente. Fala de facernos capitanas das nosas vidas, da ciclicidade, da vida e da morte, de sexualidade, de fondas feridas interxeracionais, de manifestos, de loita, de sororidade e de amor, sobre todo de amor.

É unha creación sostida pola trascendencia, que navega polo simbólico dando voz aos ecos do subconsciente feminino.

A nosa historia comeza cando dúas nenas que viven en diferentes planetas atopan o libro de Persépolis. A súa lectura xeraralles preguntas sobre a situación das mulleres na historia. A partir de aquí ambas comezarán unha viaxe pola historia, o espazo e o tempo que as levará a atoparse nun punto en común. Con "O conto de Persépolis" rendemos homenaxe ás escritoras de ciencia ficción que coas súas obras literarias han cuestionado desde as marxes o status das mulleres e as súas constantes perdas de dereitos.

Espectáculo que recrea El Buscón de Francisco de Quevedo, obra na que se narran as aventuras e desventuras deste personaxe chamado Pablos e as súas viaxes por España en busca do ascenso na escala social e fortuna, mostrado como triunfador nalgunhas ocasións, pero sempre perdedor. 

Na nosa proposta achegamos os códigos e o traballo escénico que nos caracteriza; teatro gestual, circo, clown, comedia da arte e música en directo. 

"Contos na lareira"

Galicia é terra de tradicións...Tradicións como a matanza do porco, o magosto, a queimada...

Moitas destas tradicións teñen como nexo común a tradición oral.

Dende os tempos máis remotos os pobos utilizaban a palabra para transmitir a súa historia, as súas tradicións, os seus mitos, contos e lendas.

Galicia, como terra posuidora dunha idiosincrasia diferenciada, ten a tradición oral como un dos alicerces que compoñen o edifício da súa historia.

Crezk, de orixe e bandeira descoñecida, persegue os territorios nos que sucede a guerra. Porta un armatoste itinerante ao que chama Osel, onde vive e esconde pólvora e pequena munición coa que trapichea, sen importarlle quen é amigo e quen inimigo; na súa visión operativa do mundo todos son clientes. Vive atrincheirada con el Nadia, unha muller estraña, case monstruosa. A súa relación roza calquera síndrome coñecida; son o seu cárcere e a súa fuxida. Necesítanse e repélense, como animais bicéfalos.

O CUARTETO DE TROMPAS Catro Cores presenta un espectáculo musical e teatral para os máis pequenos, onde aprenden e descobren aos poucos a forma e os sons dun instrumento musical: a trompa.
As partes deste instrumento están agochadas no escenario e as instrumentistas terán que atopalas para poder facer música con el.
Finalmente, construirán a trompa e tocarán as cancións e melodías de diferentes pezas musicais nun concerto que estimula a vista e o ouvido, onde a trompa servirá para crear diferentes ambientes e movementos.

Está en crise a comedia? Miña, nai, esperemos que non! É moi necesaria para soportar o “mundo real”. E ademáis, son moitos os que viven por e para a risa. Pero si que é certo que hai unha certa tendencia nos últimos tempos a meterse con ela, a censurala, a criticala… Está, por exemplo, o famoso tema dos límites, aquel “con que se pode facer humor e con que non”. Debates internacionais, hai con isto. Pero temos máis. Dun tempo para aquí escóitase moito a frase “todos fan máis ou menos o mesmo, falan do mesmo e usan os mesmos chistes”. Respectable opinión tamén.

Ron Lalá revive os mellores números dos seus inicios nesta selección de catro pezas de cada un dos catro primeiros espectáculos profesionais.

En total, doce escenas independentes que revelan a evolución do talento literario, musical e escénico da compañía. Unha festa de humor cítrico e crítico, cancións en directo, poesía... e moitas, moitas gargalladas.

Proyecto Tránsito é a unión dunha forza da natureza e unha enerxía única en escena, encarnada pola sevillana Clara Raíña, e o enorme talento, intuición e oficio da directora de escena Ana Donoso Moura.

Candonas nubes vemos unha tartaruga, tartaruga é unha pareidolia?. Unha pareidolia é un efecto psicolóxico que fai a nosa mente para darlle orde ao caos, poñer nome e forma a aquilo que o noso cerebro non recoñece. 361 GRAOS, é nosa propia pareidolia da Teoría do Caos.