Rede galega de teatros e auditorios

Canto pesan as herdanzas emocionais, esas que ninguén reclama, pero que adoecen a xeracións? Non só o proceso de escribir a Pilar, nosa protagonista, senón tamén as miñas propias memorias das historias que me contaba a miña avoa acompañáronme durante todo o proceso de escritura. O seu: ''Eu: Ver, oír, e calar'', tantas veces dito á miña nai, as miñas irmás e a min, é algo que, aínda que non me pertence directamente, segue vivo a través de min. Herdanzas similares acompañan as catro personaxes desta obra. Pilar, unha anciá que só é capaz de enfrontarse á vida no seu propio velorio.

Unha proposta de teatro unipersoal dirixida ao público adolescente e adulto. Unha viaxe sobre a historia do noso mar a través de relatos reais e cantigas populares interpretadas en directo. Historias sobre naufraxios na Costa da Morte para lembrar as persoas que xa non están e para poñer en valor e visibilizar as que quedaron en terra: as viúvas, as orfas, as que socorreron… Para que as súas historias non caian no esquecemento. Unha peza escrita, producida e interpretada por Mariña Lestón.

Leti da Taberna trae o seu primeiro monólogo no que explora en ton irónico a nosa relación coas redes sociais e como nos inflúen no noso día a día. En galego e con perspectiva feminista, Enredadas enche o escenario de luz e enerxía, provocando que a espectadora se vexa identificada coas situacións que se presentan e acabe ríndose de si mesma.

Segundo algúns dos máis esixentes críticos, TRES VELLAS (POLO MENOS) é un dos espectáculos máis fermosos dos que podemos desfrutar na escea galega. Tres dos mellores narradores da escea internacional xuntos falando das súas musas, as súas vellas. Cada función é diferente, única; algunas vellas repiten, outras non, aparecen e desaparecen da memoria colectiva na maior e máis antiga expresión teatral: a narración oral.

Pensabades que morrera, pero estaba de parranda!

AS GARDIÁS, ou o dereito a decidir como xestionar a nosa propia vellez

RECONVERSIÓN é un espectáculo de gran formato para público adulto, con oito actores-músicos que forman unha charanga e interpretan a banda sonora en directo.

As funcións fanse en lingua oral galega e lingua de signos (LSE) simultaneamente, con participación en escena de dúas intérpretes de lingua de signos.

As fillas bravas son tres mulleres que tocan e cantan o que lles peta como antes fixeron a súa nai e a nai da súa nai, porque todas son fillas do vento, mulleres de andar a pé do toxo, orgullosas de vir de tras da silveira, cantoras dunha estirpe de voces furtivas que berran entre raposos.

Os contos do Lobicán é un espectáculo de monicreques musical, en verso, áxil e atrevido, destinado a nenos e nenas de entre 3 e 8 anos, que busca darlle a volta aos contos clásicos ao tempo que transmite unha mensaxe educativa e valores universais como a amizade, a cooperación, o respecto pola natureza, o pensamento crítico e a importancia da imaxinación. 

Unha noite, nun edificio de varios pisos, nalgún lugar de Europa: un Mozo chinés sofre unha forte dor de moa na cociña do restaurante de comida rápida Tailandés-Chinés-Vietnamita, O Dragón de Ouro. Non ten permiso de residencia, nin cartos e non pode ir ao dentista. Os compañeiros deciden arrincarlla. O Mozo tampouco atopa a súa irmá desaparecida.