A Teteira de Kabul é un espectáculo de monicreques dirixido ao público familiar baseado no conto homónimo de Carolina Pujados. A súa protagonista, Mina, é unha nena afgá que ten que abandonar o seu fogar como consecuencia da guerra. Ela e a súa familia emprenden unha longa viaxe na que a pesar das duras condicións irá descubrindo a beleza do tránsito grazas ás historias que lle conta súa nai e que ela garda nunha teteira.
A pesar de ser parella, a vida cotiá de Peter e Ann está marcada pola incomunicación e a soidade. Rehuyendo o intento de Ann por afrontar a situación, Peter decide pasar o día no zoológico de Central Park. Alí coñecerá a Jerry, un excéntrico personaxe que lle obriga a escoitar as súas historias ata a última e máis horrible de todas: o motivo real da súa visita ao zoo.
Patricia Espejo, natural, espontánea e moi divertida.
Cun humor totalmente afastado da realidade pero que á vez che mergulla no esencial dela, a túa risa será inevitable e a gargallada continúa, non soamente aprenderás cousas novas, tamén esquecerás todo o que sabías ata o de agora. Case unha hora e media de risas.
No momento que a coñezas xa non poderás vivir sen ela.
Xira por máis de 100 concellos na celebración do 40º aniversario do CDG
Nos arredores de Vilatriste hai unha lagoa da que emana unha néboa misteriosa que impregna o aire cunha estraña tristeza. Uns novos moradores descobren que se beben das súas augas adquiren un superpoder que os dota de capacidades extraordinarias. Pero as xentes de Vilatriste ignoran todos estes efectos. Cando estes forasteiros tentan compartir o seu achado atópanse de fronte coa desconfianza e rexeitamento dos veciños.
Xira por máis de 100 concellos na celebración do 40º aniversario do CDG
Nos arredores de Vilatriste hai unha lagoa da que emana unha néboa misteriosa que impregna o aire cunha estraña tristeza. Uns novos moradores descobren que se beben das súas augas adquiren un superpoder que os dota de capacidades extraordinarias. Pero as xentes de Vilatriste ignoran todos estes efectos. Cando estes forasteiros tentan compartir o seu achado atópanse de fronte coa desconfianza e rexeitamento dos veciños.
Xira por máis de 100 concellos na celebración do 40º aniversario do CDG
Nos arredores de Vilatriste hai unha lagoa da que emana unha néboa misteriosa que impregna o aire cunha estraña tristeza. Uns novos moradores descobren que se beben das súas augas adquiren un superpoder que os dota de capacidades extraordinarias. Pero as xentes de Vilatriste ignoran todos estes efectos. Cando estes forasteiros tentan compartir o seu achado atópanse de fronte coa desconfianza e rexeitamento dos veciños.
Xira por máis de 100 concellos na celebración do 40º aniversario do CDG
Nos arredores de Vilatriste hai unha lagoa da que emana unha néboa misteriosa que impregna o aire cunha estraña tristeza. Uns novos moradores descobren que se beben das súas augas adquiren un superpoder que os dota de capacidades extraordinarias. Pero as xentes de Vilatriste ignoran todos estes efectos. Cando estes forasteiros tentan compartir o seu achado atópanse de fronte coa desconfianza e rexeitamento dos veciños.
Unha troupe de máis de 50 artistas facía a súa xira polo norte de España e apagaron as súas luces bailando coa morte. Olvido Flores achéganos os testemuños das persoas que viviron os acontecementos sucedidos en Lodosa en xullo de 1936. E gardaron o recordo. Olvido quere dar voz aos sen nome, a esas persoas esquecidas ás que ninguén lles levou flores tras a súa morte. Estefanía de Paz Asín rescatou información e relatos vivos para saber que pasou aquela escura noite e quere iluminar a súa historia, a nosa historia.
Ada está na cama, moi enferma, e no seu delirio ve o pai morto (Lord Byron) co que repasa a súa propia vida na que as matemáticas adquiren un gran protagonismo. Repaso vital no que pai e filla se coñecen e xorden revelacións e reproches que fan cambiar a concepción que Ada ten da súa existencia, e lévana a tomar unha decisión sorprendente.
É o primeiro día da primavera e Olivia volve ao xardín para velo nacer e a limpar os restos que deixou o inverno. Pero Olivia non está soa, neste xardín florecen os recordos cultivados xeración tras xeración polas mulleres da familia. Unha viaxe a través das ausencias e do paso do tempo, a través da despedida e do reencontro coa mascota da infancia, cos avós, cos pais e coas nosas raíces. Día tras día, ano tras ano e flor tras flor, sempre gardamos a esperanza dunha nova primavera.
Pájaros Pintados
