Despois dunha serie de pezas que cuestionaron as narrativas oficiais a través de historias locais nas que se cruzaban a memoria colectiva e a experiencia persoal (Citizen, Eurozone, Fillas Bravas, Eroski Paraíso, Curva España, N.E.V.E.R.M.O.R.E.), este proxecto vai cuestionar o modus operandi de Chévere, co fin de seguir desbordando os límites e as estrataexias das prácticas arredor do teatro documento.
Canta, Buguina, canta! Soprando a nosa buguina, comezaremos a nosa viaxe nunBarquiño de Pau. Veremos illas onde viven caracois, galiñas
poñedoras e vacas. Regaremos a herba. Xogaremos coa marea que sobe e baixa. Cantaremos cancións de gaivotas e moverémonos coma nécoras. E incluso daremos unha volta baixo o mar.
Barquiño de Pau é un espectáculo de teatro de obxectos e música para a primeira infancia. Exploramos os sentidos dunha maneira amena, coa participación das crianzas, con diferentes texturas coma os módulos de papel estraza ou as esponxas
naturais.
Un esperpéntico pesadelo asalta a Ágata días antes do seu trinta e catro aniversario: un escuros seres de cabeza de porco e corpo humano axitan o seu soño e os cimentos da súa vida. Este pesadelo non é outra cousa que o resorte que desencadea unha crise existencial nesta muller afeita a cumprir as expectativas alleas.
«O destino do home senta na infancia, e a metralleta dos sete anos adoita, adquirindo xigantescas proporcións, explotar aos vinte en Hiroshima». LAURO OLMO
As R(h)umorosas trátase dunha proposta teatral cómica onde 3 actrices poñen en valor, as grandes mulleres da historia galega, nun contexto fresco, orixinal, divertido e moi innovador.
Qué dirían María Pita, Rosalía de Castro ou Isabel Zendal se fosen cómicas hoxe en día? Isto é o que Ledicia Sola, Marta Doviro e Carmen Méndez se preguntaron como premisa para empezar a construír este espectáculo.
As damas de Ferrol é unha comedia circular, ou mellor, en espiral onde a realidade e a fantasía debátense por ter a mesma carta de natureza, e seguramente a teñan. Dúas mulleres incapacitadas... Pero non incapaces. Dúas mulleres que creron inxenuamente no destino que se esperaba de/para elas. Dúas mulleres absolutamente frustradas e culpabilizadas por non acadar un status social, económico e “romántico” que anhelaban e creron merecer, alomenos nalgún momento da súa vida.
O director dun importante medio de comunicación debe deixar o seu posto en mans dun dos seus dous subdirectores. Un é muller, home o outro. Que influirá nesa decisión?: a capacidade?, o sexo?, a experiencia?, a audacia?, o engano?, a trampa?..
Escrita por Fátima Delgado e dirixida por Jana Pacheco, “Run baby run” está inspirada nos casos dalgunhas atletas que sufriron discriminación de xénero dentro do deporte por ter unhas condicións biolóxicas diferentes para o estándar feminino. Unha reflexión sobre canto se pode chegar a loitar por cumprir o teu soño estando en xogo o traizoar os teus propios principios e renunciar ao teu verdadeiro ser.
David e María, vestidas para ir de vacacións, preséntanos o espectáculo que imos ver.
Non é unha canción, pero é algo parecido.
Algo pasa entre elas, pero non é posible entender o que.
Non é pasalo ben, nin pasalo mal, pero é algo parecido.
Algo raro lle sucede ao espazo, ou está o espazo a facer algo raro con David e María?
Non é un espectáculo, pero é algo parecido.
Grazas de antemán, quedamos dispoñibles para o que poda xurdir.
"Eu, Fraude" é o lugar de encontro entre a poesía, a canción e o escénico que nos impulsa, en forma de viaxe emocional e con visión positiva e esperanzadora, a liberarnos das caretas autoimpostas pola sociedade que nos separan de nós mesmas e das demáis.
É, claramente, unha historia de amor propio.
Cancións, poemas e textos de composición orixinal conforman un espectáculo co que presentarse con frescura e singularidade dentro do sistema teatral galego.
