Soni Quete irrompe no auditorio sobre o seu monociclo salvaxe ata que desaparece e escoitase un estrondo debido o trompazo que leva. Isto fai saír a india L.A.S.I. (Lúa Anterior o Solsticio de Inverno) do seu tipi que o descubrir a público interfire con el interpretando uns cánticos guerreiros. Soni reaparece entre o público disparando ante tal ameaza, cunha orixinal escopeta (unha chapata de … PAN, PAN … PAAAAAAN).
Monólogo "Made in Galicia" no que nos embarcaremos nunha viaxe ao pasado para lembrar as desventuras dun galego calquera que nos traerá á memoria un bo feixe de costumes, ditos, xogos, cantigas e outras lerias que nos farán matinar no moito que cambiaron as cousas dende aquela... do moito que cambiaron ou non.
Dous tipos abandonados nas marxes.
Xira por máis de 100 concellos na celebración do 40º aniversario do CDG.
Nas aforas de Vilatriste hai unha lagoa da que emana unha brétema misteriosa que impregna o aire cunha estraña tristeza. Uns novos moradores descobren que se beben das súas augas adquiren un superpoder que os dota de capacidades extraordinarias. Pero as habitantes de Vilatriste ignoran todos estes efectos. Cando estes forasteiros intentan compartir o seu achado atopan de fronte a desconfianza e rexeitamento dos veciños.
Festival das artes escénicas - Unha historia de amor diferente. Fundación ADCOR
A historia de dúas familias diferentes que en principio non poden estar xuntas pero o amor e a tolerancia entre os mozos desas familias fará que se superen as barreiras
“Diógenes” describe unha intensa viaxe cara ó nebuloso abismo da psique. Un singular proceso expiativo tras unha extraordinaria vivencia que confronta o ego, obrigando a unha análise das propias paixóns dende un lugar de contemplación.
O despertar da conciencia a través da consciencia evoca a eterna disputa respecto ó vínculo existencial entre virtude e felicidade, e exixe levar á práctica todo o coñecemento atesourado e máis aquela sabedoría innata que busca constantemente a ledicia do ser.
Monólogo creado a partir das historias recollidas durante a elaboración do material gráfico da Exposición Ao Pé do Lar.
Mentres cociñamos a lume manso, contamos historias. Dende ésta premisa Sole Felloza percorre o país, escoitando as mulleres.
As voces desas mulleres suben ao escenario para contar de tempos sin tempo.
Así falan as señoras Lola, Juana, Emérita, Palmira, Otilia, Erundina e tantas outras ao carón da lareira, ao redor da cociña de ferro. Nese altar da memoria que empeza nas súas mans e medra nos seus ollos.
Espectáculo de actores e obxetos que narra a verdadeira historia dos tres porquiños…mellor dito, dos dous porquiños e a súa irmá, una porquiña moderna, intelixente e loitadora. Unha visión actual que defende dous principios fundamentais: a igualdade e a solidaridade.
Xa hai moitas historias de homes! De cabaleiros, príncipes e guerreiros...
E nós quixemos contar historias de mulleres. Princesas non, pero si guerreiras!... ou non... ou de todo un
pouco.
Porque hai moitas mulleres. Todas moi diferentes, pero todas cunha voz : a súa.
Aquí van catro contos de nenas (das grandes e das pequenas) con voz propia. Nenas que comparten, que
vencen aos seus medos ou aos medos da xente, capaces de grandes aventuras como ir a polo lume ou
Moitos chistes cos que hoxe rimos son unha adaptación de contos vellos. De curas, ricos, políticos, ... que hoxe mudaron as formas pero non os contidos nin o fondo: Rir. Nomeadamente de quen manda.
É algo así como se dixeramos “se non podes desobedecer, cando menos ri del”
