Teatro

Adictos xorde da necesidade de abordar unha problemática que nos afecta a todas as persoas: até que punto estamos sometidas da tecnoloxía? Somos realmente libres? que tipo de sociedade construímos? que panorama expón o noso futuro máis próximo? Realmente merecemos o cualificativo de "seres humanos"? Unha ficción cuxas personaxes manifestan inquedanzas que nos incumben a todas e todos, cuestionando paradigmas que, até agora, asumimos como válidos e certos pero que poida que escondan mentiras que estean distorsionando as nosas vidas.

En xullo de 2011 desaparece o Códice Calixtino. En xullo de 2012, xusto un ano despois, a policía recupera o libro, agochado nun garaxe.Que pasou en todo ese tempo? Investigacións, sospeitas, seguimentos, interrogatorios... Iso é ‘Códice K’: o que non se sabe porque nunca se contou.

Foco A voltas cos Clásicos

• Versión: Albert Boronat sobre o texto de William Shakespeare
• Dirección: Andrés Lima
• Elenco: Pepón Nieto, Antonio Pagudo, Fernando Soto, Rulo Pardo, Avelino Piedad e Esteban Garrido
• Axudante de dirección: Laura Ortega
• Deseño de escenografía: Beatriz San Juan
• Deseño de vestiario: Paola Torres
• Deseño de iluminación: Pedro Yagüe
• Espazo sonoro: Sergio Sánchez Bou

‘Piensa en Wilbur’ é un espectáculo infestado de acrobacias, humor, e risco, moito risco: a única maneira na que Wilbur sabe vivir. Cunha técnica e un físico fóra do común, creará situacións imposibles que deixarán ao público anonadado. Acompañado dos seus amigos inseparables: Contractura, Tirón e Desgarro demostraranos que a acrobacia non é só un deporte. Un espectáculo que impactará no público (literalmente).

Isolada é a chegada dunha pallasa a unha illa onde naufragar é sobrevivir, e o fracaso, unha forma de existir. Unha historia contada a través dela, do seu xeito de ver o mundo, dende a verdade do xogo, dende a pureza do ser. Todo muda a cada instante porque con todo se pode xogar no presente. Unha aventura chea de ilusión, xogo, imaxes; onde se fala de soños, soidade e loucura. Unha illa onde o riso e a poesía son o fío que liga as historias, e onde se volta á esencia do clown.
Unha creación de Natalia Outeiro "Pajarito"

Adaptación do clásico de August Strindberg de 1888. A señorita Xulia decide aproveitar unha ausencia do seu pai, o Conde, para organizar unha festa secreta cos criados.  Durante a velada, seduce a Xoán, criado predilecto do Conde. Os dous amantes caen nun perigoso xogo de paixón, violencia, inocencia e amor. Dúas criaturas brillantes, vítimas do condicionamento social e moral dos seus mundos, tan diferentes... O texto de Strindberg sorprende –e atemoriza– por actual e contundente. É posible a igualdade entre home e muller? Entre ricos e pobres? Entre rei e escravo?

Unha comedia louca e denegrida na que, da man dun humor mordaz e corrosivo, zumega o tema do racismo, o machismo e a xenofobia.

• Elenco: Evaristo Calvo, Santi Romay, María Roja e Diego Sales
• Escenografía e atrezzo: Pablo Giráldez “El Pastor”
• Vestiario: Belén Piche
• Iluminación: Afonso Castro 
• Música: Guillerme Fernández
• Autor: Martin McDonagh
• Versión galega: Cándido Pazó
• Dirección de produción: Belén Pichel
• Dirección de escena: Cándido Pazó

Unha comedia en formato musical que revisita o mito de Don Xoán e na que Alberto San Juan estará acompañado da súa banda integrada por Claudio de Casas, guitarra, Miguel Malla, saxo e teclado, Gabriel Marijuán, batería, e Pablo Navarro, contrabaixo.
En palabras de Alberto San Juan, fundador da compañía Animalario e impulsor do proxecto Teatro do Barrio, “Macho grita é unha crónica da miña propia cegueira sobre a historia do meu país". 

Manuela Rey, “a muller lirio”, é máis que unha liña no libro dos enterros do cemiterio dos Praceres, en Lisboa. É un misterio que comeza en Mondoñedo, nunha casa de aldea, en 1842, e remata no Teatro Nacional Dona María II, en Lisboa. De Mondoñedo a Lisboa. De Galicia a Portugal. 23 anos de vida. 23 anos de teatro. Como reconstruír unha vida onde só temos anacos soltos e contraditorios?

Deadpan, do inglés ‘cara morta, baleira de expresión, imperturbable’; Karaoke, do xaponés kara (‘baleiro’) e oke (‘orquestra’). Deadpan Karaoke é un espectáculo unipersoal de carácter participativo que propón como ingredientes principais o absurdo, a estupidez, a sorpresa, a comedia, a música e o cine, todo enmarcado nun espazo que transite do real ao onírico cunha clara ambición plástica e que capture o carácter sublime do amor a través de momentos de gran beleza.