Teatro

“Esas cousas marabillosas” comeza cando o público vai entrando na sala e é recibido polo actor. Dálles a benvida, axúdaos a se acomodar, e dálles un papeliño que vai xogar no espectáculo. Cando empeza o espectáculo, o público xa leva un cacho dentro del sen sabelo e algúns cunha "cousa marabillosa" na man.

É unha peza participativa, tenra, emocionante e divertida.
É unha comedia que fala sobre a saude mental, a depresión e o suicidio.
É unha obra que pode cambiarche a vida…e para bén.

No principio foi o caos.

Despois, con Celeste e Claudia, C e C, chegaron as tentacións.

O (re)coñecemento de Celeste e a fantasía de Claudia.

Di Roy Andersson que o plano xeral, o espazo que rodea a unha persoa, di máis dela que o seu propio rostro.

Como consideraremos aquí o corpo, como primeiro plano que acompaña ao rostro e conforma o prexuízo dun estereotipo? Ou como parte do plano xeral que define unha forma de estar e habitar.

O diaño paseándose en bicicleta polas rúas baleiras, como anxo custodio sen corpo que acompañar.

As irmás Claire e Solange Lemercier son as criadas dunha dama da alta burguesía francesa. Todas as noites inician unha cerimonia perversa, un ritual onde a realidade e a ficción mestúranse nun xogo mortal de cambio de identidades. Claire é a señora e Solange é Claire. Solange é a señora e Claire é Solange. Son seres alienados, faltos de identidade. Non hai irmá boa e irmá mala, as dúas alternan os papeis constantemente, porque ningunha existe por si soa, porque son as dúas caras dun mesmo personaxe.

A peste é unha versión teatral de Cándido Pazó, inspirada na obra de Albert Camus, coa que reflexionar sobre o comportamento da sociedade e dos individuos durante situacións de crises.

Ana é unha muller ao límite. Divorciada e atormentada polo seu pasado, pide axuda ao seu mellor amigo para prepararse a testificar na que sen dúbida será a declaración máis importante da súa vida. Dela dependerá non só a custodia da súa única filla senón tamén a súa propia liberdade. Ao longo da noite, o enfrontamento descarnado cos seus propios demos revelará ata onde é capaz de chegar para evitar o peor de todos os seus medos: o silencio.

Nesta peza con tinturas oníricas e mesmo surrealistas por momentos entretécense as actrices e actores coas súas circunstancias, Boccaccio e a súa crónica da Peste Negra no Decamerón ou El Bosco e as súas delicias inclasificables.

Tres planos que se superpoñen por momentos e noutros se afastan para proxectar as súas propias luces sobre a necesidade de saciar as angueiras, os límites do que nos define como criaturas humanas e o temor á propia caducidade. Todo isto sen renunciar á música, á poesía e ao humor retranqueiro que define o ton do traballo d’A Feroz.

Os dramas históricos de Shakespeare, ese percorrido entre Ricardo II ata Ricardo III, pasando por Enrique IV, V, VI? e quizais todo o que se redescubra de novo, forman unha serie de sucesos máis ou menos fidedignos que abarcan un período importante de guerras civís en Inglaterra. É fermoso que alguén che explique un conto. Un interprétao e alguén o volverá a interpretar e así ata unha infinita cadea de fantasías, ilusións, traumas, soños? que volverán escribir o noso imaxinario, agora xa profundamente inmerso na era dixital.

Unha mañá aparece fronte á porta dun instituto unha pintada que di “GOLFA”, un insulto anónimo que destapa a historia que o precede.Amanda e Fran foron parella hai uns meses, adolescentes cuxa experiencia é a de tantos, unha relación que se viu truncada. Este feito non tería relevancia algunha se inmediatamente despois desta ruptura Amanda non sufrise un terrible acoso virtual que leva aos seus pais a denunciar a posible autoría de Fran.

Os nosos protagonistas son tres soldados do exército español que se atopan nas terras do Rif despois do Desastre de Annual, ocorrido o 21 de xullo de 1921. Son tres soldados que representan aos miles de mozos españois que foron arrincados dos seus fogares e aos miles de rifeños que se viron obrigados a loitar no lado español para mitigar a súa fame e a súa miseria.

Se na súa trama argumental estamos ante a historia dunha relación socialmente imposible entre unha proletaria e un burgués, a obra tamén pode ser lida como un testemuño da crise política que en 1868 levou á caída da dinastía borbónica e en 1873 á proclamación da I República.