Teatro

Unha viaxe espiritual cara á interiorización, cara ao encontro dun mesmo, do verdadeiro eu.

 Juan de Yepes – nunca o sentido de excepcionalidade do epíteto San Juan tivo tanta identidade – partindo das raíces relixiosas e sociais da súa época e das atroces circunstancias que formaron parte da súa vida – o encarceramento por parte dos seus propios irmáns carmelitas– sae coa súa «casa sosegada» e con «ansias inflamada», ao encontro do seu «amado», desposuído do todo, para conseguir o Todo: a experiencia mística.

Rita Peripecia e Lola Molécula, dúas exploradoras que viaxan polo universo, buscan as palabras máis bonitas do mundo, reais e inventadas, que se foron a esconder nos libros de aventuras máis importantes da Literatura Universal.
Rita Peripecia é unha soñadora sen medo a nada. Unha viaxeira intrépida, valente, e atrevida a quen ningún perigo frea. Xunto a ela viaxa Lola Molécula, unha audaz e extravagante científica que non para de inventar obxectos en grao sumo curiosos, para conseguir levar a cabo a misión..

Sempre imaxinamos a Galdós como un vejete con bigote, pero o certo é que houbo un tempo no que don Benito foi un mozo alto, sedutor e ben plantado que facía paxarelas e vivía a bohemia e a noite de Madrid. Tamén houbo un tempo no que soñou nun tranvía, no que asistiu atónito a unha revolución ou abatido o asasinato de Prim.

Malvivir conta en primeira persoa a vida secreta da pícara Elena de Paz, muller libre, rebelde, ladroa, enxeñosa, embustera e fuxitiva que desafía todas as convencións da súa época e paga o prezo da súa liberdade.
Malvivir é a viaxe á cara escura do Século de Ouro; un percorrido polas distintas capas sociais, escenarios e personaxes dunha época turbulenta e fascinante. Malvivir é tamén a historia do amor desgarrado e salvaxe entre Elena e Montúfar; dous pícaros miserables nunha España de esplendor e fame negra, de ilusión e engano, de fe e bruxería, de ilusión e morte.

Unha apaixonante comedia que volve para lembrarnos que o cotián , o que nos sucede día a día, pode ser realmente extraordinario.

Nos seus fociños, diante das verrugas dos seus narices, diante dos pelos das verrugas dos seus narices... A Irmandade das bruxas do bosque de Terragrís anda revolta diante das estrañas desaparicións que están a acontecer na comarca.
Alguén ou ALGO está detrás deste misterio... De confirmarse os peores temores podería supoñer a extinción de todas as bruxas e, xa se sabe... Bruxa descoidada, bruxa chamuscada!

Ricardo Darín e Andrea Pietra, baixo a dirección de Norma Aleandro, presentan esta obra mestra de Ingmar Bergman baseada na película do xenial director sueco.

"Escenas da vida conxugal" é unha comedia dramática onde Juan e Mariana (Darín e Pietra) relatan ao público unha serie de situacións nas que ensinan distintas etapas do seu matrimonio e que continúan despois do seu divorcio. Escenas cotiás, divertidas ou dramáticas que sempre resaltan as condición humana. Todas elas cunha forte presenza do amor e coas que calquera pode identificarse.

Esta obra fala da loita organizada das camareiras de piso dos hoteis por acadar uns dereitos laborais e sociais xuntos. Fronte a elas, a avaricia voraz dos propietarios das cadeas hoteleiras. Hai quen nunca limpou un váter e hai quen limpa cincocentos ao mes. 

Un día, por casualidade (ou non) Rafa, un ?ansia? desexoso de atoparse dunha vez por todas a si mesmo, aparece de cheo na vida dunha coñecida e divertida psicóloga. A partir de aí... Que Dios nos cólla confesados!

O principal obxectivo da A ANSIEDADE NON MATA, pero fatiga é básico, pero directo: conseguir que o público salga do teatro máis feliz que como entrou e con ferramentas sinxelas que lles axuden a xestionar emocións incómodas como a ansiedade.

Todo cun toque de humor para que gozar e divírtanse.

Unha versión dun dos textos menos coñecidos do dramaturgo irlandés Samuel Beckett, "Come and Go". Dentro dunha estética minimalista e expresionista, nun non lugar onde o tempo parece relaxarse, tres mulleres conversan con linguaxe e xestos, formando unha coreografía espacial, rodeadas de imaxes fragmentadas, encadres e sensores de movemento. Segundo os críticos, esta é a peza máis "perfecta" do autor. Os intérpretes completarán o traballo orixinal a través da investigación de laboratorio físico, formando unha peza escénica de procedemento.