Cada mañá, Tic Tac, un antigo reloxo espertador, dá corda á súa entrañable colección de reloxos en cuxo interior se atesouran e resgardan momentos felices.
Repentinamente, verase ameazado ao recibir un tentador obsequio do ambicioso Wifi, un modernísimo teléfono, que detrás da súa inocente aparencia, oculta intereses perigosos que complicarán a súa existencia.
Esta é a historia da pequena CRISTINA, unha nena que ao nacer pensaron que era un neno. Si, un neno?
Ela nunca sentiu neno. Desde sempre sentiu nena e así llo fixo saber aos seus pais desde moi pequeniña.
CRIS, que así lle gusta que a chamen, é unha nena trans, risueña e intelixente, que loita polo seu dereito para ser a persoa que é e sente. Desexa ter un futuro repleto de liberdade e oportunidades, para poder crecer e desenvolverse, como calquera outra nena da súa idade.
Dunha cabeza que se pasea polas nubes podes esperar calquera cousa: un mandil que é unha torre, unha luva que é un coello que leva un despertajor, unha folla de papel que é nada e moito á vez.
Contos de nunca acabar, disparates, contos con ritmo, con veinto, contos que se comen, contos que se cantan... historias varias e variadas, contos curtos, contos longos, en prosa, en verso.
Imaxinación con moito humor, xogos de palabras e de mans? un estilo propio de estar sobre o escenario e comunicarse co público?
O Porco, o animal totémico dos cocidos e dos entroidos, toma os teatros para demostrar a sua superioridade sobre os seres humanos. O que presenta Excéntricas é un teatro de barracón, aquel que, na infancia, nos fascinaba e nos asustaba a partes iguais. Un farol mortizo, un chan de serrín, unha cortina vermella e, de súpeto, aparece o porco en elegante pose de equilibrista a sosterse sobre os pés, a finxirse un ser humano con tanta graza, que resulta imposible distinguilo.
Xunto con Hamlet, de Shakespeare, e El impromptu de Versalles, de Molière, El fingido verdadero constrúe unha fascinante triloxía sobre o teatro dentro do teatro no século XVII.
O teatro barroco insistiu na idea de que a vida é unha representación teatral cuxos papeis están escritos por Deus, e o noso talento como intérpretes será xulgado en función dos preceptos cristiáns.
A piques de dar o seu discurso de investidura, un recentemente elixido presidente de goberno enfróntase a un inesperado problema: un grotesco tic nervioso ameaza con arruinar tan solemne momento. Un psiquiatra acode para atendelo e iníciase unha divertida e incisiva batalla dialéctica entre os dous. Que esconde cada cal? Cales son as verdadeiras intencións dun e outro? Que feitos da nosa vida marcan o noso futuro e, sobre todo, a nosa vocación?
A temática, como punto de partida, virará en torno ao caos, as tentacións e o desarraigamento, facendo fincapé formalmente na utilización da linguaxe como simulacro, a autorrepresentación, as identidades ficticias e as relacións fantasmales xeradas polo desexo.
Dirección: Ana Vallés
Intérpretación: Celeste, Claudia Faci
Textos: Ana Vallés
Outros textos: Celeste, Claudia Faci
Coreografía: Celeste, Claudia Faci
Produción: Matarile
Eva contra Eva é unha obra inspirada no clásico Eva ao espido, de Joseph L. Mankiewicz. Dúas actrices, de xeracións distintas, deben interpretar a un mesmo personaxe. Nesta coincidencia chocan dúas maneiras de entender a vida e a profesión. A actriz máis nova loita por conseguir a oportunidade de darse a coñecer. A actriz maior esfórzase para que o paso dos anos non a faga desaparecer dos escenarios. Pero iso non as converte necesariamente en inimigas, senón que se trata de miradas complementarias que poden aprender a unha da outra, sen ningunha necesidade de destruírse.
Que une ao industrial téxtil italiano Luciano Benetton co presidente de Arxentina Mauricio Macri, e a este ultimo cos famosos cowboys estadounidenses Sundance Kid e Butch Cassidy? E a Ted Turner, dono de CNN, co pequeno clan mapuche dos Curinanco? A resposta atópase ao sur do sur de America, na Patagonia Arxentina.
N.E.V.E.R.M.O.R.E. é a resposta indescifrable que o corvo do poema de Poe dá unha e outra vez ás preguntas dun home que perdeu o que máis quería. N.E.V.E.R.M.O.R.E. podería ser un S.O.S. emitido á desesperada no código internacional de sinais marítimos. Ou o acrónimo dunha gran corporación que sabe que hai sitios con xente que se poden sacrificar para que todo siga funcionando como ata agora. Ou simplemente un aviso do que estaba por vir.
