Sin título é un duo creado en 1997 a partir da invitación do grupo Artistes Face au SIDA, para participar nunha gala na Sala Patiño en Xenebra, nunha época durante a cal as asociacións de loita contra a enfermidade comentaban a facerse visibles na paisaxe europea.
O Crebanoces de Piotr Tchaikovsky é a obra máis do Nadal do ballet clásico universal. A maxia dunha festa de Nadal fai posible que os soños de Masha se cumpran: os xoguetes cobran vida, o Crebanoces convértese nun belo príncipe e xuntos, tras enfrontarse aos malvados ratos, viaxan polas terras nevadas ao palacio máxico. Un gran espectáculo con magníficos solistas internacionais e espectacular escenografía de Eugeny Gurenko.
O corpo e a terra estreitan os seus lazos nun espectáculo de danza e música que nos transporta á dura beleza dos labores do campo. A muller no centro desta conexión telúrica; día e noite, xornada tras xornada repetida nunha sucesión inesgotable de estacións. O sol e a choiva, o vento xeado, crúas paisaxes de intemperie habitadas unicamente por unha coreografía humana de apeiros de labranza, de corpos que cargan e arrastran, que danzan entre os surcos arados na terra. Pero Leira é tamén a sinxela alegría do traballo feito coas mans, coa valentía do corpo a corpo.
É unha viaxe vital que atravesa mediante ritos de paso individuais e colectivos os distintos estados da vida en relación coa natureza e coa comunidade. Estados que van desde o nacemento ao caos, pasando polo deserto da soidade, até chegar ao encontro, o amor e, finalmente, a morte. Os ritos exercen a modo de pontes para tentar descubrir o sentido das conexións entrea nosa existencia individual -cargada de pasado, presente, promesas de futuro e opcións- e a experiencia colectiva ritualizada, sempre referencial pero tamén en movemento e cambio.
O fogar é o universo que nos acolle desde o noso primeiro alento e protexe cos seus muros a calor que irradian as persoas que habitan nel. É o cheiro, o tacto das primeiras cousas, o seu movemento, as primeiras palabras escoitadas e ditas, a pegada dos primeiros pasos.
O corpo e a terra estreitan os seus lazos nun espectáculo de danza e música que nos transporta á dura beleza dos labores do campo. A muller no centro desta conexión telúrica; día e noite, xornada tras xornada repetida nunha sucesión inesgotable de estacións. O sol e a choiva, o vento xeado, crúas paisaxes de intemperie habitadas únicamente por unha coreografía humana de apeiros de labranza, de corpos que cargan e arrastran, que danzan entre os sucos arados na terra.
Representacións das escolas de danza: Academia LoDanzas, Siliria Dance Center e Konafro.
Presenta Paula Pájaro.
Proxecto cultural da compañia Koteva de Sydou Boro. O Koteba é a forma tradicional do teatro da cultura bambara. Para esta creación, Seydou Boro inspírase na sociedade secreta dos yonyonsés e do seu rito, o boûgô, que permite a quen o practica rirse dos comportamentos conflitivos, denunciar ou confesar os actos negativos. Baixo os trazos dun personaxe enmascarado, os aldeáns liberan, escoitan, aceptan e respectan a palabra.
Sesión de tango para peregrinos no Instituto Europeo Campus Stellae a cargo dos maestros Antía Barcia e Óscar Cobos.
+info
Historia
O cascanoces é un ballet de dous actos, orixinalmente coreografiado por Marius Petipa e Lev Ivanov cunha partitura de Piotr Ilyich Tchaikovsky. O libreto é unha adaptación da historia de Hoffmann "O cascanueces e o rei do rato". Estreouse no Teatro Mariinsky de San Petersburgo, o 18 de decembro de 1892, en dobre sesión coa ópera de Chachavski, Iolanta.
Prólogo: O bautizo
