As fillas bravas de Momán
As funcións fanse en lingua oral galega e lingua de signos (LSE) simultaneamente, con participación en escena de dúas intérpretes de lingua de signos.
As fillas bravas son tres mulleres que tocan e cantan o que lles peta como antes fixeron a súa nai e a nai da súa nai, porque todas son fillas do vento, mulleres de andar a pé do toxo, orgullosas de vir de tras da silveira, cantoras dunha estirpe de voces furtivas que berran entre raposos.