Teatro

Están aí, durmindo tranquilas, como se nada puidese alteralas.
Pero chega o aire sen avisar, sen preguntar, sen parar, tocando o que atopa ao seu paso. Entón unha delas deixa que empurre o seu corpo e mova as súas mans. E baila por primeira vez.
A outra non deixa que entre nos seus pulmóns e escoita os sons que saen da súa boca. E canta por primeira vez.
Aos poucos descubren o aire: o que nos envolve, nos empurra, agarima e ocupa o baleiro que deixamos. O aire que alborota o pelo, seca a roupa ...

Así é como empeza a aventura dun neno que vai medrando cunha inmensas ganas de chegar á lúa e que acabará converténdose no mellor amigo dos nenos e nenas. Trátase dunha proposta teatral dirixida a público familiar que desenvolverá Ubú Teatro nos concellos da Pobra do Caramiñal, Pontedeume, Vedra, Ribas de Sil, Celanova, Xunqueira de Espadanedo, A Cañiza, Cuntis, Pazos de Borbén e Ponte Caldelas.

Recomendado para alumnos da ESO e Bacharelato

De onde vimos? Cara a onde imos? Por que estamos aquí? O Circo, a danza e o teatro serán o lenzo para debuxar a historia da humanidade sobre o noso planeta, a súa violenta infancia no espazo, unha madurez viva e relativamente equilibrada, o seu provir incerto. Tres actos dunha aventura axitada que podería transformarse en traxedia a menos que aprendamos a facernos cargo do seu destino.

Involución é a obra máis ambiciosa de Alfredo Muiño, unha obra que leva perfeccionando no tempo todos estes anos e que por fin sae á luz.

"- Avó, cal é a túa película favorita? - Pregúntalle á túa avoa - Avoa, tes medo a morrer? Á miña avoa escúrreselle unha bágo. A miña avoa ten medo á morte, eu tamén. Esta viaxe é un xogo de preguntas aos meus avós e ás miñas avoas, o meu desexo de conservalos comigo, a miña pirueta persoal para esquivar a ausencia, a miña homenaxe a catro persoas importantes na miña vida, o meu desexo de conservar a súa memoria, de embotala.

Tres actores. Tres cans. Ou tres actores que fan de can. Sen deixar de ser actores. Sen deixar de ser cans. Están recluídos nun recinto que lles preparou o seu amo. Moi grande, moi cómodo, moi ameno, moi limpo... pero recinto. Ben tratados, ben atendidos, ben alimentados, ben acariñados... pero recluídos. Fóra do recinto está a liberdade. Cos seus malestares, as súas incertidumes, os seus problemas, os seus perigos... pero liberdade. Cada un dos tres afronta o conflito segundo a súa personalidade. Ou segundo o seu canalidad. E todo vai derivando cara unha traxedia...

Desde a súa estrea en 1987 como obra escrita polo dramaturgo José Sanchis Sinistierra, "Ay, Carmela" foi varias veces producida ao longo destes máis de 30 anos desde que foi escrita, e mesmo levada ao cinema, por Carlos Saura, quen dirixiu a película coa que obtivo o galardón a mellor película na V edición dos Premios Goya.  Unha crónica sentimental da Guerra Civil desde a memoria republicana.

Esmendréllate de risa co clásico dos Monty Python en versión alaricana: "A Vida de Brais". Un espectáculo familiar para este Nadal que ven maridado coa nosa cociña.

Menú (25€, entrada e cea)

• Entrantes do noso forno
• Churrascada do fogar
• Variado dos nosos doces
• Café e licores

Info e reservas: 604 07 74 31 - allariz@fogardosantiso.es

O punto de partida da obra constitúeo unha curiosa entrevista entre dous peculiares personaxes: Tirso de Molina, que con 19 anos atópase nos comezos da súa carreira dramatúrgica, e a xa anciá Francisca Pizarro Yupanqui, primeira mestiza do Perú, filla de Francisco Pizarro e da princesa inca Quispe Sisa, que vive como dama española no Madrid de finais do século XVI. Co pretexto da escritura dunha futura Triloxía dos Pizarro, Tirso trata de convencer a Dona Francisca, que leva un ano recluída no seu estraño xardín, de que dea renda solta aos seus recordos e experiencias.

"Una humilde propuesta" é un ensaio satírico no que Swift expón resolver o problema da minoridade pauperizada en Irlanda, de campesiños inquilinos que non poden alimentar os seus fillos angustiados polo acoso de propietarios inflexibles e proxecta activar a economía coa fórmula de crianza de nenos para o consumo da súa carne. Denuncia desde a sensibilidade e usa o sarcasmo, a ironía e o humor negro como vehículo de transmisión, enunciando unha tese que demostra polo absurdo: a fame e a sobrepoblación solucionadas pola vía da produción de nenos para alimentación.

Chévere é unha compañía de teatro con vintecinco anos de traxectoria. Neste tempo, converteuse nun dos grupos máis dinámicos e populares de Galicia, sorprendendo ao público non só co seu peculiar sentido do humor, senón que chegou a impoñer unha estética e un estilo propios e recoñecibles. Sempre co humor como filosofía e a risa como expresión, tratando de achegarse e interesar a un público amplo e plural. CHÉVERE mantén unha proposta estética ecléctica, desarraigada e singular e un importante intervencionismo cultural en todo tipo de frontes.