Ana é un ama de casa convencional da España dos anos 60 casada con Lope, que acaba de conseguir un posto no Ministerio. Os días de Ana transcorren entre as tarefas do fogar, a atención ao seu marido e as visitas á barbería de Satur, conselleira e amiga. A vida de Ana dará un xiro o día que coñece a Vivian, fotógrafa francesa de espírito libre, que lle fará ver que a súa vida non é, nin de lonxe, o que ela no fondo ansía.
Alicia abúrrese. De súpeto escoita os pasos dun coello e decide seguilo ata o seu tobo. Alí cruzará a porta a un enigmático mundo no que non existe o tempo e nada é o que parece. Alicia penetrará entre dúbidas, anhelos, preguntas, medos e misterios, nun percorrido iniciático polas cidades invisibles, territorios imaxinarios poboados por estraños seres e algún que outro monstro.
A fraga do meu avó está chea de carballos que case tocan o ceo, castaños, bidueiros, loureiros, bieiteiros, abeleiras, e moitas árbores que sempre deron moitísimo mais que madeira. Agochados entre eles andan paxaros como a pega marza, o mito, o peto real, a estreliña do norte, o paporroibo real, a curuxa,…
E percorrendo os seus camiños están a píntega, os esquíos, o xabaril, o raposo,…
Sakundeba, bandida, perseguida pola policia e polo exército, acusada do asasinato de máis de trinta homes que a violaran tempo atrás e de numerosos asaltos a man armada, preséntase na humilde morada de Pandala, unha sabia anciá que a criou cando era nena e que é a única persoa no mundo na que confía.
Pídelle quedar durante dous días agochada na súa casa, para poder meditar con tranquilidade que decisión tomar nunha disxuntiva transcendental que se lle presenta.
Segundo Caviloso é especialista en artes marcianas. Desde a infancia sentiuse atraído polos números e non pode deixar de contalo todo. A máxima na vida de Segundo é resolver grandes enigmas como pode ser calcular as raíces cadradas das plantas que se atopan fóra das macetas.
Segundo pasa os minutos e as horas como verdadeiramente gústalle, pensando. Iso significa que mentres reflexiona profunda e minuciosamente sobre os seus asuntos é capaz de voar entre ecuacións e fórmulas imaxinarias con solucións improbables.
Redford e Newman eran dous amigos inseparables na universidade, pero a última vez que se viron foi na voda de Redford, fai xa case vinte e cinco anos. Redford e Newman eran os seus motes da época universitaria.Newman permaneceu solteiro. É un recoñecido marchante, ten unha galería de arte e vive nun coqueto e moderno apartamento con decoración minimalista na que domina a tecnoloxía e a arte moderno.
Isabel vive, ou mellor dito, sobrevive, nun modesto piso xunto ao seu fillo Miguel, un mozo discapacitado, impulsivo e xeneroso. A inesperada visita da súa filla menor, Sandra, executiva de éxito e ausente desde fai máis de dez anos, fará que as complexas relacións familiares se poñan patas para arriba, encadeando unha sucesión de inesperados e sorprendentes acontecementos rebosantes de tenrura, humor e algunha que outra débeda pendente. Unha emocionante comedia onde se cuestiona que é a "normalidade" e profúndase nese particular mundo que chamamos "familia".
Un personaxe obsesivo, cuadriculado e meticuloso. Un ser único na súa especie rodeado dun sen fin de caixas que escapan ao seu control e coas que xoga para dar forma ao seu mundo. Do caos xorde un universo delirante onde inventa a risa, creando unha tolemia cómica e transformándose nun novo ser cunha nova figura.
O Montacargas (The Dumb Waiter) é unha obra teatral escrita nun só acto por Harold Pinter no ano 1957 e que foi enmarcada polo teórico Martin Esslin dentro da corrente dramática "Teatro do Absurdo". A historia narra a situación de dous homes (Ben e Gus) que están pechados nun cuarto, unha estancia miserablemente amoblada. Os personaxes discuten sobre noticias de prensa e equipos de fútbol. Mentres avanzan no diálogo, Pinter dános a entender que se tratan de dous asasinos a soldo á espera de misteriosas ordes que unha organización ten que transmitirlles.
Nun hipotético tempo, nunha suposta situación, por un deses azares da aritmética parlamentaria e das conxunturas políticas... un candidato a Presidente da Xunta conseguiu o seu propósito, a grande meta da súa vida. O día da toma de posesión, a piques de dar o discurso de investidura, aparece un atranco inesperado: un estraño e choqueiro tic nervioso ameaza con ridiculizar, ou mesmo arruinar, tan solemne e esperado momento. Alarmado, reclama asistencia médica.
