Teatro

A proposta escénica que vou presentar no Teatro Ensalle é froito dun proceso de creación en continuidade que empezou en 2012. Este longo proceso é como unha árbore que se foi dividindo en ramas e estas foron dando uns froitos. Estes froitos, algunhas veces estiveron vinculados aos encontros coa mirada do outro e outras veces non. Cada rama e cada froito tomou unha forma concreta debido a dúas razóns, a saber: por unha banda, o traballo en continuidade, isto é o día a día no estudo, o traballo na miña casa, na cidade onde vivo.

Cando nace Liberto a vida de Ada frea en seco. Dende unha sala de espera vivirá a experiencia máis determinante da súa vida. Ada verá como a súa vida da varios xiros copernicanos. Liberto é un canto á vida, teatro con música en directo que mestura realidade e ficción e que interpela directamente ao público. Unha reivindicación do imperfecto, do humano. Un texto e unha proposta formal asentada nas atmosferas sonoras que falan da vida, do sensorial e instintivo.

Como todos os anos chega o festival internacional de teatro universitario, que nesta ocasión trae convidados de Portugal, Lituania e Almería, con traballos de grande interese e calidade.
 

A última creación de Matarile dirixida por Ana Vallés apóiase nun equipo de 14 persoas, nove delas intérpretes. En 2018/19 o Azkuna Zentroa e o Centro de Danza de Zaragoza organizan dúas audicións onde se presentan 150 candidatos, dos cales dous son seleccionados para incorporarse ao proxecto DAIMON.O destino, a voz da conciencia, a intuición, anxo ou demo, o rumoreo da voz interior que detén ou empuxa. Presenza oculta, imprevisible, que determina actos e decisións que non podemos explicar racionalmente.

Atravesando os bosques da memoria atopamos a unha muller, a moitas mulleres, unidas por un mesmo nome, que se preguntan incesantemente se hai un destino feminino na Terra.

Dramaturxia a partir das transcricións do xuízo realizado á Manada, construída integramente con fragmentos das declaracións de acusados e denunciante publicadas en varios medios de comunicación. Un xuízo no que a denunciante é obrigada a dar máis detalles da súa intimidade persoal que os denunciados.Jauría recibiu o XVI Premio Cultura Contra la Violencia de Género 2019 outorgado polo Ministerio de Igualdad pola súa contribución na erradicación da violencia contra as mulleres.

Como muller de teatro, que leu e releu aos teóricos - incluídos conceptuais, dogmáticos e intransixentes - decidín asumir a fatalidade e o encadeamento de sucesos como o elemento substancial dos meus actos pasados e presentes e concluín en verificar o sensentido de manuais e doutrinas á hora de comprender o funcionamento das cousas en xeral e das persoas en particular.

O colectivo Can Cun Quinqué é un colectivo dinámico e implicado no tecido sociocultural da cidade que presenta a súa nova montaxe profesional. A peza constrúese mediante un proceso de investigación e residencias artísticas. Espazo inhóspito, onde nos sentimos sós e observados. Quen está alén, non estamos sós, acompaña aos intérpretes constantemente.

Un pintor, con moitos anos no oficio, leva tempo sumido nunha crise creativa. Desde que faleceu de forma imprevista a súa muller, que era todo para el, practicamente non puido volver pintar. Estamos no verán e outono de 1975. A filla maior de ambos está no cárcere polas súas actividades políticas, e é nesa datas cando xorden os primeiros síntomas da enfermidade de súa nai que a filla vivirá desde dentro da prisión.

Tomando como punto de partida Tristana de Benito Pérez Galdós, Irma Correa constrúe un texto sobre a resistencia feminina contra o poder masculino franquista. Reutiliza as chaves que Galdós con Tristana e Ibsen con Nora abriran na creación de personaxes femininos oprimidos no seu contexto que buscan a liberdade.Ana é unha ama de casa convencional da España dos anos 60 casada con Lope, avogado que vai ser nomeado cun posto no Ministerio. A obra arrinca coa noticia e as repercusións que ten no matrimonio.