A nova compañía lucense estrease en Lugo coa primeira tradución ao galego de «Poeta en Nova Iork» de Lorca. Tras unha residencia no Salón Teatro do Centro Dramático Galego – CDG – Salón Teatro- están listos para estrear os días mércores 29 e xoves 30 de xaneiro no Auditorio Municipal Gustavo Freire.
A nave soñadora Oviravai prepara unha nova viaxe para levar a alegría a todos os lugares ameazados pola tristeza e o aburrimento.
Para esa nova aventura, suman a un novo membro, o oso Aurelio.
Elenco: Iria Pinheiro
Sinopse:
Unha muller que leva no seu corpo a pegada da violencia obstétrica sufrida durante o embarazo e o parto, narra a súa historia dun xeito directo, aberto e autocrítico. Un relato construído mentres a ferida segue aberta, porque as secuelas aínda non foron reparadas e o seu testemuño terá toda a visceralidade propia dun caso aberto.
Premio Maria Casares 2019 mellor actriz protagonista e mellor texto orixinal.
Malala é unha artista multidisciplinar. Ten experiencia como monologuista, mestra de cerimonias, e artista de circo en Calle y Sala. Esta peculiar artista é Licenciada en Comunicación Audiovisual. Aprendiz de moito, mestra de nada. Recibe formación en clown e artes escénicas con profesores como Jöns Pappila, Nanny Cogorno, Pablo Pundik o Claudia Contín.
O 28 de marzo de 2005 a vida do médico Marcos Hourmann cambiou para sempre. De madrugada, unha paciente de máis de 80 anos chegou ao servizo de urxencias do hospital onde traballaba. Sometida a un gran sufrimento físico, o prognóstico só dáballe unhas horas de esperanza de vida. A paciente e a súa filla pedíronlle que terminase definitivamente co seu sufrimento. Marcos, saltándose todo o protocolo médico, inxectoulle 50 mg de cloruro de potasio na vea. Morreu aos poucos minutos. E Hourmann fixo unha cousa que nunca fixera ninguén neste país: deixou escrito no informe o ocorrido.
Dous tipos abandonados nas marxes.
As virxes salvaxesé unha comedia sobre a absurda pero necesaria situación de recluír aos nosos maiores en institucións que os atendan e coiden.
Non sempre foi así. Nas culturas rurais, os maiores tiveron sempre unha función, unha ocupación que daba sentido as súas vidas até o final. Máis chegaron as présas e os apuros da cultura urbana e nela, os maiores non teñen cabida, son un estorbo, e preciso desfacerse deles amoreándoos en institucións concibidas para iso.
Nunha destas institucións, varias internas realizan, mesmo sen sabelo nin pretendelo, a súa propia revolución.
Ana é un ama de casa convencional da España dos anos 60 casada con Lope, que acaba de conseguir un posto no Ministerio. Os días de Ana transcorren entre as tarefas do fogar, a atención ao seu marido e as visitas á barbería de Satur, conselleira e amiga. A vida de Ana dará un xiro o día que coñece a Vivian, fotógrafa francesa de espírito libre, que lle fará ver que a súa vida non é, nin de lonxe, o que ela no fondo ansía.
Alicia abúrrese. De súpeto escoita os pasos dun coello e decide seguilo ata o seu tobo. Alí cruzará a porta a un enigmático mundo no que non existe o tempo e nada é o que parece. Alicia penetrará entre dúbidas, anhelos, preguntas, medos e misterios, nun percorrido iniciático polas cidades invisibles, territorios imaxinarios poboados por estraños seres e algún que outro monstro.
A fraga do meu avó está chea de carballos que case tocan o ceo, castaños, bidueiros, loureiros, bieiteiros, abeleiras, e moitas árbores que sempre deron moitísimo mais que madeira. Agochados entre eles andan paxaros como a pega marza, o mito, o peto real, a estreliña do norte, o paporroibo real, a curuxa,…
E percorrendo os seus camiños están a píntega, os esquíos, o xabaril, o raposo,…
