É un programa de concerto especialmente pensado para lograr o maior éxito, xa que se seleccionan algúns dos fragmentos máis famosos da historia da zarzuela.
Obras tan recoñecidas como Luisa Fernanda, A Tabernera do Porto, Mariña, O Barberillo de Lavapies, A Revoltosa, A do Feixe de Rosas, O Gato Montés, etc., preséntanse interpretadas de forma maxistral por cantantes de primeira fila internacional.
Dirixida por Avelino González, a partir de textos de Roi Vidal e Xurxo Barcala, e cos cómicos Fran Rei e Isabel Risco á fronte, Dous no Camiño foi creada especificamente para a programación do Xacobeo Vive o Camiño 2017.
Elenco: Patricia de Lorenzo, Miguel de Lira, Lucía Estévez e Leti Blanco
A historia da curva na que se matou España.
Nos últimos anos Chévere realizou unha serie de traballos que exploraron as posibilidades do teatro-documento e a memoria colectiva como desencadeantes dunha ficción teatral. Este proxecto é un paso máis para afondar nos mecanismos narrativos que xorden na fronteira entre a realidade e a ficción, entre ahistoria e a lenda, entre apantalla e o escenario.
Unha muller absolutamente común, desas que saben que non aparecerán xamais en ningún libro de historia, descobre case por accidente que se está a facer vella, e que se non muda algunha cousa vai morrer conxelada. Decide entón, concretar unha das súas fantasías e convidarnos para que sexamos testemuñas do seu gran momento.
Ela é divertida e audaz. Unha muller que podería ser calquera. Cun marido, unha filla pequena que se pasa o día construíndo cousas e un fillo menor que as destrúe. Enfrontouse aos teitos de cristal, a un traballo ao que non estaba destinada, á conciliación, a sentirse mala nai e ás pequenas derrotas e vitorias da vida de calquera muller.
Pero as cousas non son como parecen. E iso vai cambialo todo. Para sempre.
Lucía Miranda dirixe a Antonia Paso neste unipersoal do multipremiado Dennis Kelly.
Nunha pequena porción de terra enriba dun monte que non se atopa en ningún mapa por ser demasiado pequeno, ademais de estar algo perdido entre as brétemas do esquezemento, se pode divisar unha casiña humilde e fermosa que nunca deixa de votar fumo pola súa torta cheminea.
Alí vive unha familia moi singular ao tempo que bastante plural. Isto quere dicir que coma eles non hai outros. Son a familia Palpatore.
Estamos de celebración. É hora da festa de aniversarios e todo o mundo é benvido en casa. As paredes cálidas acollen aos invitados, nada malo pode pasar en casa. Nada doloroso. Somos a manda que se salva, así que bebemos e bailamos coma se non houbese un mañá. Bailamos ata que os zapatos fágannos dano, ata que esquezamos quen somos, cal é o noso lugar no mundo. Bebemos e bailamos e transformamos a nosa existencia nunha preguiza festiva. Sede benvidos, pasade.
Felicidades.
Só os sós é un só de danza coa soidade como eixo temático e onde se quere cuestionar o papel que xoga a mirada ou o modo de ver e percibir o obxecto artístico. Se parte de facer unha revisión de sós desde os campos da danza contemporánea e da arte de acción, é dicir, dos referentes que influenciaron a propia obra e esténdese á representación da soidade desde outras manifestacións artísticas ao longo da historia. É un proxecto que solicita en imaxes do pasado para proxectalas xogando a poñelas en relación para abrir novas posibilidades de lectura.
IN ANIMA VIL é a extensión, do último traballo escénico. Son unha mosca que mira a través do buraco dunha chave un lugar en chamas
Nesta peza reencarno a unha especie de imitador de Michael Jackson.
Imitador branco, cravo, castellanoparlante, pouco atractivo, mediocre, con axilidade relativa? que narra a súa vida coma se do mesmo Michael tratásese.
As súas anécdotas forman parte da súa historia cotiá, momentos de intimidade, en soidade ou en familia, as súas opinións sobre a condición humana, os animais ou a natureza.
