Festa de interese turístico

O Belén electrónico de Begonte móntase no Centro Cultural José Domínguez Guzmán de modo ininterrompido desde o ano 1972. Inaugúrase o primeiro sábado de decembro e pódese visitar ata o derradeiro sábado de xaneiro. A súa singularidade vén determinada polo mesmo feito de realizar un belén con pezas artesanais e mecanismos electrónicos para o seu movemento. Ocupa unha superficie de 150 m² con máis de 150 figuras. Estas pezas renóvanse cada ano e son feitas desinteresadamente polos veciños. As figuras representan os oficios tradicionais: labregos, pastores, carpinteiros, pescadores...

O Belén Artesanal en Movemento de Valga é unha das composicións do Nadal máis espectaculares de Galicia, non soamente polas súas dimensións, xa que non se limita a recoller escenas típicas da tradición relixiosa, senón que incorpora tamén elementos da actualidade.

As campás da catedral de Mondoñedo, acompañadas de potentes bombas, anuncian ao mediodía o comezo das San Lucas, unha das máis importantes feiras tradicionais de Galicia, cuxa orixe se remonta a 1156, ano no que Afonso VII concedeu á vila unha festa de oito días. Pola tarde ten lugar o pregón, en presenza da raíña das festas e as dúas damas de honra, o sanluqueiro, as autoridades e membros da Comisión de Festas e os xigantes e cabezudos, que desfilan ata o Auditorio Municipal acompañados dun grupo de gaitas.

O bivalvo máis identificativo da localidade mariñeira do Carril, en Vilagarcía de Arousa, é o protagonista desta cita gastronómica que se celebra no domingo seguinte ao 16 de agosto, festividade de San Roque, festas patronais de Vilagarcía de Arousa.

Os afeccionados á cociña teñen tamén a oportunidade de participar nun concurso no que se premian as mellores receitas coa ameixa como ingrediente principal. Neste concurso entréganse as Ameixas de Ouro, de Prata e os galardóns ao parquista máis novo e ao parquista de honra.

Os montes da Paradanta albergan o Santuario da Virxe da Franqueira, documentado como mosteiro beneditino do século XI, e ata aquí chegan centos de persoas de Galicia e o Norte de Portugal para honrar a esta Virxe, “alcaldesa” da Cañiza, a cuxa imaxe se lle deu culto xa no século VII. As dúas multitudinarias citas coa Virxe da Franqueira (o luns de Pentecoste e o día 8 de setembro) son manifestacións de devoción mariana que ocupan un lugar destacado entre as festas relixiosas de Galicia e que, pola súa antigüidade e orixinalidade, son de interese turístico.

Na Limia, que se dicía atravesada polo mítico río do Esquecemento —interior da provincia de Ourense—, habita a tradición e certa esencia da Galicia rural agraria. Paisaxes montañosas, vixiadas por torres que disputaban mosteiros e os condes de Monterrei e de Moctezuma. Onde tamén se conta que naceu a fermosa, malograda e namorada esposa de Pedro o Cruel, Inés de Castro, raíña despois de morta.

O santuario da Virxe da Nosa Señora da Barca é un dos lugares de peregrinación máis antigos de Galicia. Conta a lenda que a Virxe chegou aquí para dar ánimos ao Apóstolo Santiago no seu labor evanxelizador, nunha barca de pedra, cuxos restos se atopan entre as grandes moles graníticas que baña o mar xunto ao santuario.

En 1854 a peste de cólera que sufriu Galicia apenas tivo incidencia en Rianxo, o que as súas xentes atribuíron á protección da Virxe de Guadalupe, a virxe negra máis popular de Galicia, cuxa imaxe é unha réplica feita en cartón pedra en 1773 exacta da de Estremadura.

“Por san Martiño faise o magosto con castañas asadas e viño ou mosto”, di o refrán. E en Ourense ségueno estritamente. Na súa orixe, o magosto era unha festa arredor do lume e as castañas asadas coa que os galegos honraban as colleitas. O lume nas frías noites de primeiros de novembro convidaba a compartir contos e lendas antigas.

Se hai unha festa en Galicia que mostre con toda claridade a relación sen complexos e a naturalidade coa que o pobo galego convive coa morte esa é a Festa das Mortallas da Pobra do Caramiñal, unha antiquísima e respectada tradición que suscita de xeito irremediable o asombro dos foráneos. Unha procesión de ataúdes? E tamén de ataúdes brancos dos que se pon aos nenos? Pois así é. Son os cadaleitos dos ofrecidos, aquí tamén chamados nazarenos. Estes e as súas familias dan grazas deste xeito ao Santísimo pola súa intercesión ante a morte, despois dalgunha grave enfermidade ou accidente.