Teatro

«Violento, rudo, carente de miramento e civilidade» esa é a definición de «bruto» que dá a RAE. E así é, dalgunha maneira, o mundo de Nito: o barrio onde vive, a xente que o rodea. Por iso, a súa entrada na escola de cinema para estudar guión, lévao a dar un salto cara a outra vida: artística, sofisticada. 
Esta é a historia dese tránsito e do que Nito deixa atrás polo camiño: o seu mellor amigo, a súa noiva, a súa familia. A escritura é o que provoca a perda e, á vez, o único que quizá poida manter todo aquilo vivo, aínda que sexa na ficción. 

Dentro dunha tormenta de néboa, Poncia, a criada de Bernarda Alba, reza pola morte de Adela. A casa sumiuse nun mar de silencio. Poncia fala soa e tamén con elas, con Bernarda Alba e as súas fillas

Casa Portuguesa conta a historia (ficcional) dun ex soldado da Guerra Colonial que, dialogando coas súas pantasmas, se ve confrontado coa decadencia e a transformación do ideal de casa, de familia, de país e do canon da figura paterna. Un retrato do que foi, do que é e do que poderá ser (ou non ser) a célula familiar patriarcal por excelencia, a casa, tendo como pano de fondo os acontecementos recentes da democracia portuguesa e revisitando a máis dolorosa das feridas abertas da historia do país. 

Marti non sabe onde viven os medos. Habita nunha vila costeira con olor a salitre. Seu pai é mariñeiro e pasa moito tempo no mar. Un día gris de espera no porto sorpréndea unha gran tormenta que a tirará ao mar. Marti comezará unha viaxe profunda ao longo do fondo mariño; para a que terá que aprender o idioma dos medos e os peixes.

PROTO (SN1806) é o resultado de investigación de dez anos de traballos en solitario de Janet Novás, caracterizados fundamentalmente pola súa relación co enerxético a partir do movemento, a música, a caixa escura, a iluminación e coa mirada do espectador. Todas estas relacións permitírona achegarse a un tipo específico de fisicalidade, de presenza corporal, un determinado tipo de imaxes e accións e unhas relacións específicas cos obxectos. Unha viaxe introspectiva que agora necesita expandirse e tomar outras formas máis aló do seu corpo. 

Uxío Rodas, escultor e pintor, é considerado polos seus contemporáneos unha auténtica «gloria nacional». As súas esculturas están nos mellores museos internacionais. Agora está no seu estudio, apartado da civilización, tentando concentrarse no seu traballo máis importante.

Unha muller de noite. Unha casa e unha visita inesperada. Ela, escritora, preparábase para atravesar as horas a soas, pero chegou un home misterioso e vén con preguntas esquecidas. Que había no cuarto de atrás? Esta é unha viaxe pola luz e o recordo, o medo á sombra e a procura de sentido. Unha mirada valente ao pasado que garda segredos e ás palabras que, ás veces, nos poden salvar.

Noite de Luar. Encrucillada de camiños. Entra en escena un home miúdo e melancólico. É o personaxe d’O Xestal. Cun candil na man, vestido de repoludo gaiteiro rosaliano, sáelle ao paso un mozo novo e garrido. É a morte. O Xestal négase a recoñecer a morte en tan atípica fasquía. Cando finalmente a recoñece resístese a seguila, establecéndose entre eles unha dinámica e amena tirapuxa na que se entreverán os episodios máis significativos da vida d’O Xestal con algún dos seus contos máis divertidos.

Bob Marley for babies é a segunda parte da triloxía que La petita malumaluga iniciou co éxito internacional Bitels para bebés (concerto tributo a The Beatles). Catro bailarinas que cantan, ou catro cantantes que bailan, e unha violonchelista que interpretan sofisticados arranxos dos grandes temas de Bob Marley, unha das principais iconas culturais afroamericanas do século XX. Unha explosión de enerxía cantada e bailada, onde o público, situado no interior dunha escenografía inmersiva a 360 graos, é en todo momento o protagonista.

Nun xogo de máscaras e deformidades faciais, Julia investiga a perda de identidade e a procura dun outro que poida cubrir esa carencia. As ilusións creadas con luces e sombras e as posibilidades de expandir e deformar o corpo con outros materiais, amplifican o movemento dinámico e preciso de Waacking, transformando o artista nunha masa cambiante, cargada de posibilidades e en constante mutación.