Os espectáculos en formato de contacontos son aptos para espazos pequenos e con luz natural. A narración oral xunto coa música en directo ao piano, acompáñanse de rimas, cantos e monicreques para que os nenos participen da maxia dos contos. Os contos son orixinas, escritos por Loreto Pérez e ilustrados por Alma Cendán.
Pode realizarse en versión adaptada para bebés ou en versión para nenos de tres anos en adiante.
A compañía Polo correo do vento tráenos o seu espectáculo Mario pensaba que ou galego non servía para nada, unha actividade na que Quique Mauricio vai contar a historia de Mario, un neno que non daba importancia á súa lingua nai.
Ao mesmo tempo poderemos contemplar como Carlos Taboada vai facendo un enorme mural no que ilustra unha das escenas do conto. Ao finalizar a narración, Carlos Taboada ensinaranos a debuxar paso a paso algún dos elementos do conto.
Rilo & Penadique narran, cantan e musican historias, contos escoitados nalgún lugar ou escritos nalgún libro, nacidos desde algún lugar do ser. Fusionan o mundo da infancia coa palabra e a música dando lugar a espectáculos de narración oral para nenas e nenos e familias. En O pozo das señoras, Rilo & Penadique falarannos de historias sorprendentes protagonizadas por mulleres e fiadas por pequenas correntes de auga e emocións, contadas coa incrible capacidade de narrar de Vero Rilo e a sutileza musical de Sonsoles.
Nas culturas celta, babilonia, sumeria, etrusca, nipona, azteca, semita, mesopotámica, exipcia, chinesa, xermánica, nórdica, lituana, grega e romana o pobo rendiu culto a distintas deusas da sexualidade, os desexos e mailo pracer. En Galicia, nos tempos que corren, a carnalidade e o instinto teñen templo en case cada casa no corpo de cada muller. Non é o mesmo ser divinidade que diva. Pero por sorte as divas son moito máis fáciles de alcanzar.
Co gallo do galardón das Letras Galegas 2020 a Carvalho Calero homenaxeamos a súa figura e ideario lingüístico con música e contos. A nova proposta do dúo Rilo & Penadique convídanos a unha viaxe polas terras da lusofonía para contar, cantar, bailar e brincar cos contos de tradición oral e a música.
QUÉN DIXO MEDO?
O medo é libre.
Quen ten cú ten medo.
A mil cousas, á escuridade, á morte, a quedarse en branco nun escenario...
Blanco e Digón xogan, literalmente, arriscan, brincan co público, avisan... Parte deste show será improvisado, o propio espectador, libremente, decide a temática a tratar.
Tan só unha parte, eh?
Había unha vez un neno como outro calquera … ou tal vez non? …
Orella Corazón, unha historia para ser escoitada dende a música do amor.
Debido ás condicións especiais xeradas polo COVID-19, esta actividade cumprirá coa normativa vixente no momento da súa realización. Tomaranse as medidas necesarias para o desenvolvemento dunha actividade segura e sen riscos, no marco da biblioteca.
Aforo limitado.
Sempre houbo contos de trasnos, eses argalleiros que case non se deixan ver, pero que se fan notar. Se se meten na casa, na escola ou na biblioteca poden aparecer cousas rotas ou cambiadas de sitio, xa que aos trasnos seica lles divirte moito facer falcatruadas.
Pero tamén existen as fadas que nos axudan a acadar os desexos e a vivir con maxia, xa que a elas lles gusta compartir os seus mundos de fantasía.
Un galego recoñecido, ou recoñecible segundo se mire, atrévese a analizar unha realidade tan próxima e tan afastada como a que conforma España. Destripa os seus tópicos, as súas mentiras piadosas e as súas medias verdades coa ironía como único bisturí. E sempre coa percepción dun tipo que sae da súa terra para traballar. Como tantos outros. No fondo, é o que di Serxio :“hai máis galegos fóra que dentro”.
Falou Pazos e falou ben.
Atención! Este espectáculo está en obras. Si: está sen acabar. Pero non vos preocupedes. Temos un andamio, tubos de antenista, unha guitarra eléctrica cun looper, unha batería cun capacho e un caldeiro, ferramentas... e a axuda inestimable do público.
Malo será que entre tod@s non acabemos estas historias cheas de música e ritmo. Osos tristes, extraterrestres que viaxan en caldeiros de fregar, cans de palleiro que se converten en superstars...
A nova tolería de Brais das Hortas. Narración, música, títeres, instrumentos con obxectos e moita interacción co público.
