Sempre houbo contos de trasnos, eses argalleiros que case non se deixan ver, pero que se fan notar. Se se meten na casa, na escola ou na biblioteca poden aparecer cousas rotas ou cambiadas de sitio, xa que aos trasnos seica lles divirte moito facer falcatruadas.
Pero tamén existen as fadas que nos axudan a acadar os desexos e a vivir con maxia, xa que a elas lles gusta compartir os seus mundos de fantasía.
Un galego recoñecido, ou recoñecible segundo se mire, atrévese a analizar unha realidade tan próxima e tan afastada como a que conforma España. Destripa os seus tópicos, as súas mentiras piadosas e as súas medias verdades coa ironía como único bisturí. E sempre coa percepción dun tipo que sae da súa terra para traballar. Como tantos outros. No fondo, é o que di Serxio :“hai máis galegos fóra que dentro”.
Falou Pazos e falou ben.
Atención! Este espectáculo está en obras. Si: está sen acabar. Pero non vos preocupedes. Temos un andamio, tubos de antenista, unha guitarra eléctrica cun looper, unha batería cun capacho e un caldeiro, ferramentas... e a axuda inestimable do público.
Malo será que entre tod@s non acabemos estas historias cheas de música e ritmo. Osos tristes, extraterrestres que viaxan en caldeiros de fregar, cans de palleiro que se converten en superstars...
A nova tolería de Brais das Hortas. Narración, música, títeres, instrumentos con obxectos e moita interacción co público.
O Apalpador é un personaxe da tradición popular galega nado no Courel. Está ligado ás festas do Nadal e gústalle compartir connosco estes bonitos días. É un pastor mangallón e bo, de mirada doce e longas barbas coloradas que, co seu abrigo cheo de remendos e a grandes zancadas, percorre Galicia enteira.
En 1961 publicouse en Buenos Aires un dos libros máis sobranceiros da literatura galega. O máis editado, lido e traducido. O que todos lembramos con tenrura. O que todos asociamos con algunha vivencia propia ou herdada. Estamos perante unha importantísima celebración para a cultura galega: O 50 aniversario da 1ª edición das Memorias dun neno labrego
Había unha vez un leñador e a súa muller que vivían no bosque nunha humilde cabana cos seus dous fillos, Hänsel e Gretel. Traballaron duro para alimentalos, pero nunca fixeron suficiente. Un día vendo que xa non eran capaces de alimentalos e que os nenos morreron de fame, a parella sentouse á mesa e amargamente tivo que tomar unha decisión...
Espectáculo do cómico e actor David Amor, no que o pontevedrés coas mans máis grandes, nos fala das súas novas inquietudes sen deixar de lado unha das súas últimas paixóns, os aeroportos.
Por suposto non podía faltar a música, onde David da un paso máis…. Ou un paso menos, según se mire. Ou pensábades que participar en “Tu cara me suena” iba a quedar ahí?
Trátase de un espectáculo que nace do amor e da necesidade.
Do amor que David ten as xentes que lle votaron no Festival Internacional de Teatro de Villanueva de la Serena no que conseguiu o premio do público.
Sinopse: Alicia collera por costume, escorregar por calquera buraco, sen importarlle o profundo, escuro ou sinuoso que fose. A Henry, daráselle por beliscar nos libros, como si non houbera mañá. A avoa e papá dicían que os meus amigos eran raros. Mais eu sempre pensei que iso de ser raro é moi relativo. Que dis, apetéceche escoitar as nosas rarezas?
Interpretación: Atenea García
Contos de risa, trasnos e carapuchiñas perfectos para os días de festa. A tradición oral da man da literatura infantil. Co ritmo das ondas no noso maxín, entraremos no mundo da fantasía e da imaxinación…
Contos nas orellas é unha actividade para todos os públicos onde nenos e maiores poderán gozar das historias e da música.
Colgadas do toldo, as borlas senten que o sol lles fai cóxegas e bailan entre si. A roupa tamén quere xogar como eles: as pinzas axudan a que un pano creza ata converterse nunha montaña, unha toalla foxe correndo entre as cordas? ou é un can de palleiro?
