Espectáculo

Creada en 1985 Cachirulo caracterízase por unha rica produción de espectáculos que combina textos clásicos con autorías propias dunha gran variedade técnica: marionetas de fío, luva chinesa, bunraku, monicreque, sombras, obxectos e teatro de rúa.

As súas obras percorreron os escenarios de numerosas programacións e festivais internacionais de Europa e América cultivando importantes premios. 

A compañía Monicreques Cachirulo inicia a súa actividade co espectáculo Ubu no outeiro de Alfred Jarry, unha coprodución que realiza xunto co Centro Dramático Galego.

Catropés é unha compañía galega de nova creación formada por Vanessa Rivas e Ánxela Blanco, dúas mulleres que compartiron camiño no ámbito escénico, nas viaxes e nos contos, e que se unen nesta ocasión para desenvolver o seu primeiro proxecto conxunto: Animacreques. A partir da técnica circense dos zancos e o virtuosismo da danza xorde esta proposta de animación e intervención de rúa. Un xogo visual que permitirá ao público participar e gozar desta peculiar relación entre monicreque e titiritera.

O espectáculo de BETU é a esencia do clown de Albert Vinyes.

Unha escolma de números clásicos con sabor propia que se mesturan con maestría neste espectáculo.

Pequenos e divertidos números que xa pasaron por moitos escenarios. Rútinas cómicas para pequenas e grandes sempre coa autenticidade como bandeira.

A saúde é o primeiro é unha gala a prol da sanidade pública e dos seus profesionais. Unha gala onde a través do humor facemos homenaxe á súa labor e unha reivindación da sanidade gratuíta universal en tempo de máxima necesidade.

Coñecidos artistas do panorama cultural galego como Isabel Risco, Pedro Brandariz, o Mago Teto e Fran Rei acompañados do pallaso catalán Albert Vinyes nunha gala tan divertida como emotiva e comprometida.

Dous tipos abandonados nas marxes.

Pode ser na marxe do mar, morando nunha pequena e coqueta illa. O que se chama vulgarmente náufragos, robinsons. Persoas que perderon pé e teñen que aprender a facelo todo de novo, dende a cunca na que beber até o smoking que necesitan para acudir a unha gala.

Os clowns, que teñen algo de dibuxo animado (cartoons) no seu modo paródico e eficaz de comportarse, viven rodeados de cartóns, nun mundo de carsón, esa materia valiosísima que, inexplicablemente, nos tiramos ao lixo diariamente.

Ser diferente aos demais non debe avergoñar a ninguén, o importante é como xestionar esas diferenzas para afrontar o futuro. O PARRULO FEO, torpe e caótico, amoas mediante as técnicas do slapstik (golpes, caídas, acrobacia excéntrica...), a manipulación de obxectos e a acrobacia aérea, un personaxe con grandes dificultades para facer o que se espera del. No desenvolvemento da peza navegará xunto cos espectadores por un mar de emocións soltando amarras onde as súas debilidades se transforman nas súas fortalezas.

A muller nena habita nunha illa afortunada (Eugenio Granell)

O naufraxio dunha paiasa nunha illa, o descubrimento dos limites que nos separan, o xogo, a imaxinación, a locura, porque ninguen se libra de estar tolo.

Un espectáculo en construcción, onde a paiasa Pajarito busca a sua propia linguaxe. Espectáculo de clown, mudo, poetico, na busqueda das metáforas e os xogos mais universais.

O espectáculo TE VEO deriva da idea de colocar os artistas e o público dentro da cabeza dunha muller e usar os portés acrobáticos (forzas combinadas) e o circo contemporáneo como mecanismo para revelar a estrutura do seu pensamento, da súa mente e do seu mundo interior.

Logo de vinte anos de espectáculos por todo o mundo, nesta produción o showman Javi Javichy busca a risa en todo momento, utilizando os gags máis clásicos. Combinando rutinas de circo con pratos de porcelana, chapeus, caixas de puros, e acabando cun arriscado numero de rulo americano, Javichy devolve ao público á sempre impresionante tradición dos malabares cun toque de humor

Hop-Hop é un espectáculo baseado nas artes do circo, no xogo do clown e a interacción co público. As técnicas empregadas son os malabares, o verticalismo, a manipulación de obxectos e a improvisación. A decisión de non empregar  o diálogo leva o espectáculo a un nivel xestual e visual que permite ao espectador entrar empáticamente en contacto co artista e co seu mundo imaxinario.