Espectáculo

“A maxia dos libros” é o resultado dunha combinación entre maxia, comedia e improvisación no que as variñas e bastóns máxicos que nos fan ver o inexplicable únense á fantasía creada polos lapis, bolígrafos e teclas, cuxa tinta é capaz de crear ilusión, derrotar a imperios ou xerar vida. Todo iso, unido á inestimable participación do público presente.

Unha escenificación máxica versátil que transmite habilidade e enxeño, empregando elementos cotiás que poden emerxer da nada, esvaecerse, levitar ou mudar de forma. Descobre a maxia que esconden os libros no seu interior.

Extra! é o “xornal musical” que Paco Nogueiras ideou para compartir con todas e todos vós. Un xornal que convida a conectar co mundo e transformar a realidade en canción. Quen dixo que non se poden cantar as noticias? E bailalas? En Extra! pódese. E cantos máis sexamos, moito mellor.

No salón de actos. Dirixido a nenas e nenos de todas as idades. A entrada é libre ata completar a capacidade da sala.

Seica te conformas con calquera cousa que che conten? Se tes sede máis aló dos Última hora de Twitter, Sairemos mellores é o teu espazo. Nós contámosche con graza onde van os teus impostos, os teus dereitos como autónoma, para que está a institución da Coroa en España ou se a UE é xusta con Murcia. Non só non te vas a durmir, senón que vas a espabilar. Sairemos mellores? Neste podcast, polo menos, imos tentar.

Na súa cabeza era espectacular é o segundo show de Pantomima Full desde que son coñecidos. Nin eles imaxinábanse que os vídeos dun minuto ían dar para tanto. Pero aquí están. Se che gustou o primeiro show de Pantomima Full, hanse currado outro 100% novo para que poidas volver velos e non te sintas estafado.

INFINIT cuestiona os difusos comezos e finais de todo o que nos rodea. Acrobacia, trapecio wáshington, clown, danza son os ingredientes deste remuíño de humor existencialista. Uns personaxes excéntricos e absurdos que buscan o final do seu propio espectáculo. A súa estupidez profundamente intelixente acabará cuestionando nosa propia esencia. Séntelo? Mentres les estas palabras o espectáculo xa está a ter lugar.

O volume 5 de Clásicas desfeitas, A barca do inferno, inspírase no Auto dá barca, obra fundamental do teatro clásico portugués escrita por Gil Vicente no século XVI. A partir dela, a compañía Moving Compass constrúe unha proposta que recolle elementos do teatro de monicreques vietnamitas e o desexo de explorar a auga como escenario para a creación dramática.

Existiu o teatro medieval en galego? A compañía Galeatro investiga e pescuda en Arte sen guión sobre a posibilidade dun teatro clásico galego do que non existen obras escritas. Partindo do estudo das estruturas narrativas e dramáticas medievais e dos materiais en lingua galega previos ao Rexurdimento, e coas ferramentas da improvisación contemporánea, a comedia e a música, Arte sen guión propón unha nova lectura do patrimonio cultural galego.

Cando mamá ou papá dinos ao auga pato!, o mundo cambia porque nos metemos na bañeira e xogamos, nadamos e mergullamos ata a profundidade do tapón. Na bañeira atopamos tesouros e amigos, ou amigos tesouros. Rodeados de auga por todas partes tamén somos illas, escuma de mar e caracolas.

Ao auga pato! é un espectáculo que trata a cultura infantil da auga e a auga como ferramenta da imaxinación.

Espectáculo baseado no libro-cd “Monstros con ou sen consentimento”, editado na colección Sonárbore da editorial Galaxia e con ilustracións de Manel Cráneo. Espectáculo de música en directo en formato acústico (non a banda completa) para nos adaptarmos a unha aula. A ritmo de rock e para toda a familia, letras que falan dos nosos medos e superacións. Unha boa colección de monstros para non deixar de bailar, rir e cantar.

ÓSCAR ROSENDE é considerado por moitos como o Mark Knopfler galego. Aclamado pola crítica e os fans, conta co recoñecemento á súa calidade interpretativa da obra de Mark Knopfler e dIRE sTRAITS, tal e como manifestou Guy Fletcher (teclista de dIRE sTRAITS e Mark Knopfler desde 1983) tras confundir o son do guitarrista galego cunha gravación orixinal de Knopfler: Estaban a tocar Why aye man e teño que dicir que pensei que era unha gravación nosa.