Rede galega de salas

As premisas que estimulan o conto aluden e citan as atmosferas máis coñecidas nas que aparece este animal: desde o encontro de S. Francisco co lobo ao lobo de Caperucita Vermella; do lobo dalgúns relatos populares europeos ao das historias dos indios de América e doutros pobos, ao lobo na literatura.
A narración é o compoñente principal do espectáculo, pero a sugestión do conto está enmarcada e subliñada pola acción teatral, pola aparición de figuras e imaxes e por sons e músicas evocadoras.

Os animais que moran nunha pequena vila viven atemorizados pola inquedante presenza dun conveciño díscolo, o Gato Gaiado. A él atribúen os crimes máis arrepiantes e a orixe de tódalas desgrazas que alí acontecen. 

Coa chegada da Primavera, unha xove e ousada andoriña consegue o nunca visto: ante o abraio de todo o vecindario, o Gato Gaiado sorríu. A partir dese momento, desenvólvese unha relación entre o Gato e a Andoriña que convulsiona a esa comunidade.

Premio FETEN á Mellor Posta en Escena e á Mellor Produción.

Que pasa con todos eses zapatos que xa ninguén usa? Todos os dias chegan a un recuncho dun agochado xardín fantásticas historias, as vivencias que traen consigo unha morea de zapatos de todos os tamaños e cores. Unha rapaza é a encargada de coidalos, de darlles a benvida ao lugar onde vivirán para sempre, un lugar onde compartir emocións coas belas bailarinas, con Pechecho e os seus irmáns, cos namorados, co Sol e a Nube, e con centos de compañeiros que teñen moito que contar.  Zapatos narra todas as historias, que levan dentro os zapatos que xa non teñen dono.

A confusión entre o que está cerca e o que está lonxe non é un problema de métrica senón de conciencia. A conciencia que une o ser co estar, o corpo co lugar, as emocións co pensar onde desexariamos...
Pero o desexar, o desexar de verdade foi cancelado.

Representación dentro da programación da Rede galega de salas.

Elenco: Borja Insúa Lema

Chíos son trinta minutos de poesía sensorial para bebés de 0 a 3 anos e pais/nais acompañantes, con cantigas, bailes, música, poemas visuais, xogos e estimulación olfactiva e táctil. Con este espectáculo os cativos descobren o mundo a través dos sentidos, transforman obxectos, disfrutan coa música e as palabras.

Coma e Punto é un berro inxenuo contra o medo. Canta dose de humor colle nun funeral? Canta tristura nun aniversario?

Un home camiña sobre unha corda frouxa cunha maleta na man antes de fantasear sobre cantos xeitos hai de morrer.

El e ela atopábanse todos os días na rúa, mais namoraron debaixo dunha cerdeira en flor. Cambiar de traballo, vivir xuntos, celebrar cada aniversario e sorrir á persoa que amas. A vida, porén, tiña outros plans para eles.

"Cando Gregorio espertou aquela mañá víuse convertido nun terrible monstro."

Unha obra sobre o uso e o abuso da tecnoloxía. Unha visión esperpéntica do futuro da evolución do ser humano, dende o homo sapiens-sapiens, ao homo digitalis. Xogando co humor e a parodia nun clima de drama marcadamente diferenciados nos ritmos e que levan ao público a pasar da risa á mágoa nun breve espazo de tempo.  

Sinopse: Un enfermo de virtualese descobre o algoritmo do pensamento humano e trata de sobrevivir á falta de enerxía tentando de comunicar coa súa familia.

A obra representa a historia dun pequeno ogro que vive só coa súa nai nunha casa no medio dun tupido bosque, apartado da comunidade. O día en que empeza a ir á escola e ve a outros nenos descobre a súa diferenza, non só no seu tamaño, senón tamén no seu instinto: é o fillo dun ogro que a súa nai amou de forma apaixonada.

O Ogrocho, cos seus seis anos, a súa forza extraordinaria e a súa terrible herdanza, intenta reconcíliarse coa súa parte oculta, dominar os seus instintos nun intento de parecerse aos demáis.. Para elo ten que superar tres probas....

C’est la vie​ ​é vida condensada. Unha reflexión intensa e caleidoscópica sobre o tempo e os seus rastros.

Matrioshka tende aquí fíos entre a sorpresa de recoñecerse nese segundo que nos cambia a vida e a excitación de comprender que as horas se aceleran proporcionalmente á velocidade do corazón.

​Ensamblada peza a peza coma un delicado mecanismo de reloxería, mimada ata o máis mínimo detalle para lograr que o espectador se erga da butaca sentíndose tocado por unha brisa fresca e evocadora,