Liderado por Conor Oberst, Bright Eyes consolidouse nos 2000 con discos como “Lifted” e “I'm Wide Awake, It’s Morning”. As súas letras introspectivas e o seu estilo indie folk fixeron de Oberst unha das voces máis representativas do xénero. Tras unha pausa, a banda regresou en 2020 con “Down in the Weeds, Where the World Once Was”, amosando que as súas letras continuan a conectar con todo tipo de público.
Para poñer punto final á edición 2025, que conmemora dez anos de música arredor dos lugares e dos órganos de Compostela, o consort francés de violas de gamba Barbaroco xunto ao organista ítalo-brasileiro afincado en Galicia, Marco Orsini-Brescia, propoñen un programa integrado polas músicas máis representativas do Renacemento musical que comeza a tomar forma a finais do século XV na Península Ibérica.
Abraham Cupeiro presenta “Loira”, o seu novo álbum.
Mentres escribo estas liñas, ela, Loira, está o meu carón, como cando facia vídeos na cuarentena no sofá da miña casa. Quizais teña que ver que estea cega para que lle guste tanto a música.
Ela é mestiza, coma este disco que ten temas dispares, pezas que pasan da euforia ao recollemento, cancións que son unha escolma de temas perdidos nun caixón dende hai anos e que me apetecía que quedaran rexistrados para que os poidades desfrutar.
(Abraham Cupeiro)
Ao longo da súa carreira, lanzaron numerosos álbums que revitalizaron o surf rock, colaborando con artistas como Big Sandy e Deke Dickerson. Os seus shows en vivo son vibrantes, combinando virtuosismo musical cun toque teatral que os converteu nunha das bandas máis queridas do xénero.
Maraya Zydeco é das poucas bandas europeas que traballan o xénero do Zydeco, Cajun, etc... Segue a provocar gran espectación escoitar un acordeón interpretando esas músicas posto que na escena galega este instrumento está lóxicamente moi vinculado ao tradicional.
Blues e soul froito da unión de músicos dalgunhas das mellores bandas galegas do xénero: Javi Gradín á guitarra, harmónica e voz, Lucas Ferrández á batería, Fon Botana ao baixo, Álex Salgueiro ao piano hammond e David “Tato” Vázquez á guitarra. Xuntos fan música vibrante e poderosa, nun sabio repaso por grandes temas do blues.
The Blues Moonshiners é un trio de blues que se xesta en 2018 e no que se mesturan o blues rural, o country-blues e a música folk de raíz afroamericana dos 30, 40 e 50. Proxecto formado polo guitarrista e cantante Jay Doe acompañado do armonicista Ramón Figueira e o percusionista Fran Rilli. A súa música defínese como blues envellecido de destilación ilegal, de aí o seu nome Moonshiners que fai referencia aos destiladores de whisky ilegal na América profunda.
Sanny é unha cantautora viguesa que acompañada pola súa guitarra e harmónica, percorreu xa escenarios de distintos puntos da xeografía nacional, así como Portugal, Inglaterra e Italia. As súas influencias veñen principalmente de artistas de folk e rock norteamericano como Bob Dylan, Joan Báez, ou Neil Young entre outrxs, de quenes aprende a importancia e responsabilidade de empregar a música como ferramenta social. Tamén teñen nela unha gran influencia compositoras indie contemporáneas como Phoebe Bridgers, Sharon van Etten ou Angie McMahon.
Esta nova banda, formada por voz, guitarra acústica, contrabaixo e batería, revisa co seu estilo persoal os clásicos de swing dos anos 20 a 40. Tres son as claves desta formación: a voz de Paula Martins, no estilo das lendarias cantantes de jazz como Billie Holliday, o estilo New Orleans, que o guitarrista Manu mistura co do seu ídolo, Django Reindhart, e o SWING, que fai que a música de Manu New Orleans Band, ademáis de para escoitar, sexa sobre de todo para bailar.
Con A pelo (banda tributo) mergullámonos no universo de Platero y tú, revivindo a emoción e a enerxía das súas actuacións lendarias. Cada acorde, cada riff e cada letra transpórtanos a través do tempo, lembrándonos por que estas cancións son eternas. Desde os momentos de euforia ata as baladas melancólicas, A pelo captura a esencia mesma do espírito do rock español, celebrando a autenticidade e a paixón que definiron a Platero y tú como unha das bandas máis queridas da súa época.
