“Os pementos de Padrón uns pican e outros non”, di o refrán popular. Nada que obxectar por que, malia as distintas teorías existentes, non se pode diferencialos (aquí reside unha parte da graza de comelos). Pero si se pode facer unha puntualización, en xusto recoñecemento ao lugar de procedencia do máis internacional dos produtos desta comarca bañada polo río Ulla: que os afamados y diminutos pementos verdes son, en realidade, de Herbón.
En plena tempada estival, cando a vila mariñeira de Foz ferve de visitantes, teñen lugar as súas festas patronais, repletas de atraccións para todos os públicos. O día grande, dedicado a San Lourenzo, comeza cunha misa cantada polo Coro de Foz e a solemne procesión do santo, coas autoridades municipais á cabeza, acompañada de banda de música. Pola noite, o espectáculo piromusical e acuático concentra a atención do público.
Os habitantes desta parroquia mariñeira non se poñen de acordo sobre o carácter e as verdadeiras intencións da Maruxaina, un personaxe que protagoniza unha das máis remotas lendas galegas e vive nas illas dos Farallóns. Uns din que é unha fermosa ninfa con corpo de muller e cola de peixe que ten envexa das mulleres dos mariñeiros, e por iso co seu sedutor canto atrae os mariñeiros para gozar da súa compañía. Outros manteñen que ela lles avisa dos temporais e que é unha vella bondadosa.
A través desta festa rememórase o ancestral labor da malla de cereais, a actividade na que os agricultores separaban o gran (para destinalo a fariña) da palla (para forraxe dos animais).
A parroquia de San Miguel de Reinante (Barreiros, Lugo) reúne desde 1980 o primeiro sábado de agosto decenas de grupos de danza e música folclórica de Galicia, doutras comunidades autónomas e de todos os continentes, con motivo da celebración do Festival Folclórico Internacional do Emigrante, que organiza a asociación folclórica O Arco da Vella. Coa distinción de Festa de Interese Turístico Galego, que acadou no ano 2007, recoñécese a súa singularidade, o arraigamento e o valor cultural que atinxiu en máis dun cuarto de século de vida.
Desde o ano 1989 celébrase en Valga a Festa da anguía para enxalzar e dar a coñecer un dos peixes máis exquisitos do río Ulla. Pretende mostrar as distintas posibilidades culinarias que este peixe nos pode ofrecer: ano a ano fóronse engadindo novas formas de preparalo, e así na última edición os milleiros de visitantes puideron degustalo en empanada, fritido, guisado con patacas, rebozado, en escabeche ou á Bela Otero (con arroz).
A riqueza musical do Courel recobra vida, ano tras ano, o segundo domingo de agosto nun escenario único no que se citan os tocadores do corno celta, os vellos romances, as cantigas da seitura e outros labores, os brindeiros de voda, gaiteiros e músicos que albergan antiquísimas tradicións.
Aínda que desde a noite do xoves hai folións, verbenas, concertos e tamén degustacións de pementos fritos, o primeiro domingo de agosto celébrase o día grande da Festa do Pemento de Arnoia. Máis de catro mil quilos de pementos sérvense ao estilo tradicional (fritos), reenchidos ou en tortilla, regados cos viños do Ribeiro, na carballeira da Queixeira, nunha xornada amenizada en todo momento coa música das charangas. O lugar está acondicionado con mesas, bares, stands de exposición de produtos e todo tipo de servizos, desde atraccións e barracas para os nenos ata un grande aparcadoiro.
A súa celebración data de 1994 e a súa singularidade vén determinada porque o mexillón e o berberecho son dous produtos que constitúen a base da industria local e parte da súa historia a través das conserveiras, de aí tamén o seu arraigamento popular e a participación dos veciños, que dan a coñecer o seu traballo e a gastronomía local a todos os visitantes.
Outra especialidade da horta galega, o pemento branco de Oímbra (Ourense), ten tamén a súa exaltación gastronómica e o seu recoñecemento como festa de interese turístico galego. Unha comida popular na Carballeira, o primeiro domingo de agosto, é o evento estrela do labor de promoción do pemento branco. Nos últimos anos está conquistando os mercados galegos e é sinal de identidade desta localidade da comarca de Monterrei.
