Julie Byrne
A norteamericana incia este ciclo especial de Placeres Ocultos. O primeiro que chama a atención ao escoitar a Julie Byrne é o son espido da súa guitarra.
A norteamericana incia este ciclo especial de Placeres Ocultos. O primeiro que chama a atención ao escoitar a Julie Byrne é o son espido da súa guitarra.
Tres pezas para orquestra… Fiel á súa habitual cita coas Xornadas de Música Contemporánea, a Sinfónica de Galicia ponse ás ordes dun nome de prestixio como Arturo Tamayo (compositor e director especialmente preocupado pola difusión da mú- sica contemporánea) para ofrecer un programa variado no que a música estocástica representada na figura de Iannis Xenakis (estrea en España da súa Metastaseis para 61 músicos) preludia a interpretación da póstuma Clamores y alegorías do alumno galego de Xenakis, Enrique X.
Camarada Nimoy din que non son unha banda de surf, de kraut, de psicodelia, de jazz, de rock, de space age pop, de lounge, de exótica… pero moito gozan de todos e cada un destes xéneros.
A súa é unha proposta instrumental de son recoñecible coa que intentan ter amplitude de miras dentro das súas posibilidades. Un cóctel sonoro que serven dun xeito sinxelo sen moitas pretensións acompañado sempre de proxeccións nos seus directos que convirten os seus temas en bandas sonoras das súas elucubracións visuais, fundindo todo en imaxes, en paisaxes sonoras.
A xornada de clausura do ciclo Espazos Sonoros, centrada na figura do gaiteiro de Campañó, Xan Tilve, enmárcase na celebración do Día das Letras Galegas dedicado este ano a Xosé Filgueira Valverde. Filgueira, que fora director do Museo de Pontevedra, foi sempre moi consciente do valor etnomusicolóxico dos seus fondos e, a comezos dos anos corenta, ordena e publica o Cancioneiro Musical de Galicia, compilado por Casto Sampedro.
Rosalía entre outras será un concerto moi especial no que tres músicos de Xardín Desordenado interpretan cancións compostas sobre textos de Cantares Gallegos de Rosalía de Castro e cancións baseadas en textos doutras seis poetas galegas de distintas xeracións: Olga Novo, Enma Pedreira, Pilar Pallarés, Luisa Castro, Marta Dacosta e Cristal Méndez Queizán.
Coñecer de preto, conversar e escoitar ao vivo dúas carismáticas personalidades de a cabalo entre dous mundos, o da música tradicional e de raíz e o da música máis académica, que conflúen no proxecto, liderado por Diana Baroni, arredor das culturas afroamerindias e a súa mestizaxe coa música europea.
IGMIG, formado por Suso Feixón, Nacho Muñoz e Mig Seoane, postpunk, funk, electro, serialismo, improvisación.
As letras recordan o dadaismo e utilizan a prosodia da voz como elemento compositivo. Enormes doses de interación co público e moito humor, por parte de Mig Seoane (voz e guitarra), Nacho Muñoz (voz e teclados) e Suso Feixón (batería), un trio vigués difícil de encadrar nun só estilo.
Da man deste conxunto ecléctico de virtuosos intérpretes, procedentes de substratos musicais moi diversos e impregnados das máis contrastadas referencias culturais, faremos unha viaxe que nos levará desde o vello continente ata os novos mundos descubertos ou “encubertos” polos colonizadores españois, para poñer de manifesto toda unha linguaxe musical propia, que ten como base o repertorio amerindio indíxena, a tradición musical europea do Renacemento e do Barroco e da rica tradición oral africana, levada ao novo continente por escravos procedentes de África.
Banda lucense de música tradicional que aposta por un son que conxuga as festas, os pasarrúas ou a reflexión sobre a música tradicional galega. Os cinco músicos desta formación son Alberte Castro (gaita, pandeiro, pandeireta e bombo), Bruno Villamor (gaitas, zanfona, requinta, pandeireta e tamboril), Paula Fernández (acordeón), Vitor Otero (zanfona, gaita e percusións) e Xaneco Tubío (tamboril, pandeiro, pandeireta, tixoletas, ferriño e bombo).
O Val das Mouras é una formación celta-folk que basea a súa proposta musical na obra poética de Rosalía de Castro, concretamente no libro Follas Novas. A banda, que comparte nome cun lendario bosque galego, convídavos a empezar unha viaxe atrás no tempo cara a un lugar moi lonxe, a través de profundas melodías e harmonizando os versos que retrataron á muller galega e ao emigrante, ao mariñeiro e ao aldeán.