En voces de Sefarad, crease unha viaxe sentimental pola canción española do século XVII ao XX, a cargo da mezzosoprano ROMINA BASSO acompañada polo guitarrista Alberto Mesirca.
Guitarras, poesía, teatro, tradición, innovación, música... de todo encontraremos neste ilustrativo, libre e sempre singular viaxe polo Renacemento e o Barroco, e o século XX, que nos achega unha parte moi importante da nosa historia cultural.
Asociado sempre con música didáctica ou pasatempo de afeccionados, o repertorio de dúo para violíns, e en verdade de calquera dúo, nunca gozou da mellor reputación. Sensibles e virtuosos violinistas, recoñecidos especialistas en música antiga e barroca, os arxentinos Manfredo Kraemer e Guadalupe del Moral transcenden esta convención cun programa no que viaxamos no espazo e no tempo, entre dous continentes e durante tres séculos de música, presentando obras de compositores que non sabían escribir "música menor".
O éxito de Rinaldo foi enorme e supuxo o afianzamento da ópera en estilo e lingua italiana en Londres. Estreada en 1711 no Queen's Theatre, o libreto desta ópera coa que Haendel comezou a construír a súa lenda na capital inglesa está baseada na Gerusalemme Liberata de Torquato Tasso. Deseguida xurdiron as versións e copias da partitura, algunhas con grandes diferenzas.
O programa de Gallaecia Antiqva transita entre os mundos do barroco e do clasicismo temperán, co fío condutor das relacións de Johann Sebastian Bach cos seus alumnos e fillos e o carácter internacional da súa música. A un passacaglia e fuga do mestre Bach, inspirado nun tema do compositor francés André Raison, seguen unha das sonatas en cuarteto do violinista francés Louis-Gabriel Guillemain e cadanseu cuarteto do seu discípulo e amigo da familia Carl Friedrich Abel e do seu segundo fillo, Carl Philipp Emanuel Bach.
Nunha carta ao duque de Medina Sidonia o pai franciscano Antonio Soler confesou que polo seu virtuosismo chamábano "o demo vestido de frade". No mosteiro de San Lorenzo del Escorial toma os hábitos e en 1758 encontrámolo como mestre de capela, cargo que manterá ata o final da súa vida. O mosteiro non era unicamente un lugar de oración, cada outono convertíase en residencia oficial do rei e a súa corte e abría as súas portas á aristocracia e ás novas correntes intelectuais que circulaban por Europa.
Múltiples, variadas e enriquecedoras son as fontes de inspiración do programa do emerxente conxunto de percusión portugués Pulsat... Un programa que inclúe obras que experimentan cos sons da natureza (Vespertine Formations busca reproducir os movementos sincronizados das "manobras aéreas" de bandadas de paxaros en Texas e Forest of hands evoca o son das árbores danzando entre elas)...
A improvisación musical barroca é un elemento quizais minusvalorado en moitos dos achegamentos á música desta época. Sempre se improvisa, non tanto desde o tempo como fóra do tempo: onde o tempo se fai lugar.
Dun deses lugares ficticios ou sempre en danza fálanos a poesía de Estevo Creus: Este non é o lugar no que estás agora, co vigor dunha voz que non cede ao sentido pero que non deixa de interrogar.
Concerto encadrado no ciclo Vía Stellae.
Este recital do arpista compostelán Manuel Vilas desenvólvese a través de melodías de antigos modos co total protagonismo da arpa medieval; arpa, neste caso, reproducida a partir das dúas arpas representadas no Pórtico da Gloria da Catedral de Santiago.
A orquestra compostelá Real Filharmonía de Galicia non falta ao Festival Via Stellae. Baixo as ordes do seu director asociado Maximino Zumalave e para presentar, nun intenso e único programa, tres sinfonías dunha expresividade, dramatismo e densidade nunca alcanzados ata entón, a pesar de ser escritas nun dos momentos máis duros da vida de Mozart.
Wolfgang Amadeus Mozart (1756-1791)
Sinfonía núm. 39 en Mi bemol maior, K. 543
Sinfonía núm. 40 en sol menor, K. 550
Sinfonía núm. 41 en Do maior 'Xúpiter', K. 543
Populares e presentes como poucas obras no imaxinario colectivo, As catro estacións constitúen sen dúbida un referente do Barroco e da historia da música... Probablemente o carácter "improvisatorio" das liñas melódicas destes catro concertos para violín de Antonio Vivaldi contribuíu a converter a As catro estacións nunha das obras máis versionadas e arranxadas de todos os tempos...
