Teatro

Un corpo no espazo, un corpo calquera, de ninguén, un corpo e un espazo que buscan desjerarquizarse ou quizais desenfocarse, desprazar o lugar da atención, do punto de vista. O teu corpo xunto a outros corpos que se desprazan para poder contemplar co corpo, desde o corpo, e percibir nesa sinestesia non só o visible senón tamén o case visible, o latente, o invisible, o imaxinado. Desprazar o lugar desde o que conformamos a nosa visión, a nosa expectativa e a nosa proxección ante un ser que acciona.

Cousas. Tentar cousas novas. Tentar cousas novas e refugalas. Calibrar. Comparar. Quitarnos de no medio co corazón cheo de desprezo cara ao que nos rodea e á vez vencidos e seducidos por este mundo brillante e ficticio que oculta unha monstruosidade inexplicable. A ese mundo repugnante entregamos as armas. E rendidos emprendemos viaxe a algunha fronteira. Afastada e descoñecida. Quizá a festexar o coñecemento adquirido nesta viaxe sen sentido.Ou a festexar esta derrota grandiosa e sen paliativos. Ou a festexar ambas as cousas á vez. Ou festexar sen motivo algún.

Espectáculo de teatro a cargo da compañía Grupo Axouxere o 27 de novembro na Casa da Cultura de Palas de Rei. 

Fantástica historia que mestura a narración co teatro de actor e o de obxectos.

No salón de actos. Para nenas e nenos de 3 a 9 anos. As persoas interesadas poden retirar a invitación no mostrador de Información da biblioteca dende 30 minutos antes do comezo da actividade.

O Gran Final é unha traxicomedia que basea a súa esencia no reencontro de dous pallasos os cales tiveron que separarse hai moitos anos como consecuencia do estalido dunha guerra civil. Esta guerra interrómpelles a última función xusto antes do seu gran acto final.

O conflito obrígaos a tomar camiños separados e non ter nunca máis contacto o un co outro.

É agora, despois de máis de 30 anos, infinitos pasos, unha loita diaria e constante pola supervivencia, e un corpo envellecido, cando se reencontran e deciden acabar o seu Gran Final.

Aura e Leo móvense, xogan e o día comeza. Non hai cor e eles cantan. Entón a cor aparece, trae  paxaros e estes, relatos. A necesidade para comer, o xogo.  Despois vén a calma e un tren chega co seu misterio: unha maleta.

O día pasa e a maleta finalmente é aberta. Trae unha sorpresa: un carrusel que vira mentres Aura e Leo contan o día transcorrido. Ela dórmese. El despídese cun bico, e o día termina.

Querela de Lope e as mulleres fala do tempo que altera o aspecto das cousas e converte todo en cinzas. Como, por exemplo, algúns dos valores que inevitablemente transmiten as obras de Lope. Posiblemente estaban moi adiantados para a época en que foron escritos, pero non podían deixar de estar enmarcados na orde social desa época, e agora están obsoletos.

O tempo é o que non deixará de pasar, e faranos revisar a mirada sobre a sociedade, sobre a muller e o home, sobre o teatro. E así nos mergullamos nesta viaxe e así chegamos a Querela de Lope e as mulleres.

A partir da novela de Louisa May Alcott, falaremos da muller que se esconde en Mujercitas, ou mellor devandito, das mulleres que se esconden detrás da peza. Nesta obra, veremos o proceso de escritura dunha das pezas con máis fama de todos os tempos, peza que influíu en mulleres como Gertrude Stein, Patti Smith, Simone de Beauvoir e Joyce Carol Dates, entre outras.

A chegada de Morgana altera a aparente serenidade coa que Merlín vive no bosque de Esmelle. A amante de Artur entra na casa Miranda en busca de respostas á súa infelicidade. En Morgana en Esmelle, Begoña Caamaño reflexiona ao redor da responsabilidade de asumir as consecuencias non desexadas de cada un dos nosos actos. Ademais, fala sobre a necesidade de adoptar compromisos incómodos. Unha novela que reescribe o mito cunha mirada contemporánea.

Deixando atrás os perigos do seu pobo natal a familia Cotton diríxese á cidade en busca de novas vidas e oportunidades. Entre os tellados e as luces da cidade, entre as teas, os fíos e as máquinas da fábrica, a nai e as súas dúas fillas vivirán novas aventuras e perigos descoñecidos. Pero esta vez non están soas e lanzaranse con forza ao desexo de ser felices.