Teatro

A Biblioteca de Galicia trae para estas datas especiais de decembro, sobre todo para a cativada, un animado cabaré centrado na temática de Nadal,  con 7 elfos en escena. A escenografía da obra Os trasnos do Nadal recrea un teatriño  onde os elfos do Polo Norte contarán como é a súa vida ao longo de todo o ano en Laponia, axudando a Papá Noel, e como terán que facer para solucionar un despiste do Reno Rodolfo que os deixou esquecidos na Cidade da Cultura de Galicia.

MURMURLLO, é ese rumoreo na orella, unha vez que nace dentro e que está formada por todo o que nos fai ser quen son; as nosas vivencias, medos, traumas, inquietudes

É a pesada maleta que todos cargamos ás nosas costas e con frecuencia é unha pesada carga dela que nos queremos librar.

Con sorte podes atopar unha persoa coa que compartir parte dese peso, coa que camiñar da man, un cómplice, un amigo.

A peza, en formato curto, convida o espectador a penetrarse dentro deste concepto.

A compañía Teatro de Ningures trae ao FalaRedes esta peza para público infantil e familiar protagonizada por un pequeno ogro de seis anos que descobre as características que o diferenzan do resto do alumnado ao comezar o colexio. O ogrocho aborda temas como a superación, a imaxinación, o amor, a natureza humana, a valentía, a moral, a morte, a violencia, a represión, o abandono, a mentira, a soidade ou o engano para amosarlles aos nenos e nenas a complexidade de ser persoa.

Esta peza do director e guionista Pedro Rodríguez Villar esta protagonizada por Sheila Figueroa no papel de Ana e Carlos Denis no papel de Jack. A escenografía, iluminación, vestiario e montaxe son de Pedro Rodríguez, Sarai Gómez e Gabriel Otero.

Esta peza recibiu varios premios e mensiones nestes últimos anos. Por exemplo obtivo unha mensión especial nos premios Buero Vallejo de Teatro Novo, finalistas do Xuventude Crea 2020 e o premio Mellor Guión Orixinal do Certame de Teatro Escolar e aficcionado da Deputación da Coruña 2018.

Chucho é divertido, juguetón e algo curioso. Un espectáculo familiar que sacará máis dunha gargallada e algunha miradita tenra. O protagonista é agudo e torpe ao mesmo tempo, vándalo pero cariñoso, valente e asustadizo Chucho podes ser ti ou mesmo o teu can.

Un espectáculo cargado de mensaxes que fala do abandono, de ser diferente, do amor cara aos animais, da importancia do xogo, a diversión e a procura da felicidade nas pequenas cousas.

Nun espazo baleiro e libre de restricións, onde todo é en potencia, o corpo preséntase como paisaxe, contedor e espello dos sentimentos e estados que lle atravesan. A través dun acto poético de entrega absoluta, sen reservas, sen medo, ou a pesar del, dúas mulleres búscanse, compártense, apóianse, fúndense, disólvense, desvelando a historia escondida entre os pliegues da pel, en forma de poesía escrita nos corpos. Trátase dun camiño para transcender a dor, para renacer, para sanar. E da beleza duns corpos que se mostran con crueza e honestidade.

Unha mañá, os habitantes do outro lado atoparon, no que eles chamaban o seu territorio, un balón. Non era como os seus, non estaba feito igual, nin a materia nin a cor, non tiña marca. Viña Do Outro Lado.

Un muro que non separa senón que xoga como eixo de simetría, a ambos os dous lados dous personaxes búscanse, xogan, necesítanse e comparten idénticas ilusións os mesmos medos. Xa era hora de falar diso...

Ela é divertida e atrevida. Unha muller que podería ser calquera. Cun esposo, unha filla pequena que se pasa o día construíndo cousas e un fillo menor que as destrúe. Enfrontouse aos teitos de cristal, un traballo ao que non estaba destinada, a conciliación, o sentirse mala nai e as pequenas derrotas e vitorias da vida de calquera muller. Pero as cousas non son o que parecen. E iso cambiará todo. Para sempre.

Lucía Miranda dirixe a Antonia Paso neste monólogo do multipremiado Dennis Kelly.

Un corpo no espazo, un corpo calquera, de ninguén, un corpo e un espazo que buscan desjerarquizarse ou quizais desenfocarse, desprazar o lugar da atención, do punto de vista. O teu corpo xunto a outros corpos que se desprazan para poder contemplar co corpo, desde o corpo, e percibir nesa sinestesia non só o visible senón tamén o case visible, o latente, o invisible, o imaxinado. Desprazar o lugar desde o que conformamos a nosa visión, a nosa expectativa e a nosa proxección ante un ser que acciona.

Cousas. Tentar cousas novas. Tentar cousas novas e refugalas. Calibrar. Comparar. Quitarnos de no medio co corazón cheo de desprezo cara ao que nos rodea e á vez vencidos e seducidos por este mundo brillante e ficticio que oculta unha monstruosidade inexplicable. A ese mundo repugnante entregamos as armas. E rendidos emprendemos viaxe a algunha fronteira. Afastada e descoñecida. Quizá a festexar o coñecemento adquirido nesta viaxe sen sentido.Ou a festexar esta derrota grandiosa e sen paliativos. Ou a festexar ambas as cousas á vez. Ou festexar sen motivo algún.