O porco, o animal totémico dos cocidos e dos entroidos, toma os teatros para demostrar a súa superioridade sobre os seres humanos. O que presenta Excéntricas é un teatro de barracón, aquel que na infancia nos fascinaba e nos asustaba a partes iguais.
Hugo é diferente, gústanlle moito os avións e tamén toca o piano. Laia visita a Hugo cada día. A Laia gústalle falar e as plantas. Hugo ten TEA, trastorno do espectro autista. Hugo fala da empatía, da necesidade de comunicarnos e da beleza da diferenza. Ser diferentes fainos grandes.
‘Karelu’ fala da educación na familia, da violencia e da crise de valores das sociedades contemporáneas. O fillo de Martín ten un karelu no seu brazo dereito, unha marca que deixa a roupa na pel. Unha agresión. Martín recibe a visita do seu irmán, quen necesita aclarar con el o que pasou. A partir de aí comeza unha viaxe ao pasado onde xorden aspectos da súa vida familiar, de cando eran nenos e como foi a educación recibida.
Caos, na mitoloxía grega, é o primeiro deus primordial, a máis vella das formas de consciencia divina. O abismo, o baleiro, o nada e a explosión que orixinou o universo. Foi aquí que todo comezou, mergullamos na cosmogonía, entropía e na maxia do Caos. Unha nova xeración do CITAC tira partido desta forza catabólica que xera por medio da escisión para crear algo novo, vibrante e único.
Unha historia múltiple que, engarzada, constitúe un mosaico de pezas de distintos autores e autoras que desde o tratamento específico da migración, do retorno, do desarraigamento, compoñen un cadro xeral que permite apreciar nidiamente o drama individual e social que supón leste outra maneira de exilio. Un drama social trasladado desde fóra do queixume, desde a axilidade da linguaxe contemporánea, desde a ironía e sobre todo desde a proximidade, do achegamento ao público contemporáneo, desde o punto de vista da conciencia colectiva.
Nesta peza de teatro o autor trata fundamentalmente dous temas: a memoria e o exilio. Esta peza arrinca co encontro duns exiliados nun espazo e tempo indeterminado. A partir de aí van reconstruíndo o seu pasado, lembrando os feitos que aconteceron no pobo do que son orixinarios: A nosa Señora das Nubes.
Diversas persoas baixo o mesmo teito ilegal: unha que traballaba nunha empresa de desafiuzamento, outra que ten un hospital de obxectos perdidos para a sociedade, unha pintora amadora idealista que cre no decrecemento, unha doctoranda que debe acabar a súa tese sen un can, unha que escribe desde a atalaia da cultura que ninguén comprende. Todas se xuntan nunha casa abandonada preto do parque do crepúsculo, á beira do cemiterio. O que fan non é legal, okupar a casa, e, ao tempo, é de xustiza para as súas vidas e a súa maneira de pensar.
O argumento desta obra parte de que nun futuro non moi afastado, cando o envellecemento da poboación sexa tal que a carga das pensións mergulle ao país na «crise ao cubo» aos dirixentes do estado ocórreselles unha insólita medida: crear o xogo da túa vida. Concretamente, fará viaxar aos actores e á súa audiencia trinta anos no tempo, aterrando en 2050.
Teatro en albas caracterízase por crear obras que se debaten entre a realidade e a ficción. «Hoxe pode ser a miña gran noite» é unha delas. É unha festa teatral, un monólogo cómico e musical que relata a historia dun cantante de orquestra na Galicia dos 90 e a súa filla, cuxa máxima aspiración é ser como o seu pai. A obra quere mostrar a relación entre o que quixemos ser de pequenos e o que en realidade somos na actualidade.
Con este novo espectáculo búscase desenmascarar o relato tradicional da masculinidade e os seus referentes a través da ironía, a irreverencia e o humor absurdo. É por iso que, nun momento no que os códigos masculinos tradicionais quedaron obsoletos e os novos están aínda por elaborar, «Man Up» cuestiona as suposicións culturais sobre que significa ser un home e crea lugar desde o que imaxinar novas maneiras de selo.
