A cafetería “Peter Pan” pechou para sempre. Neste frío e desacolledor local, a súa dona, Coco, e a súa irmá, Margarita, repasan a súa vida familiar e as súas sus adversidades ao cubrir unha solicitude para que lle dean un pequeno recoñecemento á súa nai. Mentres escarvan no pasado, van descubrindo o duro presente co que lidian.
E preguntámonos “Nos tiempos sombríos, cantarase, tamén? (…)” e obtemos a resposta “Tamén se cantará sobre os tempos sombríos”.
Quédanos agarrarnos a que así é a nosa natureza. Estamos feitos de supervivencia e precisamos berrar o que somos a base de dor, pranto, amor, riso… desexando que non se derrame máis sangue sobre a terra e que caia sobre nós o fluído que corre polas veas dos deuses. Á fin e ao cabo "Todo isto non é máis que puro teatro. Simples táboas e unha lúa de cartón. Pero os matadeiros que se atopan detrás, eses si que son reais"
Tirábache a dor e ficaba con ela. Dábache a flor e esperaba coa espiña, apertada e co sangue pintado nunha tea.
A miña aldea, a nosa aldea, calquera aldea, é un mundo. Esquecidas, agochan os recordos dos que marcharon para non volver. Alpendres tomados polas silvas, cortes baleiras e teitos derrubados, anacos de vida; cada recuncho é unha lembranza onde naceron fillos, cantáronse amores, tecéronse soños e proxectáronse ideas.
O concello de Zas organiza a actividade de teatro Olimpo´s de FarandOleiras Cabaré.
FarandOleiras sobe ás alturas para mostrar como viven e pensan as deusas e deuses dun hipotético (e bastante galego) Olimpo e como inflúe a súa presenza nos pobres mortais. Neste Olimpo farandoleiro, tamén se fan enquisas, tamén hai teito de cristal e ... Ata hai secesionismo galego!
Preto da auga, abrir, pechar, deixar saír, augas abertas, auga estancada, xa non é algo do outro, é algo propio, interno, abrir, deixar, ser...
Unha muller encerrada nun váter, subida a un retrete, libérase das cousas que a oprimen, revolvendo na súa propia merda, revolvéndose se zambulle nunha viaxe interior, sen rumbo.
Augas abertas, fóra hai unha gran festa algo termina algo se acaba
A desesperación, os medos, a tolemia e a tenrura acompáñana ata o final. Perdida na inmensidade dun espazo incerto de auga, emocións e váteres...
Hammamturgia xera e capta o fluxo dos corpos e as cousas no espazo, unha sucesión que non explica nada, senón que propón e activa transformacións, unha obra coreográfica en definitiva, que traballa co espazo e o tempo. Entendemos a hammamturgia como o outro da dramaturxia. A dramaturxia sería así a acción de crear, compoñer e interpretar unha obra. A hammamturgia, en cambio, remite a unha relación coas condicións atmosféricas que producen a transformación da forma/obra, o paso para dar é estar dentro, atravesando, ser o que nos move e non vemos.
O mundo está cheo de contradicións, pero ás veces só fai falta unha noite para cambialo todo.
Ás oito da tarde, cando morren as nais é un canto coral sustentado no baleiro, un xogo irónico sobre a relación entre o teatro e a súa recepción.Aquí, a procura da identidade individual, amparada na masa superficial e ignorante, que presume de coñecementos inútiles, amósase indecente. Nun teatro, lugar (supostamente) de encontro, asistimos ao espectáculo da estupidez. E debaixo de todo o insultante: nós. Tan pequeniños, tan perigosos…
+ INFO
FalaRedes 2022 ábrese cunha peza teatral da compañía Fantoches Baj que mostra a traxectoria, a obra e mais a poética do autor homenaxeado este ano no Día das Letras Galegas: Florencio Delgado Gurriarán.
